NOT: BÖLÜM SAYISI FAZLA DEĞİLDİR, BAZI BÖLÜMLER PART OLARAK BÖLÜNDÜĞÜ İÇİN BÖLÜM SAYISI ÇOK GÖRÜNMEKTEDİR!
Yıllardır sevdiği kadınının sevdasıyla yanan Asaf ve onun sevdasından habersiz kendi halinde yaşayan Deva.
Asaf'ın sevgisi karşısında kalbi ye...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kumrularım🤍
Başlamadan oy verirseniz ve satır arası yorum yaparsanız beni mutlu ve motive edersiniz Çİtlembiklerim!
Gece Yolcuları, Meyhaneler Sen
Keyifli okumalar ballarım!
*
Yazarın ağzından;
Asaf kara gözlerini boş olan balkondan çekmeden gülümsüyordu. Bu kız bu kadar mesafeden bile nasıl kalbini avuçlarının arasına alabiliyordu ki?
Küçük elleri vardı zaten. Küçücük.
Asaf zihninden yine sabır çekip kendine doğru gelen kıza baktı. Bakışlarını başka tarafa çekip ellerini ceplerine koydu. Deva Eda'yı yanından görürse sinirlenirdi. Deva'yı sinirli görmek her ne kadar ona tatlı ve çekici gelse de istemiyordu. Çünkü Şifa'sı sinirlenince ardından üzülebiliyordu. Asaf bunu istemiyordu hem de hiç.
"Asaf...artık yüzüme bakmıyor musun?"
Eda'nın sesiyle Asaf istemsiz dişlerini sıktı. Deva'nın adını kötülemeye çalıştığından beri Eda'yı çocukluk arkadaşı, kuzeni olarak göremiyordu. Deva, o her şeyden ve herkesten önemliydi. Onun kötü hissetmesi bu mahalleyi herkesin başına yıkmak için yeterli bir sebepti.
Asaf birazdan aşağı inecek olan Deva'nın yolunu gözler gibi apartmana doğru baktığında kolunda hissettiği dokunuşla kolunu geri çekti.
Eda'ya bakmadan, "Bana dokunma. Canını yakmak istemiyorum Eda." Dedi sertçe. Asaf Deva'ya diğer yönünü hiç göstermemişti. Deva Asaf'ın korkutucu yönünü Mustafa'yı döverken gördü sanıyordu ama yanılıyordu. Asaf daha fazlasıydı. Sadece Deva'ya gösterip onu korkutmak istemiyordu.
Güzel kızı hep şefkat görmeliydi. Bütün şefkat ihtiyacını Asaf karşılayacaktı.
Eda Asaf'ın sesiyle elini arkasına sakladı. O Asaf'ın korkutucu yüzünü görmüştü. Hem de çocukken. Ama ona karşı olan hislerini durduramıyordu. Bir de Asaf'ı küçük bir sıçana kaptırmaktan oldukça nefret ediyordu. O kız her şeyin bu kadar çabuk bittiğini düşünmemeliydi.
Asaf hala Eda'ya bakmıyordu. Bu gözlerin tek odağı elalardı. Sadece onlara aitti ve başkasına kördü. Hem de yıllardır. Asaf elaları hatırlayınca kalbinin ritmi dengesizleşmeye başladı. Bir çift gözü düşünmeyle bile bu hale gelmesiyle Deva'ya ilk tutulduğu anı hatırladı.
'Kendine gel oğlum! Küçük bir kıza köle oldun resmen!'
Kendine bunu defalarca söylese de söz geçirememişti yüreğine ve bir ela gözün kölesi olmuştu yıllarca. Şimdi ise o ela gözler günlerdir gözlerinin içine gülerek bakıyordu. Allah'a şükretmekten başka yaptığı yoktu.
