you're my drug.

hoofdstuk 12

"ALEX! KOM HIER NU"  geschrokken kijk ik achter me, een duistere schil komt op me afgerend. mijn hart begint harder te kloppen.

snel sta ik op en begin te rennen. wanneer ik weer om kijk herken ik de schim.

het is mijn vader.

ik ren zo hard als ik kan. maar het lukt niet ik kom geen meter vooruit. "JE HAD NOOIT BIJ ME WEG MOETEN GAAN" schreeuwt hij. angstig kijk ik rond me voor een uitweg, maar net wanneer ik een steegje in wil rennen blijf ik met mijn voet achter iets hangen. met een smak kom ik op de grond terecht.

achter me hoor ik mijn vader lachen. haastig probeer ik op te staan en weg te rennen maar het lukt niet. ik zak weer neer op de grond. als ik achter me kijk staat mijn vader achter me. een gil van de schik verlaat mijn mond.

hij steekt zijn hand in zijn zak en wanneer hij hem er uit haalt  verschijnt  er een pistool.

wat?

"HELP!" gil ik met alles wat ik in me heb. maar het helpt niet.

''dag Alexis'' zegt hij met een grijns en haalt de trekker over. 

"nee!" gil ik. ik open mijn ogen en zie in mijn opluchting dat ik niet op straat lig. ik kijk angstig om me geen.

ik lig in bed, Harry geeft me vast in bed gelegd nadat ik tegen zijn schouder in slaap ben gevallen. ''gaat het?'' ik schrik op en zie dat Harry me met een slaperige blik aanstaart.

''ja het gaat, gewoon een enge droom'' zucht ik. ik leg mijn hoofd weer op het kussen, en sluit mijn ogen. ineens voel ik een arm rond mijn zij. gevolgd door een groot, gespierd lichaam achter me. ''ik bescherm je'' zegt hij met een extra ruige ochtend stem. ik leg mijn hand op zijn arm, en zucht tevreden.

***

ik loop naar de ingang alleen, want harry moest een uur eerder beginnen. ik zucht als ik de aula instap. ik zie mijn groepje vrienden staan en loop er naar toe. ''heey'' tot mijn verbazing staat er een nieuw meisje bij. ''hey ik ben lola'' stelt ze zichzelf voor met een gemene grijns

ik knik. ''ik ben alexis maar noem me naar alex'' ze knikt ook ''best'' zegt ze.

met een grote afkeur bekijk ik haar. ze heeft mooie heldere blauwe ogen,  paars  geverfd haar. wat haar geweldig staat. verder heeft ze wat tattoos en een piercing door haar wenkbrauw. ze kijkt me arrogant aan ''wat is er nou?'' bijt ze me toe . ''niks hoor'' zeg ik arrogant terug.

''uh jade en louis, kunnen jullie even komen?'' vaag ik na een tijdje ze knikken en lopen mee naar mijn kluisje. ''hoe ging het gisteren?'' vraagt louis nieuwsgierig. ''daar wilde ik het net over hebben'' vertel ik hem

 "het is niks ergs toch?'' vraagt jade

''ik heb longkanker''  hun monden vallen open. ''dat meen je niet'' zegt louis ongeloofwaardig. ''wat! op jou leeftijd, dat kan niet. is er geen fout gemaakt?'' teleurgesteld schud ik mijn hoofd. louis zucht  ''en nu?'' vraagt jade met tranen in haar ogen. ''geen idee ik zie wel'' zeg ik eerlijk.

als ik net terug kom van de wc, lopen er wat jongens langs. ineens gaat de langste voor me staan. ''dus jij bent alexis'' vraagt hij met zijn armen over elkaar. ''ja en wat is daar mee?'' vaag ik verveeld. ''je bent inderdaad zo lekker als ze zeggen. ''mijn ogen worden groot  ''sorry?''

hij grijnst ''je hoorde me wel liefje'' zegt hij. hij gaat met zijn hand door mijn haar. oke nu is het genoeg. ik grijp zijn arm en draai hem om zodat hij op zijn rug ligt. ''auts, je bent ook zo sterk als ze zeggen, schatje'' ik zucht diep.