NOT: BÖLÜM SAYISI FAZLA DEĞİLDİR, BAZI BÖLÜMLER PART OLARAK BÖLÜNDÜĞÜ İÇİN BÖLÜM SAYISI ÇOK GÖRÜNMEKTEDİR!
Yıllardır sevdiği kadınının sevdasıyla yanan Asaf ve onun sevdasından habersiz kendi halinde yaşayan Deva.
Asaf'ın sevgisi karşısında kalbi ye...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ahanda bizimkiler🤍
Başlamadan oy verirseniz ve yorum yaparsanız çok sevinirim bal okuyucular!
Nahide Babaslı, Tiryakinim (cover) Tam Asaf'ın söyleyeceği bir şarkı.
Keyifli okumalar ballarım!
*
Duyduğum şeyle şaşkınlıkla bağırdığımda Asaf'ın tepkisi sadece yüzümü izlemek olmuştu. Boydan aynanın karşısında durmuş Asaf'ın dediği şeyin şokunu atlatamaya çalışıyordum.
"Asaf, hadi."
Ona aynadan bakmaya devam ettiğimde kara gözlerini kıstı. "Ne hadi?"
"Güldük eğlendik. Evin sahibi kimse çıksın ortaya. Bende yaptığın şakayı ciddi sanıp üzerime alınmanın rezilliğini yaşayayım kendi içimde. Hadi."
Bir umut ona aynadan bakmaya devam ettiğimde tepkisiz kalınca herhalde bakışlarımın ona geçmediğine kanaat getirip omzumun üzerinden yüzüne döndüm.
Elalarımı kısıp baktım. Etrafta göz gezdirdim herhangi bir yaşam belirtisi var mı diye ama yok. Sadece temel eşyalar koyulmuş ve etrafın yeni temizlendiğini gösteren bir koku vardı.
"Deva, öyle bakmayı kes. Şaka falan yapmıyorum." Sesinde ki ciddiyeti yüzünde de kendini koruyordu.
Alayla gülüp, "Bu evin sahibi ben olamam Asaf. Sensindir, olabilir ama ben..." dedim gülmeye devam ederek.
Asaf birden elini belime atıp beni kendine çekti. "Şifa'm. Sen ne olduğunun gayette farkındasın ama inanmak istemiyorsun. Evet, kağıt üzerinde benim ama bu senin kimliğin bende olmadığı için şuan böyle. Yarın mesela gideriz tapusunu senin üzerine yaptırırız."
Asaf'ın sanki çok normal bir şeyden bahsediyormuş gibi konuşması benim buna olan inancımı azaltıyordu. Ciddi olamazdı, bir filmin içinde değildik.
"Aa ama ben şimdi isterim," diye dalga geçtiğimde Asaf göz devirdi.
"Aslında senden gizli bir şekilde bu evi üzerine yapardım ama gizli yaptığım için bana küserdin. Bende medeni insanlar gibi sana önce haber vermeyi tercih ettim."
Allak bullak bir gülüşle, "Allah razı olsun," dedim. "Bu kadar zengin olduğunu bilmiyordum. Ama her şeyin bir zorluğu olduğu gibi zenginliğinde bir zorluğu var herhalde. Mesela, hediye olarak birine ev almak gibi."
Nasıl tepki vereceğimi bilmiyordum ama bunun karşılığını bir kahveyle ödeyemeyeceğim kesindi.
"Aklım gayette yerinde. Çünkü herhangi birine almadım bu evi Deva. Her şeyime, hayatıma aldım. Ne dersen de bu ev senin."
