you're my drug.

Hoofdstuk 53

Langzaam open ik mijn ogen. ik geeuw en rek me uit. het was gisteren erg laat geworden. Harry en ik zijn na het eten naar boven gegaan en een film gekeken. na de film raakten we in gesprek over van alles en niks. het was fijn om te praten met Harry op die manier, om even net te doen alsof er niks aan de hand is.

Ik draai om en merk dat de plek naast me leeg is. ik frons normaal is Harry altijd later dan mij wakker. hmm vreemd. ik besluit mijn zuurstof bril op te houden en sta op. ik loop naar de deur en open hem. maar wanneer ik naar de gang wil lopen met mijn 'zuurstof fles op wielen', bots ik bijna tegen iemand aan. omdat ik schrik stap ik achteruit en struikel over mijn 'zuurstof fles op wielen' ik val achterover en verwacht elk moment dat ik de harde vloer raak. maar dat gebeurd niet. in tegenstelling land ik in iets zachts. ik kijk om en zie dat ik in een wasmand vol met was, van Anne ben geland. " o god, Alex ben je oké?" Ik kijk op en zie Harry. hij zet vlug een dienblad op de grond en rent naar me toe. ik grinnik. "ja het gaat" Harry grinnikt nu ook. "wat deed je eigenlijk hier?" Vraagt hij terwijl hij zijn hand uitsteekt. ik neem hem aan en trek me op. "ik zocht jou" hij grijnst. "ik was een ontbijt voor je aan het maken als verrassing.. maar nu is het geen verrassing meer" zucht Harry. ik grinnik "awh dat is echt lief" ik geef een kusje op zijn wang en hij glimlacht. "wacht ik ga weer terug liggen en doe net of dit niet gebeurd is." Harry grinnikt. "je bent echt raar" "ja klopt" ik grijns en loop richting Harry's kamer. ik ga liggen in zijn bed en doe mijn ogen dicht. "kom binnen" roep ik en ga ik mijn gebruikelijke slaap positie liggen. niet veel later komt Harry binnen. ik open mijn oven en speel overdreven verrast. "Aah Harry wat een verrassing" ik sla mijn hand voor mijn mond. Harry schiet in de lach. "oké nu verklaar ik je officieel voor gek." Ik grinnik. "kom naast me liggen en eet met me mee, ik kan het niet allemaal ik mijn ééntje op. Harry knikt en zet het dienblad op mijn schoot. hij komt naast me liggen en slaat zijn arm om me heen. "hazz, wat gaan we vandaag eigenlijk doen?" Een stilte vult de kamer. "hazz?" Hij zucht en rolt zijn ogen. "je bent veel te nieuwsgierig" zucht hij met een glimlach. "het is een verrassing" "nee geen verrassingen meer, ik wil het nu weten!" hij zucht. "Wil je het echt weten?" Ik knik terwijl ik een hap van mijn broodje neem. "we gaan naar een ski hal" "gaw we skeen!?" Roep ik vol enthousiasme, ookal is er niet veel van te verstaan met een volle mond. Harry grinnikt. "ja, we gaan skiën" ik gil en omhels Harry.

"Maar wacht..." Harry kijkt me vragend aan. "wat nou als het niet gaat?" Harry glimlacht geruststellend naar me. het lukt wel. je kan je zuurstof fles als een tas op je rug dragen toch?" Ik knik. "En ik ga je helpen zodat het je niet te veel moeite gaat kosten" ik glimlach en leg mijn hoofd op zijn borst. "je bent de beste hazz"

"Dat weet ik" ik grinnik. "idioot"

***

Ondertussen zijn we aangekomen bij de skihal. ik heb m'n ski's al aan en sta te wachten in de gigantische hal die volledig bedekt is met sneeuw.
Ik voel een tik op mijn arm en draai me om. achter me zie ik een klein meisje met de grootste glimlach die ik ooit heb gezien. "Hallo" zeg ik beleefd. wat me gelijk opvalt is dat ze geen haar heeft. het meisje is kaal. "hoi, je hebt echt super mooi haar" vertelt ze me terwijl ze verlegen aan haar rits van haar jas trekt. "wil je hem op" ze kijkt me geschrokken aan. "wat?" Ik glimlach geruststellend en trek mijn pruik voorzichtig van mijn hoofd. haar mond valt open van verbazing.
Harry die net komt aan skiën kijkt me met open ogen aan. "Alex wat doe je!?" Vraagt hij geschrokken. ik buig een beetje door mijn knieën en zet voorzichtig de pruik op haar hoofd. wanneer ze aan de haren voelt begint ze te stralen. "mama!" Roept ze en een vrouw van rond de 30 komt aan gesneld. "Abbey wat doe je schat!? Geef het snel terug!"

Weet je wat raar is? Is ik naar het meisje kijk zie ik niet een klein zwak ziek meisje. ik zie een sterk meisje die hoe dan ook haar ziekte gaat overwinnen. Een echte doorzetter.

Ik schud mijn hoofd. "hou hem maar, hij staat je veel beter" haar ogen worden groot en haar mond valt open. "echt!?" Vraagt ze vol ongeloof " Ja echt, hij staat je prachtig." plots voel ik een hand op m'n schouder. ik kijk om en zie dat Harry me met een trotse lach aankijkt. "Dankje, Dankje, Dankje!" Roept ze enthousiast en rent naar me toe. ze slaat haar armpjes om mijn dikke jas heen en knuffelt me stevig. "dankjewel" fluistert ze. "graag gedaan." fluister ik terug.

"Kom mama ik wil daar naartoe." zegt ze en wijst in de richting van het restaurant. "Doei" roept ze en rent nog een keer naar me toe. ze slaat haar armpjes stevig om mijn benen.
"Heel erg bedankt" roept haar moeder nog voordat ze samen richting het restaurant lopen.

"Waarom deed je dat? die pruik was ontzettend duur" Vraagt Harry die voor me komt staan, ik haal mijn schouders op. "geen idee, ik voelde dat ik dat moet doen. ze is zo sterk, ze heeft nog een heel leven voor zich. ze heeft meer aan die pruik dan ik" er verschijnt een zwakke glimlach op Harry's gezicht. "je bent echt geweldig" zegt hij een geeft me een kusje op mijn wang. "hier neem mijn muts" ik grinnik en trek zijn muts van zijn hoofd. ik zet hem bij mezelf op. "prachtig" zegt hij en pakt mijn hand. "kom dan gaan we nu eindelijk skiën" ik knik en samen ski ik met mijn hand in die van Harry naar de ski lift.

Wanneer we boven zijn ski ik naar het midden van de heuvel. ik wacht tot Harry er is en pak zijn hand. "samen?" Vraagt Harry. Ik knik. "3, 2, 1, ja!"