you're my drug.

hoofdstuk 28

"het spijt me harry, ik kan het niet"

ik kan het gewoon niet, ik kan er gewoon niet vanaf blijven. het voelt zo goed om even al de pijn te vergeten.
ergens wist ik al dat ik het niet kon volhouden,
ik heb daarom een tasje met wat spulletjes inclusief de drugs, die ik een tijdje terug heb gekocht van mijn vaste dealer, onder mijn bed gelegd. ik wil harry niet teleur stellen, maar ik kan het gewoon niet.

langzaam voel ik mezelf high worden. alle problemen lijken weg te waaien. en na een kwartiertje wil ik meer.  ik pak een pilletje uit het tasje en stop ze in mijn mond. en nog een en nog een. ik voel mezelf helemaal perfect. ik loop naar het bankje pak mijn mobiel uit het tasje waar nog steeds een barst in zit. '9 gemiste oproepen van harry' lees ik op mijn scherm hmm..

*Liam p.o.v*

"kom op, Liam nog eentje" ik schud mijn hoofd. "sorry ik moet weg" zeg ik. ik neem afscheid van al mijn vrienden die misschien iets te veel gedronken hebben en stap in mijn auto. ik zet de radio hard aan en luister naar de muziek. ik moest helemaal niet weg, maar ik heb gewoon geen zin om dronken te worden. het is dan al wel half 10 maar toch, ik weet niet wat het is, normaal heb ik er geen problemen mee. maar ik zit in mijn hoofd met alex. ik heb gehoord dat het niet zo lekker gaat. ik wil gewoon dat er niks ergs met haar gebeurd. ook vertrouw ik die harry gewoon niet met zijn 'brave' gedrag. hij veranderd alex helemaal. ik pak een sigaret, steek hem op. ik draai mijn raam een eindje open. ik heb namelijk geen zin dat het hier helemaal naar rook gaat ruiken.

ik schrik mezelf helemaal kapot als mijn mobiel begint te trillen. hij licht namelijk onder mijn been. ik pak hem en bekijk het scherm.

'alexje'

wow dat is pas timing denk ik bij mezelf.  ik tik het groene hoorntje aan.

"met Liam "

"heee liam" zegt alex met een huilerige stem.

"alex gaat het wel?"

"nee Liam, wil je uh.. komen ik heb je nodig?"

"ja tuurlijk, waar ben je?"

"voor het ziekenhuis"

"oke ik kom zo snel mogelijk, is harry er niet?" vraag ik bezorgd.

"nee, ik denk dat die boos is ofzo "

"ik ben er zo" zeg ik en druk weg.

ik geef vol gas en rij met 100 kilometer per uur door de stad. Onderweg rij ik bijna een eend aan die zo nodig nog moet oversteken.

na 10 minuten kom ik bij het ziekenhuis aan. Ik parkeer mijn auto en stap uit de auto. ik ren als een gek naar het plein voor de ingang. ik zoek alle bankjes af. het is niet moeilijk om haar te vinden.  ik bedoel veel mensen zijn hier niet meer om, nu ondertussen kwart voor 10.  mijn oog valt op een meisje met dun, donker bruin haar. "alex!" roep ik. ze draait om, ze ziet er slecht uit. heel slecht. ze rent mijn richting op. als ze bij me is springt ze in mijn armen. "Liam ik kan het niet meer" zegt ze en begint hard te huilen. "wat kan je niet meer?" vraag ik bezorgd.  "van de drugs afblijven" snikt ze. "huh van wie moet dat dan?" "ik heb het afgesproken met harry en nu heb ik hem teleur gesteld en nu is hij vast heel boos op me" zegt ze en ze begint nog harder te huilen. Ze heeft vast een bad trip. Zo te zien niet een hele ernstige maar het kan beter.
" i-ik heb net te horen gekregen d-dat de chemo niet is aangeslagen e-en toen ben ik naar buiten gerend" ze stopt even.
"vertel verder" zeg ik kalm. "en ik heb er teveel geslikt Harry" snikt ze. "Liam" verbeter ik haar. "ja dat... en nu voel ik me niet goed Liam. ik kan el-..." en verder komt ze niet, haar ogen draaien weg  en ze zakt in elkaar.  ik pak haar snel onder haar armen voordat ze op de grond zakt. ik pak haar bij haar benen vast. en draag haar het ziekenhuis in. als eerste zie ik harry zitten met zijn handen in zijn haar. "harry help!" roep ik in paniek.  harry schrikt op. "wat is er gebeurt!?" roept hij in paniek. Hij draait zich om en kijkt radeloos om zich heen "help ons!" roept hij harder. van alle kanten komen dokters naar ons toe gerend.  "wat is er gebeurd?" vraagt er een. "een overdosis drugs" zeg ik nog lichtelijk in paniek. "een wat?" roept harry geschrokken "oke mannen, we moeten nu haar maag leeg pompen NU!" ze word van me over genomen en naar een kamer gebracht. Harry rent erachter aan maar hij word tegen gehouden. verslagen en met tranen in zijn ogen blijft hij achter. 

*Harry p.o.v*

"wil je me uitleggen wat er is gebeurt? " vraag ik na een kwartiertje terwijl we voor de kamer zitten te wachten. hij knikt en begint met vertellen. "ze belde me of ik wilde komen omdat ze me nodig had. ze klonk erg raar, zo depressief. dus ik ben er zo snel mogelijk naar toe gereden. toen ik aan kwam zag ze er erg slecht uit. ze vertelde me dat ze er niet vanaf kon blijven en dat ze de drugs nodig heeft. ze vertelde ook over jullie afspraak. ze moest huilen omdat ze je teleur heeft gesteld. ook zei ze dat ze teveel had genomen en zich niet lekker voelde. gelijk daarna zakte ze in elkaar."

ik voel weer tranen opkomen. "als het verkeerd afloopt vergeef ik het mezelf nooit" zeg ik zacht. "nee ik het jou ook niet" zegt liam. ik kijk hem verontwaardigd aan. "grapje" zegt hij en gooit zijn handen in de lucht. 

"bedank Liam" "voor wat?" vraagt hij verbaast. "dat je haar hebt gered, zonder jou lag ze nu nog voor het ziekenhuis" "geen probleem, ik hou net zoveel als haar als jij doet" zegt hij met een kleine glimlach. Ik zucht. Dat weet ik.

na een half uur zak ik elke keer bijna in slaap. maar plots word ik opgeschrikt door een harde stem. Ik kijk op en zie een dokter staam "Mr. styles en Mr. Payne?" ik knik.

"ik kom u het nieuws mededelen dat alexis Smiths deze hele toestand niet overleefd heeft.

Vote?