you're my drug.

hoofdstuk 9

ik open mijn open en kijk recht in het gezicht van een glimlachende harry. ''goedemorgen, lekker gelapen?'' een glimlach siert mijn gezicht. ''ja best wel'' ineens besef ik dat mijn arm niet op mijn lichaam licht. snel trek ik hem terug en begin te blozen. ''sorry'' zeg ik maar snel omdat ik niet weet wat ik anders moet zeggen. ''geeft niet'' zegt hij. harry begint weer te gilmichen en krijgt nog zichtbaardere kuiltjes. de kuiltes die ik haate maar misschien hebben ze toch wel iets schattigs.

''alex!'' ik schrik op ''huh.. wat?'  ''je was aan het staren, maar ik vroeg of je tegen vandaag op ziet'' ik knik. ik weet dat er vreselijke dingen gaan gebeuren. dat zij mam. Nou ja.. eigenlijk was het maar een droom, maar niet alle dromen zijn bedrog.

''hoelaat moeten we er eigenlijk zijn? want dan kan mijn moeder een briefje schrijven als toestemming dat ik weg mag van school.'' ik knik ''2 uur''

Na een heerlijk ontbijt, heb ik me aangekleed en met harry mee gereden naar school. 
samen lopen we nu van de parkeerplaats af richting de hoofdingang.
weer kijken de jongens me na en natuurlijk, weer word er gefloten. maar ik negeer het zoals altijd en rol mijn ogen.

Als we bij de kluisjes onze boeken omwisselen. komen jade en haar, dus ook mijn, vrienden naar me toe. ''heey'' zeg ik. "Hee" groeten ze terug. "Alexis, Louis zei dat je een tattoo hebt, is het waar?" Zegt Jennifer. Ik knik.

Met trots laat ik mijn tattoo zien die ik gisteren eigenlijk een beetje vergeten was door louis' komst. "heeft hij ook een betekenis?" Vraagt Jennifer.
wat moet ik nu zeggen? voor mijn overleden moeder? 

waarom niet dan weten ze dat ook gelijk. ''voor mijn overleden moeder.'' alle monden vallen open. ''is je moeder dood?'' sist jade hard. jade pakt mijn arm en trekt me door de zo'n 10 mensen die rond me stonden heen. ''F*ck alex! sinds wanneer?''
ik kijk haar verlegen aan. ''een halfjaar geleden?"
"What the f*ck! alex ik had je kunnen helpen, we kennen elkaar al zo lang en je verteld dit me niet?'' ik kijk haar aan zonder dat ik weet wat ik moet zeggen.

''jij kon haar toch ook niet terug halen?'' zeg ik dan uiteindelijk maar. ''klopt, maar ik kon er toch voor je zijn?" Vraagt ze terwijl ze me begripvol aan kijkt.  "jade, je was er ook voor me, zonder dat je het zelf wist''

na nog wat gepraat is alles goed, gelukkig. ook heb ik haar verteld over thuis en dat ik nu bij harry logeer. gelijk wiebelde ze met haar wenkbrouwen maar ik zei dat ze dat idee wel uit haar hoofd kon zetten.

we staan weer bij mijn kuisje met het groepje van net, alleen staat harry er tot mijn verbazing ook bij, hij kan het goed vinden met idereen.
''harry, wat voor les heb jij zo?'' vraag ik zonder ik het door heb. ''uh, wiskunde?'' eindelijk een vak dat we samen hebben. ''ik ook'' lach ik. gelijk geeft jade een por in mijn zij en wiebelt weer met haar wenkbrouwen. ik kijk haar met een dodelijke blik aan en rol met mijn ogen.

ineens voel ik dat er iemand in mjn kont knijpt. zuchtend kijk ik om en daar staat, hoe kan het ook anders, ''louis'' gelijk geef ik hem een knuffel. louis is echt mijn beste vriend van alle jongens, samen met harry dan. ''hé, moet ik nog mee vanmiddag?'' vraagt hij lief. ''nee harry gaat mee. maar lief dat je het vraagt'' zeg ik. hij knikt. "Oke is goed"
"Wat is er dan?" Vraagt jade nieuwschierig. "Ow gewoon een klein onderzoek in het ziekenhuis. Niks ergs" vertel ik haar. "O veel succes." Zegt ze met een kleine glimlach.

als ik het lokaal in kom zie ik dat er nog een plekje is naast jade, maar ook naast harry. ik besluit om naast harry te gaan zitten. ik kijk naar jade die zit te grijnzen.

Uhg.

na nog heel wat lesuren is het half 2 dus we moeten gaan. we pakken onze spullen voor morgen en lopen naar harry's auto. ik besluit om nog snel een sigaret op te steken. ik neem een paar trekjes. tot harry omkijkt. gelijk slaat hij de sigaret op de grond en trapt erop. ''o kom op!'' Roep ik. harry kijkt me vreemd aan. ''je zou gaan stoppen'' ik rol met mijn ogen. ''dat lukt me toch ook niet in één keer!'' kaats ik terug.

ik zucht en we stappen zijn auto in. ik doe mijn gordel om en wacht tot we gaan rijden. maar er gebeurd niks. na een tijdje kijk ik naar harry. die voor zich uit staart. ''uhm harry?'' hij schrikt op. ''ja wat?' ''je was aan het staren, waar dacht ja aan?'' vraag ik nieuwschierig. harry begint te blozen.
''aan jou''
"aan mij?'' vraag ik verbaast. hij knikt verlegen.
''je ziet er mooi uit'' ik voel dat het nu mijn beurt is om te blozen. '' uh dankjewel''

als we in het ziekenhuis lopen vragen we waar we moeten zijn.  "De 2e verdieping en dan vind je naast de trap aan je linker kant de wachtkamer waar u mag wachten tot u opgehaald word." Zegt ze vrouw wachter de bali. We bedanken haar en lopen naar de verdieping en blijven wachten.
al snel mogen we naar binnen. ''hallo, daar ben je weer'' ik knik en schud de hand van de dokter die me gisteren ook heeft behandeld. Harry stelt zich ook voor en we gaan zitten. ''nou alex, we hebben wel wat eventulele oorzaken kunnen vinden. maar die kan ik nog niet vaststellen tot het zeker is.'' Vertelt hij me en ik knik.

''we willen gelijk beginnen met de MRI scan.'' zegt hij.
''maar ik kan niet goed tegen kleine ruimtes.'' klaag ik. 'daarom krijg je ook een koptelefoon, en moet je je ogen dicht houden, zo heb je er minder last van.''
Ik knik en de dokter staat op. "Loop maar met me mee.
Ik knik en sta op. Ik loop achter de man aan gevolgd door Harry.

''oke we zijn er, harry jij mag niet mee naar binnen de stralen kunnen schadelijk voor je zijn, ik haal je straks voor de resultaten'' harry zucht maar knikt ook begrijpelijk. hij geeft mee een knuffel ''succes'' zegt hij. 'dankje hazz'' zeg ik en draai me om. als ik weg wil lopen pakt hij ineens mijn hand en trekt me terug. Wanneer ik verward in zijn ogen kijk drukt hij hard zijn lippen op die van mij.