you're my drug.

hoofdstuk 22

ik heb zoveel zin in vandaag! echt niet normaal. ha! hoor de sarcasme.  ik ben nog helemaal moe en misselijk van gisteren en nu moet ik vandaag nog een chemo. gelukkig mag ik morgen naar huis en dan heb ik 2 weken rust.

ik besluit nog wat schoolwerk te gaan doen. ookal lig ik nu in het ziekenhuis, ik moet blijven denken aan mijn toekomst. ookal geloof ik niet meer heel erg ik mijn toekomst. als je kijkt hoe heb bij mijn moeder ging... ze kreeg te horen dat ze kanker had. de ene chemo na de andere. ze bleef sterk. maar helaas niet sterk genoeg. ze hield het maar 3 maanden vol. en wat nou als dat ook bij mij gebeurd?  wat nou als ik over 4 maanden onder de grond lig? dan kan ik jade nooit meer spreken. nooit meer roddelen over onze exen nooit meer samen "perongeluk" die nerd laten struikelen. en louis? nooit meer nooit meer de leraren pesten. en het ergste nooit meer Harry. nooit zou ik dan zijn warme adem kunnen voelen in mijn nek. of zijn hand in de mijne of zijn zachte lippen op die van mij. het mag gewoon niet gebeuren ik ga knokken tot ik er letterlijk bij neer zal vallen.

~tijdsprong 4 uur

ik heb net weer een chemo gehad. en weet je nog dat ik zei dat de vorige mee viel?  nou deze niet. het was een hel. de naald stak verschrikkelijk en het prikte ontzettend. ik heb het uitgeschreeuwd. nadat ik maar niet wilde kalmeren en bijna een dokter had gestoken met het infuus hebben ze harry geroepen. hij heeft me na een kwartier kalm gekregen. Gelukkig.

en nu lig ik weer hier in mijn bed voor het raam. na de chemo heb ik nog niks gezegt omdat mijn longen zoveel zeer doen. net moest ik hoesten en gelijk proefde ik de smaak van bloed. wat me misselijk maakte en moest overgeven. harry heeft wel dingen tegen me gezegt maar ik reageerde niet. omdat ik er geen zin in had en omdat het te veel pijn zou doen.

op dit moment lig ik in harry's armen. de veiligste plek op aarde. hopend dat de pijn snel verdwijnd

~tijdsprong volgende dag.

ik en harry zijn mijn tas aan het inpakken. want vandaag mag ik weer naar huis. ik communiceer nu wel gewoon met harry. maar wel met mijn mond dicht. ik ben gewoon zo bang dat het veel pijn gaat doen als ik ga praten dus als harry iets vraagt knik of schud ik maar gewoon. het is raar, ik ben gewoo bang om te praten.

"zullen we gaan?" vraagt harry terwijl hij mijn tassen in zijn hand heeft.  ik knik. en loop naar de deur. ineens draai ik me om en steek mijn vinger in de lucht als teken dat ik iets ben vergeten. ik loop naar het whiteboard dat ophangt en schrijf er iets op.

doei tim.

het was gezellig ookal heb ik niet veel gezegt. sorry daarvoor.  ik ga nu weer naar huis. bewaak mijn bed goed  ;). ik zie je over 2 weken weer. xxx alex.

ik bekijk het resultaat en knik tevreden. ik loop naar harry toe en samen lopen we naar beneden en daarna naar onze auto's.  "ik neem jou spullen wel mee. ik heb ze nu toch vast" zegt harry en geeft me een kusje op mijn wang. "ik zie je thuis" zegt hij en loopt naar zijn auto.  ik geef hem een glimlach zodat hij weet dat ik hem gehoord heb. ik vis mijn sleutel uit mijn handtas en stap in de auto.

halverwege besluit ik om harry een berichtje te sturen dat ik nog even langs mijn moeders graf ga. en al snel krijg ik een berichtje terug dat het goed is.

ik parkeer mijn auto en stap uit. ik loop weer de bekende weg. tot ik bij haar graf zit.

''hey mama'' fluister ik. ''sorry dat ik fluister maar ik heb gisteren een chemo gehad, net als jij kreeg en ik ben heel erg bang dat het pijn doet als ik praat. het voelt zo raar dat ik nu tegen je steen aan het fluisteren ben. wetend dat jij hier ook bent maar dan een paar meter onder de grond.

er is zo veel gebeurd sinds je weg bent, ik, ik ben gaan roken, ik ben gaan drinken, pap sloeg me, Louis was vertrokken naar afrika, Liam was nog steeds vermist en ik heb nu kanker. maar gelukkig zijn er ook goede dingen gebeurd.

zoals, louis is terug, en Liam ook, ik heb een tattoo laten zetten. wees maar niet bang hij is niet groot, het is een kruisje van ongeveer zeven centimeter. en ik heb hem peciaal voor jou laten zetten.

 en dit klinkt vast raar maa papa zit in de gevangenis. ik heb eindelijk rust mam, ik heb niet meer de angst dat hij elke moment achter me kan staan. en daar ben ik blij mee.

ow en niet te vergeten ik heb Harry ontmoet. hij haalt de goede dingen weer in me naar boven mam, door hem denk ik zelfs niet eens meer aan drank en dugs. tuurlijk heb ik vaak zin om een sigaretje te roken, maar ik hou me sterk voor hem. mam hij is gewoon zo lief en beshermend, hij is de persoon die ik nodig heb, die ik vertrouw en hij accepteert het mam, hij accepteert hoe ik ben. en hij houd van me, dat zei hij. en weet je wat het beste is mam?

ik hou van hem''

VOTE? COMMENT?...........