အသက္ ၃၁ ႏွစ္အရြယ္မွ အမိေျမကိုျပန္ၿပီးအေျခခ်သည့္ သေဘာၤသားႀကီးေ႐ွာင္းက်န္႔။ ႏုငယ္စဥ္အရြယ္မွာ အလုပ္ေပါင္းစံုလုပ္ကာ ေငြ႐ွာၿပီးၿပီမလို႔ အခု၃၁ ႏွစ္အရြယ္မွာ လက္ဖ်ားမွာေငြသီးေနခဲ့ၿပီ။ လက္ညိဳးၫႊန္ရာေရျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ။
ေ႐ွာင္းက်န္႔အမိေျမကို ျပန္အေျခခ်သည့္အထိန္းအမွတ္နဲ႔ ငယ္ငယ္ကတည္းကခင္မင္ခဲ့သည့္ ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အေကာင္းစားကလပ္မွာ အေကာင္းဆံုးအစားအစာေတြနဲ႔ အရင္ဆံုးဧည့္ခံေကြၽးေမြးသည္။
" ေဟ့ေကာင္ ဝမ္က်ိဳးခ်န္ "
" ဟင္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ "
" မင္းမူးေနၿပီမလား..."
" ငါမမူးေသးပါဘူး..."
" ေအး အရမ္းမူးမေနနဲ႔ ခဏေန အိမ္မျပန္ႏိုင္ပဲေနလိမ့္မယ္..."
" ေအးပါကြာ "
သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ေတြ႔ဆံုသည့္ပြဲမလို႔ အားလံုးသည္ အေသာက္အစားအေပ်ာ္အပါးေလးေတြနဲ႔။ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံေပါင္းစံုလွည့္ေနသည့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကေတာ့ အရက္ဒါဏ္ကိုရင့္ပါးေနခဲ့ၿပီ။
" ဟိုေကာင္ က်ိဳးခ်န္ မင္းေတာ္ေတာ့ ခဏေနမူးေနရင္ မင္းညီက ငါတို႔ကို အျပစ္ေျပာေနလိမ့္မယ္ "
ေ႐ွာင္းက်န္႔ေဘးနားက ယြီပင္းစကားေၾကာင့္ ဝမ္က်ိဳးခ်န္ေခါင္းၿငိမ့္သလို ေ႐ွာင္းက်န္႔လည္းမ်က္ခံုးေလးပင့္သြားသည္။
" က်ိဳးခ်န္မွာ ညီ႐ွိေသးလို႔လား.."
ေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕စကားကိုေခါင္းၿငိမ္သည့္ ယြီပင္း...။
" မင္းက အသက္ ၁၆ ႏွစ္ကတည္းက ပင္လယ္ေပ်ာ္ႀကီးလုပ္သြားတာကိုးဘယ္သိပါ့မလဲ။ မင္းပင္လယ္ထြက္သြားမွ က်ိဳးခ်န္အေမက ေနာက္တစ္ဗိုက္ႀကီးၿပီး ေမြးလာတာ။ ငါတို႔ထက္ ၁၆ႏွစ္ငယ္ႏွစ္ငယ္တဲ့ အေကာင္ေပါက္ေလး။ အခုအသက္ ၁၅ႏွစ္႐ွိေနၿပီ။ ဝမ္ရိေပၚလို႔ေခၚတယ္..."
" ေအာ္ ကေလးပဲ႐ွိေသးတာ..."
" ေအး ကေလးပဲ႐ွိေသးတာမလုပ္နဲ႔ မင္းအေဖေလးက အသက္သာငယ္ေသးတာ အေဖထက္တစ္လႀကီးတယ္။ တစ္ကယ့္ဆရာႀကီးဒီဇိုင္း၊ လံုးဝအေက်ာတင္းေလးဆိုတာ မင္းသူနဲ႔ေတြ႔ရင္သိလာမွာပါ..."
