NOT: BÖLÜM SAYISI FAZLA DEĞİLDİR, BAZI BÖLÜMLER PART OLARAK BÖLÜNDÜĞÜ İÇİN BÖLÜM SAYISI ÇOK GÖRÜNMEKTEDİR!
Yıllardır sevdiği kadınının sevdasıyla yanan Asaf ve onun sevdasından habersiz kendi halinde yaşayan Deva.
Asaf'ın sevgisi karşısında kalbi ye...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şöyle güldükleri günler yakın 🤍
Kısa bir bölümle geldim! Bir geçiş bölümü. Bundan sonra ki bölüm düğünümüz var! Daha uzun bir bölüm olacak inşallah! Bu arada finale son dört bölüm kaldı. Siz üzülür müsünüz bilmem ama ben üzülüyorum. Deva ve Asaf'ı yazmayı seviyorum ama her hikayenin bir sonu olmalı.
Bölüme başlamadan oy verip satır arası yorum yaparsanız sevinirim. Motivasyonumu yükseltip yüzüme güldüren yorumlarınızı okumayı çok seviyorum.
Bir de galiba bugün karne alınmış. Umarım istediğiniz bir sonucu almışsınızdır. Alamadıysanız bile üzülmeyin, eminim istediğiniz yerlere geleceksiniz. Ben size inanıyorum.
Bu ara tatilinizde yeni kitaplarımda sizi bölümlere boğmak istiyorum. Umarım sizin içinde benim içinde güzel bir ara tatil olur ballarım.
Cem Adrian, Kül
Keyifli okumalar!
*
Bir insan annesinin kan kustuğunu öğrendiğinde üzülmez miydi? O annem değildi ama sonuçta insandı. Ne yapmış olursa olsun insandı ve birinin kan kusmasına sevinecek değildim. Ama neden içimde bir parça olsun acıma yoktu? Neden boş gözlerle daha önce yaşadığım binayı izliyordum sadece?
Kendi soğukkanlılığımdan korktuğumda irkildim.
Düşlediğim görüntüyle midemin kalktığını hissettiğimde elim ağzıma gitti. Gürkan kollarını bana sardığında Asaf Gürkan'ı benden uzaklaştırıp Enis'in yanına götürdü.
"Çocukla ilgilen, ambulans gelince ona da baksınlar."
Enis Asaf'ın dediğini yapıp Gürkan'ı bir yere oturttuğunda Asaf bir elini belime bir elini koluma yaslayarak beni eve doğru yürüttü. Diğerleri ise sadece birbirlerine bakıyorlardı. Sedef'in Gürkan'a su uzattığını görmüştüm.
"Miden mi bulanıyor güzelim? Eve gidelim ister misin?"
Adımlarım durduğunda Asaf'da durdu. "Gürkan'ın yanında olmalıyım. Onun bir suçu yok."
O kadını sormuyordum. Konuşurken de kötü değildim, tam tersine sakindim ama midemin ikide bir kalkması pek de yardımcı olmuyordu. Sadece Gürkan'ın hali, ağlayışı yüreğimi sızlatmıştı.
"Önce kendin. Söz ben onunla ilgileneceğim. Önce kendini ve bebeğimizi düşünmelisin," dediğinde ona hak verdim ama sanki Gürkan'ın yanında olmazsam kötü bir ablaymışım gibi hissedecektim. Yıllarca boşuna iyi bir evlat olmak için çabalamıştım ama en azından sonucu boşuna olmadan iyi bir abla olmak istiyordum. Babamın anneme yaptıklarını duyduğumda ondan olan çocuklarını bile kardeşim olarak görmeyi reddetmiştim. Gökhan benim gözümde teyzemin çocuğuydu, benim abim değildi. Sadece Gürkan'ı kardeşim olarak görüyordum.
