you're my drug.

hoofdstuk 52

''Alex?'' even is het stil ''Alex?'' hoor ik iemand fluisteren. ik open mijn open en zie Harry met een grote glimlach voor me zitten. ''eindelijk, je slaapt al de hele dag'' ik glimlach zwak. ''wacht, wat is er precies gebeurd?'' vraag ik terwijl ik naar alle slangetjes kijk die aan mijn lichaam zijn aangesloten Harry haalt zijn schouders op. ''ik weet niet precies, mijn moeder had me afgezet voor het ziekenhuis en toen ik hier in de kamer kwam lag jij op de grond in de douche, Tim was in paniek en niet veel later werd je gereanimeerd.'' ik sluit mijn ogen en zucht. ''wat is er?'' vraagt Harry bezorgd terwijl hij naast me komt liggen. ''ik word hier zo gek van, ik ben gewoon mezelf niet meer. ik kan de dingen die ik vroeger deed niet meer doen allemaal omdat ik één of andere kut ziekte heb. ik ben er klaar mee'' ik wil opstaan maar Harry duwt me terug. ''Alex doe rustig, hier schiet je niks mee op'' ''met liggen wachten tot ik misschien beter word wel?'' Harry zucht. ''doe rustig!''
''nee Harry! ik ben niet rustig, ik kan dit niet meer! ik word niet meer beter!'' harry kijkt me met een frons aan. ''natuurlijk word je wel beter, je bent sterk genoeg'' ik schud mijn hoofd. ''n-nee'' Harry pakt mijn hand vast. ''wat bedoel je?''

''de dokter kwam naar me toe, de laatste chemo is weer niet aangeslagen. er is niks meer wat ze kunnen doen Harry, het is over'' zeg ik terwijl de tranen over mijn gezicht rollen. even is het stil tot ik gesnik naast me hoor. ''Hazz?'' ''hoelang weet je het al?'' zegt hij met lichte woede in zijn stem. ''Vanaf de avond nadat jij weg ging'' ''waarom heb je dat dan niet gezegt!?" "Omdat ik wilde dat je plezier zou maken, en je eens een keertje geen zorgen over mij hoeft te maken!" Ondanks ik Harry niet aan kijk weet ik dat hij woedend is. "je had het me moeten vertellen!" Roept hij.
Er rollen steeds meer tranen over mijn gezicht en ik begin te snikken.

"Alex?" Vraagt Harry bezorgd. hij legt zijn hand op mijn schouder en trekt me in een knuffel. "sorry, ik had niet moeten schreeuwen, maar dit had je veel eerder moeten vertellen." Ik knik zacht mijn hoofd. " waarom heb je het eigenlijk niet verteld toen we belden?'' ''omdat ik wilde dat je je één keertje eens geen zorgen over me hoefde te maken'' Harry schud zacht zijn hoofd en drukt me nog dichter tegen zich aan. ''ik vind het niet erg, ik hou er van om voor je te zorgen en bij je te zijn'' fluisterd hij zacht in mijn oor. ik glimlach en kijk naar boven. ''ik hou van jou'' fluister ik zacht. ''ik meer van jou'' fluisterd hij terug terwijl hij me een kus op mijn voorhoord geeft.

*2 weken later*

het is nu 2 weken later, en gelukkig gaat alles goed ook met Tim. de dokters hadden hem nog 2 weken leven ingeschat maar de 2 weken zijn voorbij en tim is er nog, gelukkig. het lijkt ook wel beter te gaan. hij heeft minder klachten en mag elke week één dag naar huis.

ik daar in tegen heb niet zo veel vooruitgang geboekt. ik voel mijn lichaam met de dag zwakker worden en mijn gezondheid word er ook niet veel beter op.

de afgelopen 2 weken heb ik nog een paar kleine behandelingen gehad. maar veel zal het niet meer helpen.

vandaag mag ik weer naar huis voor drie dagen lang. voor morgen heeft harry iets speciaals geregeld heeft hij gezegd. en ik kan niet wachten om te zien wat het is, het hoeft niets groots te zijn, ik ben al blij als we een filmavond houden.

''kom je?'' ik kijk op en zie Harry met mijn tassen in de deur opening staan.'ik knik en haast me naar tim die op zijn bed zit. ''doei Tim, ik ga je missen'' zeg ik terwijl ik mijn armen om hem heen sla. hij glimlacht. ''fijn weekend Alex, en doe niks wat ik ook niet zou doen'' ik grinnik en laat hem los. ''oke vader'' zeg ik op een overdreven stem. Hij grinnikt een geeft me een kus op mijn wang voordat ik me omdraai en Harry een seintje geef dat ik klaar ben voor vertrek.
Ik loop naar de deur en draai me nog één keer om, ik bijt op mijn lip en zwaai Tim gedag. het is moeilijk om afscheid te nemen van iemand als je weet dat er een kans is dat er geen 'volgende keer' meer zal zijn.
Hij lacht en zwaait terug. "doei Alex! Veel plezier en tot maandag. ik hou van jou!" Ik grinnik "hou ook van jou!" Roep ik terug.

***

"Heey!" Roept Anne wanneer Harry de voordeur achter zich sluit. ze komt naar me te en geeft me een knuffel. "fijn dat je er weer bent Alex" ik knik. "ik ben blij dat ik weer hier ben" ze laat me los en kijkt me met een glimlach aan. "moet ik je spulletjes boven op jullie kamer zetten?" Ik schud mijn hoofd. "ik doe het zelf wel" ik draai me om en neem mijn tassen van Harry over.

"Moet ik helpen?" Vraagt Harry die me bezorgd aankijkt. ik schud mijn hoofd. "nee lukt me zelf wel" ik loop richting de trap en loop rustig naar boven. ik zet mijn tassen naast het bed neer. ik laat mezelf zakken op het bed en laat mezelf even op adem komen.
Als ik om me heen kijk zie ik dat er wat dingen veranderd zijn zoals; er hangen geen posters meer op van the Beatles, alle rommel is weg en de meubels zijn verzet. ik vraag me af waarom.

Na een tijdje sta ik weer op en loop langzaam de trap af. "hey hazz, is je kamer ve..." ik stop met praten als ik Harry huilend tegenover Anne zie zitten, die zelf ook natte wangen heeft. "w-wat is er?" Vraag ik, eigenlijk bang voor het antwoord.

"Harry vertelde me het net" vertelt Anne voorzichtig. ik frons. "wat vertelde hij?" Ze slikt even. "over de chemo" gelijkt hoor ik Harry weer snikken. een gevoel van medelijden overspoelt me. ik haast me naar Harry en klim op zijn schoot. "waarom huil je nou? " Vraag ik en laat mijn hand door zijn haar gaan. "ik wil je niet kwijt" snikt hij en drukt me stevig tegen zich aan. "je raakt me niet kwijt hazz, ook al ben ik hier weg. ik zal altijd bij je blijven. en ik heb geen idee hoelang ik nog heb, misschien 24 uur, misschien een week of misschien wel een jaar. maar laten we van de tijd die we samen nog hebben het beste maken oké?" Harry knikt en glimlacht zacht. ik leg mijn hand op zijn wang en veeg met mijn duim zijn tranen weg. "we gaan er samen nog het beste van maken" fluistert hij en geeft me voorzichtig een kusje op mijn lippen.
Ik glimlach en knik.
"Ik hou zoveel van je" fluister ik terwijl ik wat met zijn haren speel. "ik ook van jou"