" အငယ္ဆံုးေလး "
" ဗ်ာ ကိုကို "!
မနက္စာစားတဲ့ ထမင္းစားဝိုင္းမွာေခၚလာတဲ့ က်ိဳးခ်န္ရဲ႕ေခၚသံကိုမ်က္လံုးဝိုင္းေလးနဲ႔ၾကည့္ကာ ထူးလာသည့္ရိေပၚအား ဝမ္းပါးနဲ႔ဝမ္မားကပါ ၿပိဳင္တူၾကည့္လာသည္။
၁၈ႏွစ္ျပည့္ၿပီးကာစ လူပ်ိဳေပါက္ေလးက ယခင္ကထက္ပိုၿပီးလူႀကီးပိုဆန္လာသည္။ ေက်ာင္းတက္ရင္းတစ္ဖက္ အလုပ္ပိုၿပီးႀကိဳးစားလာသည့္ လူႀကီးေပါက္စေလးပံုစံက ဝမ္အိမ္ေတာ္အတြက္ေတာ့ လူႀကီးေယာင္ဟန္ေဆာင္ထားတဲ့ကေလးငယ္ေလး။
" ေက်ာင္းတက္ရတာအဆင္ေျပလား "
" ဟုတ္ အဆင္ေျပပါတယ္ ကိုကို "
ရိေပၚရဲ႕စကားကိုေခါင္းေလးၿငိမ့္ျပတဲ့က်ိဳးခ်န္ဟာ ေျပာစရာစကားမ႐ွိေသးသလို ေ႐ွ႕မွာ႐ွိေနတဲ့ ေကာ္ဖီပန္းကန္ေလးေလးကို ေကာက္ေသာက္ေနသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပဲ စကားစလာသည့္ ဝမ္ပါး။
" သားငယ္ေလး "
" ဗ်ာ ပါပါး "
" အလုပ္လုပ္ရတာေရာ အဆင္ေျပလား "
ပါပါးရဲ႕စကားကိုၾကားေတာ့ ရိေပၚျပံဳးလိုက္မိသည္။
" အဆင္ေျပတာေပါ့ပါပါးရဲ႕ သားကဘယ္သူ႔သားမလို႔လဲ ဝမ္group ရဲ႕ အငယ္ဆံုးသားေလး ဝမ္ရိေပၚပဲဟာ ဘာလို႔အဆင္မေျပရမွာလဲ "
ဝမ္ရိေပၚရဲ႕အေျဖစကားေၾကာင့္ ဝမ္ပါးေရာ ဝမ္မားပါ သေဘာက်စြာရယ္သည္။ ဝမ္က်ိဳးခ်န္ကေတာ့ ေခါင္းေလးတစ္ၿငိမ့္ၿငိမ့္။
" ဒါနဲ႔ သားငယ္ေလး သားငယ္ေလးနား ေ႐ွာင္းက်န္႔ေလးမလာတာၾကာၿပီေနာ္ "
ျပံဳးရင္းနဲ႔ပင္စကားဆက္ေျပာလာသည့္ ဝမ္မားစကားေၾကာင့္ ဝမ္ပါးနဲ႔ ဝမ္က်ိဳးခ်န္အၾကည့္ေတြ႔က ဝမ္ရိေပၚနားေရာက္သြားသည္။ ဒါေၾကာင့္ ဝမ္ရိေပည္မွာအေနမတက္စြာပဲ ေ႐ွ႕မွာခ်ထားသည့္ ေကာ္ဖီပန္းကန္ေလးထဲမွ ေကာ္ဖီမ်ားကိုယူေသာက္သည္။
" မာမားသားငယ္ေလးက ကြၽန္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းကိုစိတ္ဆိုးေနတာေလ"
ဒါေၾကာင့္ ၾကားထဲကေန ဝမ္က်ိဳးခ်န္ကဝင္ေျဖေပးေတာ့ ဝမ္မာမားကသေဘာက်စြာရယ္သည္။ ဝမ္ပါးကေတာ့ ေခါင္းေလးတစ္ၿငိမ့္ၿငိမ့္။
