RUHUN ŞİFASI (TAMAMLANDI)

34 🕯️ /PART-1

Selam yavrularımm! Dün ki bölüm atma çabası ve internetin beni yüz üstü bırakmasından sonra bir sonuca vardım. Kesin Türknet'le Wattpad bana komplo kuruyorlarjbskj bunun başka bir açıklaması olmaz bencee

neyse işte bu saate kadar denedim, ya internet sıkıntı oldu ya wattpad izin vermedim. sonuç olarak wattpad bütün bölümü yüklememe izin vermedi. o yüzden part olarak atıyorum. diğer yarısı yüklenmiyor, hata hata deyip duruyor.

Şimdilik bununla idare edin, yarın diğer yarısını atmaya çalışayım. Anlayışla karşılayacağınıza eminim yavrukuşlarım. Yine de söyleyeyim dedim <3

Deniz Toprak, Diz Dize (dinleyerek okumanızı tavsiye ederim)

Keyifli okumalar ballarım!

*

Yazarın ağzından;

Yanından geçerken bile insanın korkudan adımlarını hızlandıracağı, zihninde türlü türlü senaryoların oynayacağı izbe depoda toplanmış üç kişi haricinde başka biri daha vardı, en masumlarıydı.

Eda bunu hissetmiş gibi elinin karnının üzerine koyup hareretle konuşan iki adamı dinlemeye çalıştı. Burası o kadar kötü kokuyordu ki zaten bulanan midesini tetikliyordu. Bakışları anlık Tarık'a kaydığında yutkunma ihtiyacı hissetti. Bebeğinin babasıydı değil mi? Yüzüne adam akıllı bakmayan, asla kendisini umursamayan bebeğinin babası..

"Sen tetikte olmalısın. Asla pürüz olmamalı yoksa biteriz!"

Tolga'nın ciddi sesiyle Tarık başını salladı. "Sen merak etme abi. Gözlerim üzerlerinde olacak. Haberi o ite uçurdum. Duyunca yüzünde ki ifadeyi görmeliydin," deyip güldü alayla. Tolga'da memnuniyetle güldüğünde Eda konuşmakla konuşmamak arasında kalmıştı.

"Gürkan daha çocuk..Ona karışmasaydınız keşke.." Onların yanında adam akıllı sesini çıkartamıyordu. Ne zaman fikrini söylese bağırıyorlardı. Hamilelikle birlikte iyice duygusallaşmıştı, ya da o öyle sanıyordu. Yaşadığı şeyler de ağır geliyor olmalıydı.

İkisinin de bakışı Eda'ya kaydığında Tarık ağzının açacakken Tolga araya girdi. "Bir şey olmaz. Hem sen karışma, kendi derdine yan."

Geçen ki konuşmanın tekrar edeceğini anlayınca avuçlarını korumak ister gibi karnına bastırdı Eda. "Hayır dediğimi hatırlıyorum."

Tarık boş bir bakışla Eda'nın yüzünü izleyip bakışlarını aşağı indirdi ve karnına baktı. "Aldırmayıp ne yapacaksın? Tek başına mı büyüteceksin?"

Tarık'ın sesi sakindi ama Eda'nın düşünceleri aklına geldikçe çıldıracak gibi oluyordu. Bu Asaf'a olan öfkesini daha da körüklüyordu.

"Gerekirse kendi başıma bakarım. Sen karışma. Hatta siz karışmayın. Şuan tek istediğim o kızın acı çekmesi. Sonucu ne olursa olsun!"

Eda, hırsının kalbini bulandırmasını aldırmadı. Boş bir kinle öfkelenmeye devam etti. Asaf onun olmuyorsa Deva'nın da olmamalıydı. O olmasaydı belki de karnında ki bebeği Asaf'la yapacaklardı. Belki de onun olmamasına rağmen kendine sahip çıkacaktı ama Deva yüzünden yapamıyordu.

"Karışma dediğin çocuğun babasıyım ben!"

Tarık dayanamayıp içki kokan nefesiyle bağırdı. Karşısında ki kadına çok sinirliydi ama bir şey diyemiyordu. Canını yakmak istemiyordu. Sadece..karnında ki çocuğun babası olduğunu unutmasın istiyordu.