NOT: BÖLÜM SAYISI FAZLA DEĞİLDİR, BAZI BÖLÜMLER PART OLARAK BÖLÜNDÜĞÜ İÇİN BÖLÜM SAYISI ÇOK GÖRÜNMEKTEDİR!
Yıllardır sevdiği kadınının sevdasıyla yanan Asaf ve onun sevdasından habersiz kendi halinde yaşayan Deva.
Asaf'ın sevgisi karşısında kalbi ye...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arada kısada olsa yan karakterlerimizin özel bölümlerine atmaya karar verdim! Beğenirseniz daha sık ve uzun gelir!
Cem Adrian, Sana Sarılınca🖤
Keyifli okumalar ballarım!
*
Yazarın ağzından üç sene önce;
Deran, kız kardeşinin canını sıkan sorularından kaçmak için kendini kapadığı odasında cam kenarına çektiği yatağının üzerine oturmuş, dizlerini karnına çekip sarılırken dışarıyı izlemeye başlamıştı. Ne garip zamanlar geçiriyordu öyle.
Babası evi terk edeli çok olmamıştı, sadece iki hafta. İki haftada evin havası değişmişti. Kimse bu olaydan bahsetmiyor, odalarına çekildiğinde duygularıyla yüzleşiyorlardı. Sadece kendiyle yüzleşmeyen, duygularını kendine saklamayan tek kişi kız kardeşiydi. Daha küçüktü ama olanları tabi ki duymuştu ve yine de anlamamıştı. Babası nede böyle bir şey yapsındı ki? Neden onları bıraksın? Neden başka kadını sevsin?
Kız kardeşinin bitmek bilmeyen ve tekrarlayan soruları annesini yıldırıp oldukça üzdüğü için Deran onu susturmaya çalışıyordu ama verecek bir cevabı yoktu. Ne diyecekti? Babamız, kızlarına göz kulak olup sözde başka şerefsizlerden korumak için bizi tembihlerken bizi koruduğu şerefsizlerden biriymiş mi? Kendinin bile bilmediği, kendisine oldukça düşkün babasına kötü olmayı yakıştıramazken kardeşine ne anlatacaktı ki? Korkusundan annesine bıraktığı mektubu bile okuyamamıştı.
Hem istese de okuyamazdı çünkü iki hafta önce annesi kapının önünde o mektubu yüzüne attığında Karan hemen almıştı, okumasını istememişti. Sahi, o neredeydi?
Onu düşününce kalbi ağrıdı Deran'ın. İki hafta önce hayatının çöküşünü yaşarken Karan'ın yanında olması iyi hissettirmişti ve sadece bu da olmamıştı. Yakınlaşmışlar, açık açık hislerinden konuşmasalar da aralarında geçen ufak konuşma yetmişti. Ne demişti o gün Karan. Deran haline güldü, elbette her ayrıntısını hatırlıyordu. Onunla ilgili bir şeyi unutması mümkün değildi.
'Elini tutsam, bırakmasam. Sende, hayatımda güvendiğim tek adamın yaptığını yapmayıp elini çekmesen benden..'
Gözlerine ilk defa bu kadar uzun bakmasında mı cesaret almıştı bilmiyordu ama iyi ki o cesareti almıştı. Arkasıdan dağ gibi babasının olduğunu sanıp yanıldığında sevdiği adamda gitmesin istemişti ve riskli bir yol seçmişti. Hislerini açıkça söyleyecekti. Ya o da gidecekti ya da o da sevecekti. Karan'ın cevabıyla zaten cevabını almıştı.
