you're my drug.

Hoofdstuk 40

Ik ren door de grote menigte met Harry achter me aan.
Maar lang hou ik het niet vol mijn ademhaling versneld en plots voel ik een enorme stek door mijn longen. gelijk sta ik stil. ik begin kort en onregelmatig adem te halen.

Ik voel een hand op mijn schouder. ''zo nu heb ik j... wat doe je?'' hoor ik Harry zeggen. angstig kijk ik uit mijn ogen op naar Harry, en leg mijn hand op mijn borst. ''het doet... zoveel pijn Harry'' piep ik. ''alex rustig'' ik knik en begin plots heel hard te hoesten.
Harry tilt me in bridestyle op en loopt snel naar een plekje met weinig mensen. ''Oké rustig alex hier heb je toch medicijnen voor?'' ik knik terwijl ik nog hevig aan het hoesten ben. Harry doorzoekt mijn tas voor medicijnen, ondertussen proef ik een soort ijzeren smaak in mijn mond. bloed.
Niet weer.
ik voel hoe tranen mijn ogen vullen. ''Harry... het gaat echt niet goed!'' piep ik. ''jawel, blijf rustig, hier neem deze in!'' hij geeft me een pilletje met een flesje water. snel pak ik het aan en neem het het in. Harry gaat achter me zitten en wrijft geruststellend over mijn armen. ik leg mijn oor op zijn borst en luister naar zijn hardslag. langzaam word ik rustiger en het hoesten neemt langzaam af.

***

op dit moment zit ik op het balkon van onze hotel kamer. ik ben net naar de arts geweest hier beneden. hij zei dat het niet iets heel ergs was. het komt gewoon door mijn longkanker, ik ben veel te actief bezig geweest. toen Harry dit hoorde was hij ontzettend boos op zichzelf omdat hij mij die trap heeft laten belopen. Eerst heeft hij me terug naar mijn kamer gebracht, waar ik wel 10 keer heb gezegt dat het niet zijn schuld was waarop hij iets ontduidelijks mompelde en daarna boos de kamer uitstampte. en nu zit ik hier dus al 2 uur alleen en heel er bezorgd op mijn kamer, naar het mooie uitzicht over de boulevart te kijken. Te proberen nog een beetje te bruinen.

*

op dit moment zit ik er weer even helemaal doorheen, ik heb geen hoop en voel me gewoon ongelofelijk down. verveeld kijk ik achter me naar mijn koffer die in de kamer ligt. ik kijk weer naar het strand. en dan weer naar mijn koffer. zuchtend sta ik op. ik kan het gewoon niet laten. ik moet gewoon een sigaret hebben ik kan er niet meer tegen, ik heb me al zo lang sterk gehouden en harry is er nu toch niet.
Dat zal het juist wel zijn, zonder Harry ben ik niet veel, ik ben niet streng genoeg voor mezelf. ik pak het pakje sigaretten en loop weer naar mijn stoel op het blakon. ik plof neer en steek een sigaret op. ik neem een trekje en zucht.
Dit voelt goed.

*

''alex?'' geschrokken draai ik me om Harry staat achter me met een bedenkelijk gezicht. snel gooi ik mijn sigret op de grond en trap hem uit. ''was je nou aan het roken?'' ik schud hevig met mijn hoofd. ''nee echt niet'' Harry kijkt me doordringend aan.

''waar was je?'' vraag ik om het onderwerp te veranderen. ''ik was bloemen voor je aan het kopen om het goed te maken.'' zegt hij terwijl hij en enorme bos met rode rozen vanachter zijn rug tevoorschijn haalt. ik zucht en krijg een glimlach op mijn gezicht. ''Harry ik heb al gezegt dat het niet jou schuld was. deze dag was echt geweldig, ondanks dat hele drama dan.'' zeg ik en geef hem een kusje zij wang. want op zijn mond zou hij gelijk de rook ruiken. ''ik ga even douchen'' zeg ik tegen harry. hij knikt en snel loop ik naar de badkamer. ik kleed me uit en stap onder de douche. ik laat de warme stalen over me heen lopen. ineens schieten de beelden van Harry met de rode rozen in zijn hand voorbij.
Ik zucht. ik ben echt een bitch. Harry helpt me alleen maar en als hij niks verkeert doet koopt hij gewoon een mega bos rode rozen.
Ik kan het niet verzwijgen, ik moet het nu zeggen.
Hij heeft recht op de waarheid. ik draai de kraan meteen dicht en pak een handdoek. ik wikkel hem rond me heen zoals een jurkje en loop de badkamer uit.

Als ik de kamer in loop zit harry op de bank voor zich uit te staren met zijn rug naar mij toe. ''Harry?'' hij draait zich om. ''wat is er?'' ''ik heb gelogen, ik was wel aan het roken vanmiddag.'' zeg ik zacht. hij knikt zacht. ''dacht ik al'' zegt hij teleurgesteld als hij mijn pakje sigretten in de lucht steekt. ''sorry Harry'' Harry staat op en komt naar me toe lopen. ''zeg dat niet tegen mij, maar tegen jezelf ik probeerde je alleen te helpen.'' zegt hij en pakt mijn schouders vast. ''dat doe je ook, heel goed zelfs ik had gewoon even een terugval'' ''heb je die al vaker gehad?'' ik knik. ''die dag toen ik naar de kapper was geweest heb ik ook nog even voor het hotel staan roken'' ''waarom?'' is het enigste wat Harry zegt. ''omdat Harry, ik dood ga, waarom denk je dat ik alleen nog maar beanie's draag, dag en nacht? ik word kaal, ik ben niet mager omdat ik niks eet maar dat komt allemaal door die k*t medicijnen. ik zit er doorheen. ik ben afschuwelijk, ik ben een bitch, ik ben lelijk, en het ergste ik ga binnenkort dood!''
schreeuw ik huilend. Harry slaat zijn armen om me heen. ''je bent niet lelijk, of een bitch, of afschuwelijk. je bent perfect en dat is waarom ik van je hou. je gaat niet dood, daar gaan we samen voor vechten, maar eerst moeten deze weg'' zegt hij, hij laat me los. en pakt het pakje sigaretten. hij loopt naar de vuilnisbak en gooit ze er in. ''en ga jezelf nu maar snel aankleden, straks vat je nog kou'' zegt hij terwijl hij me op mijn kont slaat. (waar nog een handdoek over zit natuurlijk)

*

''wist je dat ik je echt heel mooi vind?'' vaagt Harry als we lang uit op de bank liggen, en ik in Harry's armen lig. ik haal mijn schouders op. ''nou dat ben je wel'' zegt hij en pakt aan mijn beanie. ''nee harry please nee!'' roep ik maar het is al te laat. Harry trekt mijn beanie zo van mijn hoofd. ik pak het eerste en het beste wat ik kan pakken en trek zo Harry's shirt over mijn hoofd. ik hoor hem lachen. ''kom op hary geef terug'' ''echt niet" zegt harry die zijn shirt steeds hoger trekt totdat mijn hoofd helemaal zichtbaar is. ''zie je wel je bent prachtig'' ik rol met mijn ogen en zucht overdreven. ''mag ik dan nu mijn muts weer?'' Harry schud zijn hoofd en gooit de beanie naar de andere kant van de kamer. als ik wil opstaan pakt Harry me stevig vast. ''en nu blijf je hier bij mij liggen, zodat ik naar je kan kijken. en ik laat je nooit meer gaan.''

vote? comment?