RUHUN ŞİFASI (TAMAMLANDI)

6🕯️

Cinare Melikzade, İhtiyacı Var

Baslamadan oy verirseniz sevinirim ballarım!

Keyifli okumalar!

*

Bazı anlar vardı ki ne yapacağınızı bilemez, aklınızda iki seçenekle kalakalırdınız. Ve ben ikisini de istemiyordum. Çünkü duyduklarıma karşın Eda ablanın itirafını görmezden gelsem vicdanen rahatsız olurdum. Bir yandan da Asaf'ı da görmezden gelirsem kara gözlerinde görebileceğim herhangi bir kırgınlık ifadesi de benim peşimi bırakmayacaktı.

Onu gözlerinde böyle bir bakışla karşılaşmak istediğime emin değildim.
Kalbimde hissettiğim rahatsız hisle elimdeki çiçekler düşmek üzereyken Asaf son anda engel oldu. Bakışlarımı Eda ablanın az önce oturduğu sandalyeden alıp Asaf'a çevirdim.

"Gitsen iyi olacak." Bakışlarına yerleşen ifadeyi görmemek için gözlerimi çiçeklere çevirdim. Bana bir iki saniye baktıktan sonra sanki uzaklaşmak zormuş gibi yavaş adımlarla benden uzaklaştı ve gittikçe mahallenin karanlığında kayboldu.

"İyi misin Deva? Bembeyaz kesildin birden," diyen Deran'la kendime geldim. Arkadaşımın gözlerinde ki ifadeyi biliyordum. Sakın kendini olaya dahil edip boşuna üzülme, diyordu. Beni tanıyordu.

İfadesiz durmaya özen gösterip kolumda ki elini sıktım. "İyiyim. Bensiz muhabbete başlamışsınız," dedim sanki az önce Eda ablanın itirafına denk gelmemiş gibi. Sanki sözleri birkaç dakika önce heyecandan çarpan kalbime derin bir ağrı sızdırmamış gibi.

Yavaşça adımlayarak boş sandalyeye oturdum. Elimde ki çiçekler bana ağırlık yapmaya başlamıştı. Onları nazikçe masanın boş yerine koydum. Hilal ve Sedef öylece bana bakarken Deran sessizce gülleri izliyordu.

"Deva..Güller güzelmiş, kim aldı sana? Gizli bir hayranın mı var yoksa kız?"

Hilal'in şakayla sormaya çalıştığı şeye göz devirdim. Bana ne olduğunu sormak istiyorlardı. Gördüklerinden doğru bir anlam çıkartıp çıkartmadıklarını anlamaya çalışıyorlardı. Normal de direkt sorarlardı ama Eda ablanın sözlerinden sonra...onlarda ne diyeceklerini nasıl tepki vereceklerini şaşırmışlardı.

Herkesin kıvranması beni sıkmaya başlayınca derin bir nefes koyverdim. Olanları baştan anlatmalı ve akıl istemeliydim çünkü ne yapacağımı bilmiyordum.

"Kızlar sormak istediğinizi sorun cevaplayayım. Ama gerçekten sormak istedikleriniz," dedim bakışlarımı hepsinde gezdirirken.

"Önce ben sormak istiyorum," diyen Deran'a döndüm. "Asaf abiyle beraber misiniz?" Pat diye sormasına şaşırmadım. Deran böyleydi. Biraz beklese anlatmasam orta yerinden çatlardı.

Sedef'le Hilal'de heyecanla cevabımı bekliyorlardı. "Hayır, birlikte değiliz. Şunu da söyleyeyim, gülleri de o almadı. Bir sipariş için ben aldım. Benim değil yani müşterinin."

"Ne bileyim. Ben açıkçası çiçekleri Asaf abiden beklemiştim." Deran zaten baştan beri böyle bir şeyi bekliyordu. Sedef birden, "Ay anlatsana ne olduğunu! Çatladık be burada! Belli ki Deran'ın bildiği bizim bilmediğimiz bir şey olmuş. Hatta bir şeyler." Diye bağırınca şaşkınlıktan güldüm. Bu çıkışı Hilal'den beklemiştim ama o da biraz alınmış gibi görünüyordu. Deran'a anlatıp kendine anlatmadığım şeyler var sanıyordu.