you're my drug.

hoofdstuk 50

het is midden in januari, in een maand is er veel gebeurd. alle feestdagen zijn voorbij gevlogen, die trouwens niet heel speciaal waren. bij kerst was harry thuis, wat overigens van mij moest. zijn moeder vroeg het namelijk en ik vond het zielig als zij op kerst alleen zou zijn aangezien robin weer naar het leger is vertrokken een paar weken terug. ik heb dus mijn kerst hier doorgebracht. 's avonds was er een kerst dineer hier in het ziekenhuis. wat erg saai ws want ik kende niemand, tim was er namelijk ook niet. hij mag regelmatig een paar dagen naar huis.

bij de jaarwisseling waren harry en tim er wel, maar toch was het anders. ik heb mezelf amper tot twalf uur wakker kunnen houden, er was geen drank en ik was in het ziekenhuis in plaats van een bar of club. Ik kreeg wel veel berichtjes van vrienden en familie. maar dat is toch anders.

in een maand hebben er ook veel behandelingen plaats gevonden. ik heb nog twee bestralingen ondergaan en ik heb nog zo'n 5 chemo's gehad.

in al die tijd ben ik niet mer naar buiten geweest. ze zijn namelijk beter gaan opletten nadat ze mij en harry betrapt hadden een maand gelden. één van de verpleegsters had me namelijk herkend toen we in de lift stonden.

alles wat ik wil is gewoon mijn oude leventje terug. maar ondertussen heb ik al geacepteerd dat dat onmogelijk is.

''zin om zo naar het restaurantje te gaan?'' vraagt harry die tegenover me zit op bed. ik haal mijn schouders op. ''hoezo?'' vraag ik. ''niks bijzonders, maar ik dacht dat je misschien wel even iets in het restourantje wilde gaan eten in plaats van dit voedsel'' zegt harry en wijst naar mijn bord met koude vissen soep. ik grinnik. ''is goed, maar we moeten wel op tijd voor de chemo terug zijn." harry knikt en staat op. ''kom je?'' vraagt hij terwijl hij richting de deur loopt. ''ja... wacht'' harry draait zich om en kijkt me aan. ''ik zit vast'' grinnik ik en wijs naar mijn gezicht.

ja het is waar, een van de angste die ik een maand geleden aan harry vertelde is uit gekomen. ik heb extra zuurstof nodig. ik heb een zuurstofneusbil. ik heb hem gelukkig niet altijd nodig, alleen als ik het heel benauwd heb omdat ik veel bewogen heb of als ik ga liggen omdat dan de druk toeneemt . maar als ik gewoon rustig ben dan kan ik makkelijk zonder.

ik zet de zuurstofbril af en sta op. ik loop naar harry en pak zijn hand. "Wacht" ik draai me om en kijk naar Tim die al de hele dag voor zich uit staart. "Tim heb je zin om mee te gaan?" Hij knikt en staat langzaam op. "gaat het wel?" Hij knikt en komt naast me staan. "laten we gaan" zegt hij zacht.

Als we plaats nemen in het restaurantje kijk ik om me heen. het is aardig rustig, wat ik niet erg vind. hoe minder mensen hoe minder kans op ziekten.

"Hallo, kan ik uw bestelling opnemen?" Ik kijk op en zie een meisje met een pen en papier in haar hand. "hey, ik wil graag..." Harry laat zijn vinger over de menu kaart glijden. "uuh.. een sandwich met extra kaas en een koffie" ze knikt en schrijft het op. ze richt zich nu op Tim. "uh.. ik hoef niks." zegt hij stil. ik kijk Tim gefronst aan. het meisje richt zich nu op mij. "ik wil graag een broodje gezond zonder de komkommer en jus d' orange" ze knikt. "was dat het?" Harry knikt. Ze schenkt ons nog een glimlach en loopt dan weer weg.

"Tim, wat is er?" Hij haalt zijn schouders op. "niks" antwoord hij. Harry kijkt me aan. "zelfs ik kan zien dat er wat is Tim" zegt hij. Tim buigt zijn hoofd even is het stil en dan hoor ik een snik. "Tim!?" Ik sta op en loop rustig naar hem toe. Ik ga op mijn hurken zitten en leg mijn hand op zijn knie. "Tim wat is er?" "Mijn endeldarmkanker" snikt hij. Harry kijkt me vragend aan. "wat is daar mee?" "Z-ze hebben de behandelingen stop gezet" Tim kijkt op en slaat zijn armen om me heen. "h-hoe bedoel je?" Vraag ik geschrokken. "Ze kunnen het niet meer behandelen, de kanker heeft van me gewonnen" snikt hij.

Nadat hij dat had verteld hebben we ons eten in stilte opgegeten.
Na het eten zijn we weer terug gegaan naar de kamer en nu lig ik weer te wachten tot ze me halen voor de chemo.