you're my drug.

Hoofdstuk 41

Zuchtend zit ik weer op mijn vertrouwde balkonnetje. De zon verwarmd mijn bleke huid. Harry is alweer weg. Hij zei dat hij iets moest regelen, maar ik vertrouw het niet. Vanochtend belde iemand hem met de naam: Sjors. Toen ik vroeg wie dat was reageerde hij heel vaag. Kijk, het kan een jongen zijn maar ook makkelijk en meisje. Ik rol met mijn ogen. Waarschijnlijk maak ik mezelf gewoon gek.

Ik loop naar binnen en plof neer op de bank. Ik zet de tv aan en zap wat. Als ik bij het nieuws kom stop ik door een nieuwsericht dat mijn aandacht trekt.

"Britse jongen in coma door autoongeluk"

"In rio de Janeiro is vandaag een Britse jongen aangereden door een auto. De jongen van rond de 19 was hier waarschijnlijk op vakantie. Nadere informatie volgt. Weet u hier meer over bel dan ***"

Ik schrik op. "O my god Harry" piep ik. Ik pak mijn mobiel en bel Harry.

"Hey"

"Hey harry wa..."

"Dit is de voice mail van Harry styles spreek een bericht in en dan bel ik je later terug"

Ik zucht diep, Voice mail. Onrustig bel ik nog 3 keer, maar weer neemt hij niet op.

Ik kan hier toch niet zomaar blijven zitten en niks doen! Ik ren naar de deur en sla hem met een smak dicht. Ik loop met een hoge snelheid naar de lift. "Buitenwerking!" lees ik op het geschreven papiertje dat met een stukje plakband aan de lift deuren hangt.

Lekker dan met de trap. "Nou ja, Alles voor Harry" zucht ik. 

ik ren naar de trap en ga zo snel als ik kan de trap af. Op de helft stop ik. Ik hang aan de leuning van de trap om op adem te komen dit is toch zwaarder dan ik dacht. ik adem diep in en diep uit.

Snel ren ik weer verder. Als ik eindelijk beneden aankom loop ik naar de bewaker in de lobby. "uuh.. Meneer? Heeft u een jongen van rond de 19 gezien met bruine krullen en ongeveer zo lang" zeg ik als ik met mijn armen een lengte aangeef. Hij denkt diep na. "Uum... ja! Die liep net naar binnen en toen weer naar buiten. Volgensmij staat hij daar" zegt hij en wijst naar buiten" "dankjewel" zeg ik en ren naar buiten.

Eigenlijk mocht ik van Harry niet naar buiten maarja dit is een noodgeval. Ik ren naar de ingang en kijk goed rond. maar ik verstijf wanneer mijn oog op een jongen valt, een jongen die staat te zoenen met een beeldschoon meisje. Harry.

Tranen vullen mijn ogen en woede overheerst mijn lichaam. Ik draai me om en ren terug naar de trappen. Met heel veel moeite kom ik boven. Eindelijk daar gooi ik mijn deur open en storm naar binnen. Ik ben zo boos. Ik moet hier weg. Ik pak mijn koffer en leg hem open op bed. Ons bed. De plek waar ik het liefst was samen met Harry .was. Ik ben er klaar mee hoe durft hij. "HOE DURFT HIJ!" roep ik. Ik smijt alles wat ik kan vinden in mijn koffer. tranen lopen over mijn wangen en ik voel hoe mijn ademhalingen steeds korter worden. snel pak ik mijn zuurstof fles en zet het zuurstof maker op. ik haal diep adem en ga weer verder met waar ik mee bezig was.

"He alex wat doe je?" Hoor ik een lieve stem achter me zeggen. Ik draai me om en zie Harry staan. Ik kijk hem even doordringend aan en richt me dan weer op mijn koffer. "He! Wat is er?" Vraagt hij nog een keer. Hij legt zijn handen op mijn heupen. nog meer woede komt naar boven, ik draai me om en ik duw Harry naar achter. "BLIJF. MET. JE. VIEZE. POTEN. VAN. ME. AF. PLAYER" ik loop naar de amdere kant van de kamer en en pak wat spullen. "Hoe bedoel je?" vraagt hij geschrokken.

"DOE NIET OF JE NET NIET GEZOEND HEB MET EEN OF ANDERE SL*T. IK WAS JE AAN HET ZOEKEN IK DACHT DAT JE EEN ONGELUK HAD GEHAD. IK BEN BIJNA GESTIKT DOOR DIE KUT TRAPPEN ALLEMAAL VOOR JOU EN DAN ZIE IK JE ZOENEN MET EEN OF ANDERE SL*T!" roep ik hard en schop tegen de bank aan. nu ik toch zo lekker bezig ben pak ik een kussen en gooi het naar Harry die te laat is en het vol in zijn gezicht krijgt. "Je bent een l*l" zeg ik zachter terwijl de tranen over mijn wangen stromen. Ik pak een boek van mezelf en smijt het weer richting Harry. Dit keer is Harry wel snel genoeg en springt aan de kant. "Alex rustig je maakt jezelf kapot" ik schud zacht mijn hoofd.

"dat heb jij al gedaan!" nu zie ik hem breken. "alex, sorry ik hou van je. ik wil je niet kwijt! het spijt me. ik weet niet waarom ik dat deed." "het zal wel, ik ben hier weg" zeg ik iets kalmer. "Weg? Je kan hier niet weg, je bent hier met mij je kan niet alleen ergens in Rio rond gaan zwerven dat is ontzettend gevaarlijk." Zegt hij wanhopig. "WIE ZEGT DAT IK HET OVER RIO HAD. IK GA TERUG NAAR HUIS, IK KIJK WEL NAAR WIE OF WAT IK TOE GA ZOLANG IK MAAR NIET BIJ JOU BEN. EN TROUWENS HET BOEIT JE TOCH NIET, WANT JA, ALS IK WEG BEN GA JE TOCH MAAR WEER VERDER MET DAT WIJF DIE NIET HELEMAAL VERMINKT IS DOOR DE KANKER!" Schreeuw ik boos met tranen over mijn wangen. Ik scan mog één keer goed de kamer door, als ik zie dat ik alles heb rits ik mijn koffer dicht. "Alsjeblieft ga niet alex. het was een fout. Die kan ik rechtzetten alsjeblieft laten we het proberen" ik zucht. 'Nee Harry je hebt het verpest, ik dacht dat je van me hield maar dat is niet zo. Ik laat me geen 2 keer bedriegen. " ik draai me om en loop naar de deur. Achter me hoor ik gesnik van harry, maar ik laat het daar. Hij heeft me bedrogen, en dat is niet iets wat je doet als je van iemand houd. Ik besluit om mijn vertrek dus door te zetten. Ik sluit de deur achter me en sta nog even stil. "G*DVER!" Hoor ik harry hard roepen gevolgd door het gerinkel van scherven.

***

Daar sta ik dan te wachten bij de douane tot ik aan de beurt ben. Ik ben kapot. En dat komt niet alleen door wat Harry me heeft aan gedaan. Ik ben gewoon kapot van alles. op dit moment zou ik het niet eens erg vinden als er nu een einde aan mijn leven gemaakt zou worden. Ik kan het niet meer.

Stiekem kijk ik toch nog een beetje om me heen of ik Harry toch niet nog ergenst zie. maar nee hoor hij is nergens te bekennen.

Ik kijk nog één keer om me heen maar ik zie hem netgenst. Hij hield gewoon nooit van me. Ik was gewoon een grapje voor hem. Ik loop naar het vliegtuig, beklim met moeite het trappetje en stap het vliegtuig in. 'Dag Brazilië' denk ik bij mezelf.

***

"Kom op Louis neem op!" Mompel ik in mezelf als ik weer zijn voicemail krijg. Ik zak onderuit en kijk naar alle mensen die optijd willen komen voor hun vlucht.

Ik ben een uur geleden geland. De vliegreis viel wel mee, ik heb maar 1 keer moeten overgeven. En nu zit ik hier. Zonder vervoer. Ik heb louis al 7 keer gebeld maar ik kreeg 7 keer zijn voicemail.

Plots voel ik mijn mobiel trillen. Snel kijk ik ernaar. 'Louis'

"Met Louis"

"Louis met alex G*d zij dank, ik heb je 7 keer gebeld"

"Ja sorry ik was uh... even bezig, waar wat is er aan de hand? is alles oké?"

Ik voel de tranen mijn ogen weer vullen. "Louis ik leg je het nog wel uit kom me nu gewoon alsjeblieft naar het vliegveld in Londen. Ik heb namelijk geen vervoer."

"Ja is goed maar waar is Harry?"

"Ik heb geen idee Lou waarschijnlijk nog ergens in Rio"

"Oke blijf daar ik kom er nu aan"

Louis hangt op en rol mijn ogen. Net of ik ergens anders naartoe kan.

***
Na 3 uur vervelen zie ik eindelijk iemand bekends. Maar eigenlijk niet degene die ik nu wil zien. Harry.

Tranen springen in mijn ogen en waarom? Dat weet ik eigenlijk zelf niet eens. Zijn smaragd groene ogen staan verdrietig en plots gebeurt er iets wat ik wilde vermeiden. Oogcontact. Zijn ogen worden groot en staan ineens vol hoop. Hij komt recht naar me toe gelopen. " o mijn g*d Alex wat doe je hier?" ik negeer hem en kijk naar mijn voeten. "Alex!" Weer zeg ik niks. "G*dver! Alex zeg wat tegen me!"

"Ik wacht tot louis me komt halen" zeg ik zacht. "Je kan met mij mee" zegt hij lief. "Harry ik wil niet met je mee!" Schreeuw ik opeens. Harry schrikt ervan. Maar hersteld zich al snel weer. "Alexis je komt nu verd*mme met mij mee!" Roept hij hard. Hij pakt mijn arm en probeert me mee te trekken. "Harry laat me los" jammer ik. Ik verzet me niet tegen zijn greep omdat ik toch wel weet dat dat pure verspilling is van mijn energie. Vroeger had ik hem misschien wel aangekund maar nu niet meer. Ik lijk net een of andere pudding. ondertussen zie ik dat mensen ons raar aankijken. ik vind het niet gek ook, dit ik moet er toch wel raar uit zien?

"Harry! Alex! Wat gebeurt er?" Tot mijn opluchting zie ik Louis. Met Liam? "Louis help me" smeek ik. "Harry laat haar los" Harry laat me meteen los en Liam komt naar me toe gesneld. Als hij me omhelst kijk ik Harry aan. "Sorry" zegt hij zacht.
"Kom Alex we gaan naar huis" zegt Louis zacht. Ik knik, Liam laat me los en pakt mijn koffer. Terwijl ik nog één keer achterom kijk, staat Harry daar met tranen over zijn wangen. Helemaal alleen.

wat hij verdient.

Vote & comment?