Encore [oude versie]

Negentien.

Negentien.

Lynn

"Weet je zeker dat ik niet moet blijven?" Aleksandar keek nog eens bedenkelijk naar de drie mannen die inmiddels in coma in de woonkamer lagen, alsof hij bang was dat ze zijn zusje elk moment konden bespringen.

"Ja," zei Lynn zuchtend voor de derde keer. "Ga nou maar, ik red me wel."

"Hmpf, als er wat gebeurd, ik ben één deur verder hè?" Aleksandar drukte een kus op Lynns wang.

"Komt goed, broertje." Lynn lachte naar hem en wees haar broer naar de uitgang. "Ga lekker slapen."

"Trusten, Lynn."

"Trusten, Leks."

Aleksandar trok de deur achter hem dicht en Lynn liet een diepe zucht ontsnappen. Ze draaide zich om en keek met een scheve glimlach naar de drie tevreden hoopjes die op de twee enorme hoekbanken lagen te pitten.

Ze had niet verwacht om de jongens tegen te komen, al helemaal niet in beschonken toestand, maar ze zou liegen als ze zou zeggen dat ze het vervelend vond.

Lynn wandelde naar boven en haalde drie spreien en een paar kussens uit de inloopkast. Ze gooide het over de reling heen - ze had geen zin om meerdere keren te lopen - en maakte haar weg weer naar beneden.

Zuchtend zakte ze als eerste naast Blake neer. Hij lag op zijn rug gespreid, had een arm boven zijn hoofd gegooid en de ander op zijn borst.

Lynn boog naar voren - ze probeerde de enorme dranklucht te negeren - en drukte een kus op zijn voorhoofd. Blake's mond krulde zich om in een kleine glimlach en hij humde tevreden.

Met een blos op haar wangen bukte Lynn om één van de kussens van de vloer te pakken en ze propte deze voorzichtig onder zijn hoofd. Ze trapte haar hakken uit, krulde haar benen op de bank en zuchtte.

Lynns hart begon harder te bonken terwijl ze haar hand naar Blake's slapende gezicht bracht. Hij zag er verschrikkelijk aandoenlijk uit als hij sliep en ze kon het niet laten om langzaam met haar vingertoppen door zijn gitzwarte haar te woelen.

Ze streek zijn lok uit zijn gezicht en een warm gevoel spreidde zich in haar borst toen dat kleine lachje weer om zijn mond verscheen.

Ze giechelde kort en sloeg snel een hand voor haar mond, bang dat ze Blake wakker maakte en hij haar zo zag zitten. Over haar schouder keek ze naar Dex en Dylan, die samen op de andere hoekbank lagen te pitten. Wonder boven wonder waren de sofa's ruim genoeg om de drie mannen op kwijt te kunnen, ze had er niet heel veel behoefte aan gehad om ze in haar bed te proppen.

Alhoewel.... Ze glimlachte wederom terwijl ze weer naar Blake keek. Haar vingers waren afgedwaald naar zijn kaak en ze zuchtte terwijl ze over de beginnende stoppels streek.

Haar duim vond zijn onderlip, die iets voller was dan zijn bovenlip, en een nerveuze kriebel schoot door haar heen. Wat was ze aan het doen?

Ze liet Blake los en haalde zuchtend de haarpennen uit haar kapsel, een dame molesteerde geen comateuze mannen en ze moest zich beter gedragen. Ze schudde haar haren uit en stond op.

Ze bukte om Blake zijn schoenen uit te trekken, ze wou toch zeker niet dat er vlekken op haar nieuwe bank kwamen.

Ze trok de veters los en sjorde zijn schoenen uit. Ze staarde een momentje naar de broek die hij aan had, de nieuwe die zij gehaald had, en voelde een kleine steen in haar maag zakken.