hoofdstuk 38

1K 38 1
                                    


Ik leg mijn hand op de deurknop en open de hotel kamer. Mijn mond valt open. Voor de al zoveelste keer deze vakantie. Ik kijk rond. "O my g*d, harry je bent echt gek. Dit kost miljoenen." Ik draai me om en kijk Harry aan, die naar me toe komt lopen.
"Ik heb je al eerder gezegd dat ik hiervoor heb gespaard." Zegt hij met een glimlach.
Ik knik. Ik draai me weer om en loop naar de enorme balkon deuren. ik sla ze open met wen zwaai en bekijk het prachtige uitzicht. de enorme boulevard met rechts op de berg het enorme jezus beeld.

we zijn net in Rio de Janeiro aan gekomen. de vliegreis verliep niet heel goed, ik moest namelijk 2 keer overgegeven. ik schaamde me enorm omdat ik tot twee keer aan toe door het vliegtuig geen, naar de wc moest rennen. maar Harry zei dat ik me niet hoefde te schamen omdat het er allemaal bij hoort en het heus niet de eerste keer is dat iemand in een vliegtuig overgeeft.

Gisteren zijn we nog terug geweest naar de waterval, waar we waren op onze eerste dag in de jungle. we hebben een beetje gehangen met Thomas en zijn vrienden. toen ik had gezegd dat het onze laatste dag was hebben we uitgebreid afscheid genomen met wat drank. Harry was licht aangeschoten wat ongelofelijk grapig was.
Ik daar in tegen heb niks gedronken. waar ik zelf erg trots op ben. vroeger had ik namelijk een hele fles ij één keer leeg gedronken.

ook hebben we afscheid genomen van coco wat ik erg lastig vond. dat aapje was gewoon mijn kleine vriendje geworden.

Maar wat later bleek toen we uit-checkten was dat 'coco' gewoon een aapje was die standaard door het hotel liep. Dit verpeste weet een beetje het idee dat een wild aapje mijn vriend was geworden.

''ik weet wat' zegt Harry die opeens naast me op de rand van het balkon hangt. ''we gaan vanmiddag allebei iets apart doen. ik moet namelijk nog iets voor je verjaardag halen. we zien elkaar rond half 4 weer hier op de kamer. want als ik het goed heb worden we vanmiddag gebeld voor de uitslag van het eindexamen en natuurlijk zijn we allebei geslaagd dus dan gaan we vanavond uit eten. oké?'' ik knik.

''klinkt leuk, maar ik wil niet dat je nog een verjaardags cadeau voor me koopt, ik heb al genoeg gehad'' Harry slaat zijn armen rond mijn middel en kijkt me uitdagend aan. ''daar heb jij niks over te beslissen.'' zegt hij en drukt een kus op mijn lippen. ik schud lachend mijn hoofd. ''idioot dat je bent. ik neem het gewoon niet aan'' Harry rolt met zijn ogen.

''en als er iets is, moet je me gelijk bellen. en naar de arts gaan hier beneden in het hotel oké?'' ik knik en geef harry nog een kusje. Harry loopt naar de deur en geeft me een, knipoog en loopt dan de deur uit.

ik sta voor het hotel en de zon brand op mijn huid. iets waar ik ontzettend van geniet. ik sta een poosje stil en probeer te bedenken ik eens zal gaan doen. dan schiet me ineens te binnen dat ik nodig naar de kapper moet. mijn haar wordt steeds dunner en ooit moet het er allemaal af. natuurlijk ga ik dat niet nu allemaal doen. maar er moet wel een stuk vanaf zodat de overstap minder groot is. ik loop het hotel weer binnen en vraag waar een dichtsbijzeinde, goede kapper is. ze vertellen waar ik naartoe moete en ik volg de aanwijzingen.

uiteindelijk sta ik voor een enorm chique haarsalon. ik besluit dat ik mezelf best wel eens mag verwennen en stap naar binnen. een vrouw van ik schat rond de 40 komt op me aflopen. ''hallo kan ik u helpen?'' ik knik. ''ik wil graag een stuk van mijn haar af laten knippen en misschien wat highlights.'' ik knikt. ''neem maar plaats op die stoel dan kom ik zo terug met de spullen. ik neem plaats op de stoel en wacht tot de vrouw terug komt.

de vrouw komt achter me staan en haalt haar handen door mijn haar. wanneer ze haar handen terug trekt kijkt ze geschrokken naar haar handen waar grote plukken haar op liggen. ''meisje toch wat is er met je haar?'' Ik kijk naar haar in de spieg.
"Mijn haar valt uit door mijn chemokuren."
"Ach meisje toch. Ik ga er alles aan doen om je prachtig haar te geven" zegt ze met een knipoog en ik glimlach dankbaar.

you're my drug.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu