you're my drug.

Hoofdstuk 48

*harry p.o.v*

''doe rustig ze is nog onder narcose'' hoor ik een redelijk bekende stem achter me zeggen. ''tim'' zeg ik opgelucht. ''hey harry, hoe is het?'' vraagt hij meelevend. Ik haal mijn schouders op. ''het gaat wel'' zeg ik zacht. Tim komt naar me toe en slaat zijn armen om me heen. ''het komt wel goed met haar, ze is sterk'' spreekt hij me moet in. Ik kik

''Harry?'' hoor ik een slaperige stem zeggen. Met een ruk draai ik me om. ''Alex!?'' ik kijk haar aan. Ze heeft een zwakke glimlach op haar gezicht en haar ogen heft ze tot spleetjes geknepen. ''hey'' zegt ze zacht. Ik geef geen antwoord terug. Gelijk sla ik mijn armen om haar heen. ''ik was zo bang'' fluister ik zacht. "ik ook Harry, maar ik heb het gered, voor nu" ik trek terug en kijk haar glimlachend aan.

Na wat gepraat te hebben horen we ineens geklop op de deur. "Binnen!" Roept Alex. Zachtjes gaat de deur open. En een paar seconden later komt mijn moeder binnen. Ze begint te glimlachen. "Hey alexis" zegt ze zacht. Alex wil op staan om naar mijn moeder te lopen, maar ik duw haar zachtjes terug. "Je zit aan je infuus vast" zeg ik en wijs naar naar pols. Ze knikt begrijpend. Mijn moeder komt langzaam naar ons toe gelopen. "hoe voel je, je?" "Gaat wel, het kan beter" m'n moeder knikt begrijpend. "er staan bezoekers voor je op de gang"

*alexis p.o.v*

"Wie?" Vraag ik nieuwsgierig. "ik ga ze wel halen" ik knik ze draait zich om en loopt door het smalle gangetje de deur uit.
Ik hoor de deur weer open gaan en het geluid van voetstappen vullen de kamer.

"Zayn, Louis?" Vraag ik verbaast. Een glimlach siert mijn gezicht. "hoe wisten jullie dat ik hier was?" Vraag ik verrast. "Harry stuurde mij een berichtje" verteld Louis terwijl hij me een knuffel geeft. ik glimlach. zayn staat er een beetje stil bij. "zayn?" Zeg ik terwijl ik mijn armen spreid. Hij lacht en omhelst me.
Tim staat op van mijn bed en loopt naar die van zichzelf. "ik ga even wat rusten" zegt hij. "is goed" antwoord ik en richt me weer op Louis en Zayn, die op mijn bed gaan zitten. " wat was er nou allemaal gebeurd?" Vraagt zayn zacht. "ik was bij Harry thuis aan het slapen toen ik ineens heel hars begon te hoesten. Het stopte maar niet en ik werd radeloos. Harry belde een ambulance en ik werd meegenomen naar het ziekenhuis. ze hebben toen een spoed operatie moeten uitvoeren er was 40 procent kans dat ik het zou overleven. maar ik heb het gehaald" ik zucht. "jammer genoeg" fluister ik in mezelf. niemand lijkt het te horen, behalve Harry. hij kijkt me boos aan, maar al snel veranderd het in verdrietig.
"Maar hoezo werd je geopereerd, als je alleen maar hoest?" Vraagt Louis verbaast. "ik hoestte bloed" antwoord ik. "zoals die keer op school?" Ik knik. "maar dan tien keer zo erg" Louis fronst zijn wenkbrauwen. "heftig"
Zayn is heel de tijd nog stil geweest. "zayn, is er iets?" Hij kijkt op. "nee... Ik ben blij dat alles weer goed gaat" ik knik dankbaar.

Het is nu maandag, Louis en zayn zijn niet veel later vertrokken toen er een dokter kwam en boos werd omdat er veel te veel bezoek was. die avond zijn Anne en mijn vader nog even op bezoek geweest.
Harry bleef slapen en is gisteren mee geweest naar een scan, en uit die scan bleek dat ik een kleine uitzaaiing in mijn luchtpijp had. ik schrok er enorm van maar ze zeiden dat er met de bestraling veel kans is dat het vernietigd zal worden.

En nu, nu ben ik aan het wachten tot ze me ophalen. er is me verteld dat ze zo met een stift een tekening gaan maken op mijn lichaam waar de bestraling vanavond gaat plaats vinden.
"Ben je zenuwachtig?" Vraagt Harry die naast me zit. ik knik. "ik weet eigenlijk niet eens wat ik moet verwachten." Harry knikt begrijpelijk.
"Ik blijf te hele tijd bij je tot ze me wegsturen" ik glimlach en plaats een kusje op zijn wang.

"Heb jij al wel eens een betaling gehad?" Vraag ik aan Tim die aan futloos aan de overkant ligt. hij knikt
"Ik heb er te veel gehad" zucht hij. "doet het pijn?" Hij haalt zijn schouders op. "de bestraling zelf niet, de bijwerkingen kunnen pijnlijk zijn" ik knik.