NOT: BÖLÜM SAYISI FAZLA DEĞİLDİR, BAZI BÖLÜMLER PART OLARAK BÖLÜNDÜĞÜ İÇİN BÖLÜM SAYISI ÇOK GÖRÜNMEKTEDİR!
Yıllardır sevdiği kadınının sevdasıyla yanan Asaf ve onun sevdasından habersiz kendi halinde yaşayan Deva.
Asaf'ın sevgisi karşısında kalbi ye...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yine finalle gelmedim ballarımkjfbkjsf nasip olmuyor bir türlü. neyse yeni bölümle geldim onun yerine, umarım seversiniz.
Feride Hilal Akın, İntihaşk
Keyifli okumalar ballarım!
*
Geldiğimiz yer her an sinirlenmeye müsait bir kocam olduğu için mi seçilmişti yoksa ortam yumuşasın diye mi bilmiyordum ama buradaydık.
Papatya tarlasında.
"Saat falan yazmış mı mektuba?" Asaf'ın gizlemeye çalışsa da en az benim kadar gergin olduğunu görebiliyordum. Sabırsızlığı da bu yüzdendi.
Sanki her an biri kolumdan tutup çekecekmiş gibi Asaf'ın eline sıkı sıkıya yapıştığımda bir an dönüp şakağımı öptü. "Çiçekler bile seni sakinleştirmiyorsa çok gerginsin demektir yavrum. İstersen erteleyebiliriz. Belki hazır değilsind-"
"Hazır değilim. Kim buna hazır olur ki Asaf? Ne olacaksa olsun artık. Sıkıldım," dedim sitemkar bir tonda.
"Haklısın," deyip yanağımı okşadı. Kara gözleri güven vermek istercesine şefkatle kısıldı. "Çok yordular güzelimi. Kalbi hep yara bere içinde. Benim bile ulaşamadığım yerleri yaralamışlar. Haklısın, her şeyi öğrenmek hakkın."
Belki de Asaf'ı en çok sevme nedenlerimden biri buydu. Sırf beni seviyor diye değil; dışarıya karşı çok katı görünse de insanlarla empati kurup onları anlamaya çalışıyordu, yaralarını görebiliyordu. Benim gibi herkese karşı merhametli değildi ama merhameti hak edeni anlamaya çalışıyordu.
Aslında altın bir kalbi vardı ama kimse bakmaya tenezzül etmemişti. Ailesi bile.
"Benim ulaşamadığım yerler var mı?"
Merakla sorduğumda, "Belki," dedi ama ne demek istediğimi anlamamıştı.
"Benimkinde değil, seninkinde," dedim parmaklarım hafifçe sol tarafını teğet geçerken. Kısa bir an bakışlarında bir ifade geçtiğinde burk bir tebessüm kapladı dudaklarımı. En güçlü duranın en yaralı olduğunu bildiğim halde onu tam görememiştim.
İfadesi çok kısa sürmüştü, saliselikti ama ben görmüştüm. Sadece benim derdime koşarken izlemiştim. Ona tam ulaşamamıştım.
"Sana göstermemek veya saklamak değil Şifa'm. İlla ki vardır ama seninle o kadar meşgul ki, diğer şeyleri umursamıyor. Ben göstererek değil, üzerini seninle örtünce mutlu oluyorum. Bunun için kendini üzme."
