NOT: BÖLÜM SAYISI FAZLA DEĞİLDİR, BAZI BÖLÜMLER PART OLARAK BÖLÜNDÜĞÜ İÇİN BÖLÜM SAYISI ÇOK GÖRÜNMEKTEDİR!
Yıllardır sevdiği kadınının sevdasıyla yanan Asaf ve onun sevdasından habersiz kendi halinde yaşayan Deva.
Asaf'ın sevgisi karşısında kalbi ye...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İndila, Love Story🤍
Keyifli okumalar ballarım!🕯️
*
Elleri, sözünü tutup beni mahvetmek ister gibi bacaklarımda dolaşırken sadece mest olmakla meşguldüm. Yol boyunca yolları izledim, radyoda çalan hareketli şarkıya eşlik ettim. Asaf'ın bakışları altında şımardım, ara ara öptüm, yaramazlık yaptım.
Tam anlamıyla anı yaşayarak mutlu olmayı öğrendim.
Çokta uzun sürmeyen bir yolculuğun ardından birkaç tane müstakil evin olduğu bir yere geldik. Burası tam anlamıyla köy gibiydi. Popüler olan bir yer olduğu için girişi turistik olsa da burası kendi halinde duruyordu.
"Şurada ki iki katlı yer var ya, orası işte dediğim adamın evi," deyince işaret ettiği yere baktım. Modern bir görüntüsü yoktu ama bakımlı bir yer olduğu belliydi. Duvarları beyaz, çift kanatlı kapısı griydi. Çatısı ahşaptı ve küçük terasının köşeleri tamamen rengarenk çiçeklerle kaplıydı. Çok tatlı görünüyordu.
"Çok tatlı görünüyor. Adam niye burada devamlı oturmuyor ki? Huzurlu bir ortamı var," dedim ikimizde arabadan inerken. Kapısının önünde oturan birkaç kadın görmüştüm. Teyzeler şalvarlarını çekmişler, çaylarını yapmışlar sohbet ediyorlardı. Böyle ortamları seviyordum. Bana, bizim mahallenin eski halini hatırlatıyordu.
Asaf elimi tutup yürümeye başladığımızda, "Adamın şirketi şehirde olduğu için burada kalamıyor devamlı. Sadece çocukları ve torunları tatil için geldiklerinde geliyor. Zaten yakın zamanda işi başkasın devredip tamamen taşınmayı düşünüyormuş. Ben olsam bende aynı şeyi yapardım," dediğinde başımı salladım.
"Bence de. Şehir hayatından uzak, havası mis gibi, huzurlu bir yer."
Ellerimizi iyice kenetlediğinde beni kendine çekti. Kollarımı birbirine değerek yürüyorduk. "Bence insanın kendini huzurlu hissetmesinin yolu, ona huzurlu hissettiren birinin yanında olmasıdır. Senin yanında bana her yer huzur."
Yanağımı koluna yaslayıp alttan bakarak gülümsedim. O da yanağımda ki tutamı kulağımın arkasına koydu.
Sessizce yürürken bakışlarım etrafta geziniyordu. Teyzeler bize bakarken bize doğru el sallayınca Asaf'a baktım.
"Beni tanıyorlar, ondan. Çok tatlı insanlardır, tanırsan seversin."
O diyorsa doğru diyordur. O yüzden bende kadınlara doğru el salladım.
