you're my drug.

hoofdstuk 23

ik parkeer de auto voor het huis en stap uit. rustig loop ik naar de voordeur. ik bel aan. lang hoef ik niet te wachten want gelijk word er open gedaan door anne. ze vliegt me om mijn nek en laat me niet meer los. "is alles oké?" fluister ik. "ja ik ben gewoon blij dat je er weer bent." zegt ze zacht. ze laat me los en samen lopen we naar binnen. ik laat me zakken op de bank. "waar is harry?" vraag ik nieuwsgierig als anne ook op de bank naast me komt zitten met koffie en koekjes. "hij zei dat het nog wel even zou duren tot je terug zou zijn, dus hij ging nog even naar een vriendin. uuhm... ene lolly?... polly?... ofzoiets." gelijk weet ik wie ze bedoelt. "lola?" Anne's ingespannen gezicht van het denken klaart op. "ja! dat was het" gelijk voel ik een steek van jaloezie door mijn lichaam gieren. "ik ga even naar het strand. is dat goed?" zeg ik terwijl ik anne vragend aankijk. ze knikt. "maar doe alsjeblieft wel een jas aan, het laatste wat we willen is dat je ziek wordt." ik knik. ik sta op en loop naar de gang waar ik mijn jas van de kapstok haal en hem dicht rits. ik loop weet naar de kamer en zeg: "ik ben weg anne. ik weet nog niet hoe lang het duurt maar ik ben sowieso voor het eten terug" "is goed meis, let goed op jezelf!" roept ze vanuit de keuken.

ik stap in mijn auto en rij maar het strand. als ik er ben stap ik uit. een koude wind vlaag komt me tegemoet. gelukkig maar dat ik een jas heb aangedaan. het mag dan wel juli zijn, maar toch kan het best koud zijn. ik loop het kleine dijkje op en loop aan de andere kant weer naar beneden. ik doe mijn schoenen uit en loop naar het water toe. dit is precies de plek waar harry me zijn gevoelens uitlegde met de sterren. boos schop ik in het water. en waarom weet ik niet eens. ik mag omgaan met wie ik wil. dus waarom harry niet. van harry mag ik ook met zayn omgaan. ik moet gewoon niet zo jaloers zijn. maar het idee dat harry nu bij lola is, maakt me gek. ineens hoor ik gegiegel in de verte. ik draai me om en tot mijn schrik zie ik een lang, dun meisje met een bos paars haar en een jongen met chocolade bruin haar.

o nee toch

zo snel als ik kan pak ik mijn schoenen en ren terug naar het dijkje waar ik helemaal buiten adem aan kom en achter een stuikje mezelf laat neervallen. rustig kom ik weer op adem en trek mijn schoenen aan. ik draai me om en schuif met mijn handen het struikje een beetje opzij zodat ik perfect uitzicht heb op het strand. even later stoppen harry en lola precies op het plekje waar ik net stond. lola is een beetje speels rondjes aan het rennen om harry heen en harry heeft een grote glimlach op zijn gezicht.

wat hem super schattig staat. maar daar gaat het nu niet om

harry kijkt een beetje om zich heen en snel duik ik in elkaar zodat hij me niet kan zien. dat hoop ik tenminste. gespannen houd ik mijn adem in. na 2 minuten hoor ik lola hard lachen dus ik besluit dat ik weer kan gaan beginnen met spioneren. ik schuif het bosje weer aan de kant en richt me weer op harry en lola.

lola pakt harry's hand. heel mijn lichaam verstijfd als lola haar hand op harry's borst legt en speels haar hand door zijn haar haalt terwijl harry lacht. hij pakt haar hand en plant er een klein kusje op. ik begin te koken van woede. ik kan het niet aanzien wat er gebeurd en al helmaal niet wat er zo gaat gebeuren.

voordat ik het weet heeft al het kwade wat ik in me heb mijn lichaam over genomen. en voor ik het weet sta ik op en loop via het dijkje weer naar beneden. harry en lola hebben het allebei nog niet door dat ik hier sta.

mijn woede word vervangen door verdriet.

"harry?" vraag ik zacht terwijl mijn ogen vol stromen met tranen. harry draait zich om, om te kijken wie zijn naam zei. zijn ogen worden groot en van de schik laat hij lola meteen los.

"alex wat doe jij hier?" vraagt harry nog in schok. "ik kwam hier om mijn jaloersheid even te vergeten. maar blijkbaar was het terecht" zeg ik zacht. "nee! alex dat was het niet. ik meen het we hebben niks"

* harry p.o.v*

ze kijkt me levenloos aan. "mooi harry, want wij hebben ook niks" die komt hard aan. maar het is officieel wel waar. rustig loop ik naar alex toe. "alsjeblieft geloof me er is niks tussen ons" zeg ik en pak haar hand. gelijk trekt ze haar arm terug "raak! me niet aan" dat eerste roept ze en de rest komt er zachtjes uit wat me laat schrikken. "ik uuh... denk dat ik maar ga" zegt lola en loopt zeg. "lola kom terug en vertel dat we niks hebben!" lola loopt weer terug. "we hebben niks" zegt ze emotieloos en loopt weer weg.

*alexis p.o.v*

"ik zag toch hoe ze je streelde of hoe je het wil noemen. en hoe je haar een kus gaf." harry zucht. "op haar hand ja. dat betekent niks alex" "dus ik mag Liam ook gewoon kusjes geven? daar heb jij geen problemen mee?" harry haalt zijn schouders op. "zie je wel!" zeg ik spottend. ik draai me om maar word ruw terug getrokken. harry houd mijn polsen vast. ik probeer me los te rukken maar het lukt niet. harry heeft me te goed vast. ik sta gevaarlijk dichtbij en kijk op. Zijn felle groene ogen kijken me doordringend aan. "wat wil je nou van me!?" schreeuw ik nog steeds bang dat mijn longen het niet aan kunnen "dat je me gelooft!" schreeuwt harry terug. "wil het wel maar-" "maar wat?" kapt harry me af. "Bewijs het! bewijs dat je van mij houd. bewijs dat ik nooit meer een rede hoef te hebben om jaloers te zijn. bewijs dat je voor mij g-" en verder kom ik niet want harry heeft zijn lippen op die van mij gedrukt. en al snel glijd zijn tong in mijn mond. ik voel de vlinders in mijn buik en de warmte stijgt naar mijn wangen. zijn hand glijd door mijn haar. terwijl mijn hand van zijn rug afzakt tot zijn kont en hem daar last rusten. ik voel dat harry grijnst onder de zoen door. ook zijn hand dwaalt af naar mijn kont. waar hij zachtjes over wrijft. harry begint wat ruiger te zoenen. maar toch voel je liefde, de liefde die hij zo net bewezen heeft.

opeens trekt hij terug. "ik hou je van je alex en ik wil je nooit meer kwijt. ik heb niks met lola en dat wil ik ook niet. ik wil jou en alleen jou! voor altijd. geloof je me?" er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. "ik geloof je" zeg ik en druk nog snel een kusje op harry's mond.

"zullen we naar huis gaan?" vraag ik na een tijdje "ja... ik heb alleen we een probleem, ik ben met lola mee gereden..." "rij maar met mij mee" zeg ik. harry maakt een sprongetje en drukt dan een kus op mijn wang. "tnx aal" ik kijk hem raar aan. "aal?" "ja, aal van afkorting van alex, nieuwe bijnaam" zegt hij en glimlacht trots. "echt hé, jij bent gek" zeg ik lachend "weet ik." zegt hij speels.

"weetje harry? je hebt echt geluk dat je zo goed kan zoenen. want anders had ik je niet gelooft" zegt ik en en harry geeft me een speels duwtje.

''alex?'' vraagt harry. ik kijk kijk hem aan. ''wat is er?'' hij glimlacht lief. ''fijn om je stem weer te horen''

vote of comment?