you're my drug.

hoofdstuk 20

het is dan zover. het is woensdag en vandaag krijg ik mijn eerste chemo.  ik heb geen idee wat er gaat gebeuren maar bang ben ik niet. ah alex wie hou je voor de gek. natuurlijk ben ik wel bang. misschien prikt het wel vreschrikkelijk en ik ben op m'n voor naalden. Harry kan er het eerste deel ook niet bij zijn want hij moet zelf zijn hechtingen eruit laten halen. hij stond erop om de afspraak te verzetten maar ik wilde me niet laten kennen en heb gezegt dat ik het heus wel alleen kan. gelukkig blijft hij wel slapen vanacht. ja inderdaad ik moet in het ziekenhuis blijven 3 dagen lang omdat ik morgen weer een chemo heb. en daarna heb ik 2 weken rust. 

ondertussen rij ik in mijn nieuwe auto de parkeerplaats op van het ziekenhuis. ''lekker dan, geen plek'' ik rij nog een rondje en kom Harry's auto tegen. hij moest er namelijk een half uur geleden al zijn. na nog rondje heb ik eindelijk een plek gevonden. ik parkeer mijn auto en stap uit. ik loop naar de kofferbak en haal er een tas uit met de spullen die ik de komende dagen nodig ga hebben.

na 5 minuten gelopen te hebben met de zware tas. ben ik doodop. ik laat me zakken op een stoel in de binnenkomst hal. ''hallo kan ik u ergenst mee helpen?'' ik kijk omhoog en zie een blonde vrouw van rond de 30. ''ja graag, ik kom hier vandaag voor mijn eerste chemo'' ze knikt. ''dat zit je bij mij precies goed. ow ik ben carla trouwens'' ze steekt haar hand uit en ik schud hem. ''ik ben alexis maar iedereen noemt me alex'' ze knikt opnieuw. ''ik ga je naar je kamer brengen en dan ga ik rustig uitleggen wat vandaag de bedoeling is'' ik sta op en wil mijn tas pakken, maar carla zegt dat het haar taak is om mijn tas te dragen.

we lopen door de grote hal naar een smalle gang. we gaan met de lift naar boven en komen dan ik een gang met allemaal kamers. ''hier is het'' zegt carla en wijft naar de deur waar ze op dit mement voor staat. ''oja ik weet niet of het je al vertelt is maar je hebt een kamergenootje'' ik slik. een kamergenootje... niet iets waar ik op zit te wachten maar ja het zal moeten.

carla houd de deur voor me open en ik loop naar binnen. de kamer is wit natuurlijk, zoals alles hier. ik zie 2 bedden staan, ze zijn allebei leeg. ''welke is mijn bed?'' carla wijst naar het bed bij het raam. ''zo te zien is tim nog niet terug.'' zegt carla. o fijn het is ook nog een jongen ook, als het maar niet zo'n loser is die alleen maar spencers draagt. weetje wel zo iemand met van die gelakte schoentjes en een keurige scheiding in zijn haar.

ik laat me vallen op mijn bed. carla komt naar me toe gelopen. ''oke ik ga alles even uitleggen'' ik knik. ''over een uur zal je worden opgehaalt, je zal naar de verpleeg afdeling moeten lopen. eenmaal daar mag je plaats nemen op een stoel krijg je een infuus in je arm. dat zal niet veel pijn doen. de behandeling kan zo'n 30 minuten tot 2 uur duren het verschilt altijd.'' oei 2 uur is toch wel lang denk ik bij mezelf. ''is dat alles?'' vraag ik om zeker te weten dat ik daar straks niet onverwachts 4 uur lig. ''nou, er zullen ook de nodige bijwerkingen zijn zoals: misselijkheid en braken en overgeven maar hiervoor krijg je vooraf een middel tegen dat het verminderd'' ''zijn dat alle bijwerkingen? want dat klinkt niet zo veel'' ze schud haar hoofd. ''nee je kan door deze chemo beschadigingen krijgen aan je nieren, ook hiervoor krijg je een soort medicijn toegediend vooraf, je conditie zal erg verminderen en je weerstand ook, en natuurlijk nog één bijwerking die de meeste mensen nog wel de ergste vinden... haaruitval'' ik sluit mijn ogen voor een seconde en zucht diep. haaruitval, iets waar mama ook erg last van had. 

na nog wat praten met carla is het nu half 1 en wordt ik over een half uur opgehaalt. ik hoor de deur zachtjes opengaan. verbaast kijk ik op. omdat de deur een gangetje heeft van ongeveer 3 meter zie je niet gelijk wie er de kamer binnen komt. 

ik schrik mezelf kapot als ik zie dat het waarschijnlijk mijn kamergenootje is. Hij heeft een soort groen-blauw schort/jurkje aan en op zijn hoofd staat een scheve cap. en nu hoor ik je denken waarom waarom schrik je daarvan? nou er komt geen haar vanonder zijn cap. 

hij komt rustig naar me toe gelopen. hij steekt zijn hand uit, en ik schud hem. ''ik ben tim'' zegt hij lief. ''ik ben alexis maar noem me alsjeblieft alex, want alexis haat ik'' zeg ik terwijl ik naar de delen van zijn kale hoofd kijk, die van onder zijn cap komen. iets wat niet echt beleefd is, maar ja dat ben ik ook niet en zal ik ook nooit worden. hij grinnikt. ''ik merk dat je mijn kale kop al heb opgemerkt?'' ''sorry het was niet de bedoeling om er zo naar te staren'' ''het geeft niet, en ik denk dat als jij hier bent op deze afdeling jou het zelfde staat te wachten liefje'' ik besluit om die liefje maar te negeren. ''hoe bedoel je?'' vraag ik omdat ik hem niet helemaal snap. ''nou ik neem aan dat je net zoals ik ook kanker heb?'' ik knik. ''nou en over een poosje krijg je je eerste chemo'' ''vanmiddig'' verbeter ik hem. ''nou vanmiddag zal nog niet gelijk je haar gaan uitvallen maar na 2 of 3 keer ga je wel merken dat je haar dunner gaat worden'' ik knik. ''dat stelt me echt gerust joh!'' zeg ik sarcastisch. hij begint te grijnzen. 

***

ik ben net terug van mijn chemo en ik moet je zeggen, het viel best mee. de chemo zelf op dat moment dan, want nu een half uur er na voel ik me verschrikkelijk, ik men moe, ik ben misselijk en ik moest net overgeven. ik wil gewoon dat harry hier is. ik wil hem nu op dit moment naast me hebben liggen. ik snap gewoon niet waarom hij er nog niet is het duurt toch geen 4 uren om hechtingen eruit te laten halen?

''alex, mag ik je haar invlechten?'' even kijk ik tim raar aan. ''ah waarom ook niet'' zeg ik dan maar. tim staat op en loopt naar me toe. ''ga eens een beetje meer naar voren''beveelt hij. ik doe wat hij zegt en tim gaat achter me op het bed zitten. hij legt aan allebei de kanten een been en begint mijn haar te vlechten. 

na 5 minuten hoor ik de deur open en dicht gaan. Niet veel later verschijnt harry. ''harry!'' roep ik blij. harry staat stil en zegt: ''wat is dit?'' nu pak besef ik hoe dit er voor Harry uit moet zien. tim staat op, hij loopt naar harry en steekt zijn hand uit ''hey ik ben Tim'' harry draait zich om en wil weg lopen. snel sta ik op en ren naar harry toe. iets wat niet heel slim was want gelijk voel ik het kleine beetje wat nog ik mijn maag zit naar boven komen. ik draai me om en laat me half op het bed hangen. snel pak ik het bakje en gooi alles eruit. ik voel een hand op mijn schouder die na 5 seconden eraf geslagen word gevolgd door 2 sterke armen rond me. 

ik lig nu samen met harry op mijn bed. ''waarom duurde het zo lang voordat je er was?'' vraag ik nieuwschierig. ''ze hadden de hechtingen eruit gehaald maar vonden dat het nog niet genoeg genzen was, dus hebben ze ze er weer opnieuw in gedaan. deze gaan er vanzelf uit''  ''nou het staat je echt heel sexy'' zeg ik en wrijf er zachtjes over. 

''alex, mag ik verder met je haar?'' vraagt tim die verveelt in zijn bed hangt. en voordat ik kan antwoorden doet harry dat al voor me. ''nee'' zegt hij bot. ''maar...'' harry kapt hem af. ''gewoon nee! ga lekker aan je eigen vriendin zitten!''