NOT: BÖLÜM SAYISI FAZLA DEĞİLDİR, BAZI BÖLÜMLER PART OLARAK BÖLÜNDÜĞÜ İÇİN BÖLÜM SAYISI ÇOK GÖRÜNMEKTEDİR!
Yıllardır sevdiği kadınının sevdasıyla yanan Asaf ve onun sevdasından habersiz kendi halinde yaşayan Deva.
Asaf'ın sevgisi karşısında kalbi ye...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Deva & Asaf🤍
Emre Aydın- Çağan Şengül, Beni Anla
Oy verirseniz çok sevinirim. Satır arası yorumlarınızı bekliyorum ✨
Keyifli okumalar ballarım!
*
Hayatın bana hep ciddi yüzünü gösterdiğim zamanlar çok fazlaydı ama niyeyse bu aralar şaka yapası tutmuştu. Yoksa annemin odaya gelip "Asaf oğluma kötü görünmek istemezsin Deva' demesinin başka bir açıklaması olmazdı. Bir de ben daha bir şey demeden odadan çıkmıştı.
"Allah'ım bu çok hızlı olmadı mı? Hemen mi evleneceğim ben? Hayır...sıkıntı değil Asaf sonuçta ama bu kadar çabuk olması biraz sıkıntı olur bence. Ben ne diyorum ya? Hemen kendi kendime gelin güvey oldum."
Deli gibi kendi kendime konuşmanın bana bir faydası olmadığını görünce ağzımı yastığa bastırıp çığlık attım. Boğuk bir ses yükselmişti sadece. Bir an çöken yorgunlukla sırtımı yatak başlığına yaslayıp gözlerimi kapattım. Şimdi omuzlarımda daha fazla yük varmış gibi hissediyordum.
"Benim idare eden bir hayatım vardı. İşlerime gider gelirdim, evde görünmezdim. Ne ara böyle bir konuma geldik biz? Ben her şeyi ağırdan almak isterken Asaf neden kendi kendine iş yapıyor? Ben niye onu arayıp hesap sormuyorum ki?"
Hızla bir kenara attığım telefonumu alıp Asaf'ı aradım. Çaldı, çaldı, çaldı ama açan olmadı. Sinirle tekrar denediğimde aynı sonucu alınca mesaj kısmına girip parmaklarımı klavyede gezdirdim hızlıca.
"Bana anlatmak istediğin bir şey mi var mı Asaf? Beni bugün mahallenin orada bırakıyorsun gidiyorsun ve aramıyorsun. Üstelik telefonlarımı da açmıyorsun. Daha da komiğini söyleyeyim mi annem oday.."
Telefon birden çalınca sıçradım. Asaf'ın aradığını görünce mesajı silip telefonu açtım.
"Efendim Asaf?" Sesim biraz sert çıkmıştı.
Karşıdan gelen kısık sesli gülüşle kaşlarım havalandı. Neye gülüyordu şimdi?
"Neye gülüyorsun ya?" Sinirlerim bozulmuştu.
"Deva sesin ne kadar sinirli geliyor. Açıkçası sert ses tonunda etkilendim. Sinirlenince ayrı bir güzel oluyorsun."
Asaf'ın samimi sözleriyle yüzüm kızardığında kendi kendime gülecekken birden ne olduğunu anlayınca kaşlarım çatıldı.
"Ne kadar uyanıksın Asaf. Sana sinirlenmeyeyim diye güzel sözlerle kalbimi yumuşatıyorsun."
İç çekince sesini dinledim. O iç çekince benimde aynısını yapasım geliyordu. "Senin kalbine ölürüm ben. Yumuşatabiliyorsam ne ala."
