NOT: BÖLÜM SAYISI FAZLA DEĞİLDİR, BAZI BÖLÜMLER PART OLARAK BÖLÜNDÜĞÜ İÇİN BÖLÜM SAYISI ÇOK GÖRÜNMEKTEDİR!
Yıllardır sevdiği kadınının sevdasıyla yanan Asaf ve onun sevdasından habersiz kendi halinde yaşayan Deva.
Asaf'ın sevgisi karşısında kalbi ye...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Devaaskim 🤍
Başlamadan oy verirseniz ve satır arası yorum yaparsanız çok sevinirim!
Umarım seveceğiniz bir bölüm olur! Olaylar olaylar! Başlamadan oy verirseniz ve satır arası yorum yaparsanız çokkk sevinirim!
Emlyn, Boys Will Be Boys
Keyifli okumalar canlarım!
*
İleri doğru adım atsam da adımlarım geri geri gidiyordu. Allah bilir beni ne karşılayacaktı. Bir aşk meselesi yüzünden öz ablam gibi gördüğüm kız bana düşman kesilmişti ve adımı çıkarmaya çalışacak kadar düşmüştü. Ona üzülüyordum ama bir yandan da Asaf'ın sözlerine katılıyordum.
Dışarıdan her ne kadar soğuk, suratsız olsam da kolay kolay birine kin tutmam, fevri hareket ettiğimde pişman olur ve özür dilerdim. Ben bunu babamdan öğrenmiştim. Annemden tek öğrendiğim, daha doğrusu huy edindiğim tek şey sinirdi. Onun fevriliği bana geçmişti.
Mahallenin köşesini dönerken daha on dakika önce benim ısrarlarımla beni az geride bırakan Asaf'ın sözlerini hatırladım.
'Senin hiçbir şeyde suçun yok Deva. Asla başını eğip kendini ezdirme. Arkanda ben varım. Eda için de üzülme. Seni üzmeye devam ederse o üzülecek..'
Eda abla için yorum yapmamıştım. Onunda üzülmesini istemiyordum ama zaten annemle aram iyi olmadığı için aramızı daha da kötü yapması benim için hiç iyi olmazdı. Mahallelinin düşüncelerini önemsemiyordum. Asaf'ın beni her daim savunacağına inanmıştım.
Hilal'in evine yaklaştığımda oluşan küçük topluluğu görmüştüm. Beni ilk Hilal fark etti. Eder etmez de yanıma koşarak geldi. "Deva, iyi misin canım?" Hemen ardından sarıldığında bende sarıldım.
Ayrıldığımızda, "Durum nedir? Sence bir sinir krizi yakın mı?" diye sordum kendim için. Benim sinir krizlerime birkaç kez şahit olmuşlardı.
Hilal endişeli kahvelerini biraz ilerimizde ki topluluğa çevirip bana döndü. "Şimdi olay şu; Mustafa o yüzle mahalleye girince annesi baya korktu. Annesi daha ne olduğunu söylemeden Asaf abinin yaptığını söyledi şikayet eder gibi. Gerizekalı." Söylenmesine güldüm. Mustafa'dan nefret ediyordu. Sanırım Mustafa'yı sadece annesi seviyordu.
"Annesi mahallede denk geldi oğluna?"
Kafasını salladı. "Kadın sokakta denk geldiği için zaten bas bas bağırdı. Herkesi başına topladı. Ben bahçedeydim zaten annemle. Daha biz onları görmeden anneme Mustafa'nın bir saçmalık yapacağından emin olduğumu söyledim. Annem de sorunca Asaf abiyle takıştılar dedim seni söylemedim. Seni de sordu kızı orada mı bıraktın diye ama ben daha cevap veremeden Gülizar teyze sağ olsun bağırınca cevap vermeme gerek kalmadı."
