you're my drug.

hoofdstuk 1

*Alexis p.o.v*

Een zucht van opluchting verlaat mijn lippen als ik de bel hoor, eindelijk pauze. hierna nog twee uur en dan ben ik uit. ik loop samen met mijn Jade naar de wc's en ga voor de spiegel staan ik bekijk mezelf eens goed en pluk wat aan mijn haar.

ik heb donkerbruin, lang haar met wat golfjes erin. mijn ogen heb ik opgemaakt met oogpotlood, eyeliner en mascara. maar toch ziet het er niet heel nep uit. ik heb een lichte spijkerbroek aan met een leren jasje.

mijn stijl is erg veranderd na de dood van mijn moeder.

 mijn kledingstijl, gedrag, ik gebruik alcohol en regelmatig drugs. ik was er altijd fel op tegen maar nu.. het voelt gewoon goed om alles even te vergeten wanneer ik het gebruik. door het overlijden van mijn moeder wat nog steeds niemand weet behalve ik en mijn vader, ben ik hard voor mensen geworden. soms pest ik mensen waar ik eigenlijk niet eens een reden voor heb.

samen lopen we naar de kluisjes waar ik mijn boeken verwissel. ''Jade, welke vakken?'' roep ik naar jade bij een beetje verderop bij haar kluisje staat. ''wiskunde, scheikunde en muziek!'' roept ze terug. ik knik en verwissel mijn boeken.

  als ik klaar ben sluit ik mijn kluisje. zonder om te kijken draai ik mezelf om. plots voel ik een harde klap waardoor ik mijn evenwicht verlies en samen met mijn boeken op de grond val. ik open mijn ogen en kijk naar boven. al mijn blaadjes met aantekeningen vliegen door de lucht. en dwarrelen langzaam naar beneden. ''HÉ! HALLO DOE NORMAAL IDIOOT!'' roep ik doos maar ik zie niemand voor me staan. dan zakken mijn ogen naar beneden en zie een jongen, ook op de grond. wat gelijk opvalt is zijn grote bos met wilde haren. ik schat hem een jaar of 18, hij is vast een keer blijven zitten.

''hallo!?'' vraag ik nog een keer. dan pas draait hij zijn hoofd in mijn richting. ik kijk recht in zijn heldere groene ogen, uhg ik haat groen. hij heeft kuiltjes in zijn wangen ook al lacht hij niet ''het spijt me, heel erg'' zegt hij met een ruige stem. hij staat op en helpt mij om op te staan.

daarna bukt hij zelf weer en raapt mijn boeken en blaadjes op. hij legt ze in mijn armen. ''sorry'' zegt hij nog een keer en wil weg lopen. maar ik grijp zijn arm. ''en wie ben jij? ik heb jou nog nooit eerder gezien''

na bijna zo'n 5 jaar op deze school te hebben gezeten ken ik bijna wel alle leerlingen, vooral die van rond mijn leeftijd.  

"Harry wie?''

''Styles, ik ben nieuw op deze school ik woon hier in Chelmsford en zit in mijn examen jaar net als jij' ik frons. 'en hoe weet jij dat nou weer?'' zeg ik een beetje arrogant ''ik heb vanmorgen een rondleiding gehad, en toen werd er ook iets over jou verteld'

ik zucht "laat me raden, ik ben raar, eng en een bitch?'' Harry gaat met zijn hand door zijn bos haar. ''zoiets ja. maar ik laat me niet zo maar afschikken, alexis'' zegt hij met een grijns.

ik frons en bekijk 'Harry' eens goed, zijn zwarte shirt valt losjes rond zijn brede schouders, en zijn benen zijn bedekt met een zwarte jeans.

''onbeleefd van je'' zegt hij met een lach.

ik frons. ''wat?''

''om zo naar me te staren'' zegt hij.

''deed ik niet'' beweer ik.

''wel''

ik rol met mijn ogen ''dan wel''

''heb je zin om wat te doen met mij, na school'' vraagt hij terwijl hij in zijn nek krabt. een spottend lachje verlaat mijn lippen.

''ten eerste ben je net nieuw op school. ten tweede ken ik je net zo'n 5 minuten en ten derde heb ik wel iets beters te doen. dus nee''

Harry kijkt me met een grijns aan.

''wat?''

''niks'' antwoord hij simpel.

weirdo

met die gedachten loop ik naar buiten en ga tegen de muur staan. ik steek een sigaret op en laat de rook door mijn longen glijden. al snel komt er een jongen naar me toe. kelvin.

niet kelvin..

 ''wat moet je van me?'' zeg ik bot omdat ik op dit moment een zin heb ik geflirt. ''hé babe, wat denk je van jij en ik vanavond samen naar een club?'' zegt hij met een vieze grijns op zijn gezicht.

''nee'' zeg ik simpel.

''hoezo niet, we hadden het leuk vorige week''

mentaal rol ik mijn ogen. vorige week ben ik inderdaad met kelvin uit geweest. allee eindige dat met een dronken kelvin in mijn voortuin.

''ja, maar ik kan niet vanavond'' probeer ik zijn vraag  af te slaan. ''wat ga je doen dan?'' vraagt hij.

shit, kom op verzin iets. 

ik kijk om me heen, plots zie ik een bekende bos haar langs lopen.

''omdat ik al me Harry uit ga, toch Harry!'' roep ik.

Harry draait verward om en komt naast me staan. ''is dat zo?'' vraagt hij met een grijns. ik kijk hem aan en geef hem een dodelijke blik. ''ja'' zeg ik en geef hem een por in zijn zij. ''o ja dat is waar ook''

Kelvin kijkt me met een verveelde blik aan. ''nou veel plezier dan''

ik rol mijn ogen en wacht tot kelvin om de hoek verdwenen is. ik zucht, trap mijn sigaret uit en loop naar binnen toe.

na 2 uur ben ik eindelijk uit. ik gooi mijn boeken in mijn kluisje en stop de nieuwe in mijn tas voor maandag. dit keer kijk ik wel of er iemand achter me loopt.

ik zeg gedag tegen jade en loop naar de uitgang. ''Alexis!'' hoor ik achter me. ik draai me om en zie Harry staan. ''hoi Harry''

''hey, ik vroeg me af wat we gingen doen vanavond'' zegt hij met grijns. ik frons. ''niks?'' zeg ik terwijl ik mijn schouders een beetje optrek.

''o jawel dat zei je buiten in de pauze'' ik zucht.

''Harry ik moest iets verzinnen.''

''oké, dan zie ik je vanavond. ik haal je wel op. hier is mijn nummer'' zegt hij en pakt een pen uit zijn tas waarna hij vervolgens mijn arm pakt en zijn nummer er op schrijft. ''tot vanavond'' zegt hij en laat mij sprakeloos achter.  

Oké wat is dit nou weer?

ik schud zacht mijn hoofd en loop naar de uitgang. als eerste steek ik mijn sigaret op en vervolg dan mijn weg naar huis.

ik smijt mijn tas in de hoek in de gang en schop mijn schoenen onder de kapstok. ik draai me om en zie het fotolijstje staan van onze familie. of tenminste wat onze familie hoorde te zijn,

ik, mijn moeder en mijn vader.

was het nog maar zoals daar. ze is overleden aan leukemie.

mijn vader heeft geen goed verwerkingsproces gehad en weet nog steeds niet hoe hij met mijn moeders dood moet om gaan. hij werkt veel te veel, en als hij dan thuis komt is het eerste wat hij doet: de wijn fles open maken. hij is geen alcoholist naar hij is wel regelmatig dronken.   

maar het ergste is dat ik mijn moeder kwijt ben voor altijd, ze was een geweldige vrouw aan wie ik een voorbeeld nam. maar na haar overlijden had ik geen voorbeeld meer om naar te kijken. ik heb geen steun meer, behalve jade, Louis en Liam. maar zelfs zij weten niet hoe het er hier thuis aan toe gaat. zij weten niet eens dat mijn moeder een half jaar terug is overleden. waarom ik het nog nooit heb verteld weet ik niet. ik wil geen medelijden.

wat ik wel weet is dat ik het vreselijk vind om erover te praten. ik mis haar zo erg, ik heb haar gewoon nodig

een traan rolt over mijn wang en al snel volgen er meer. ik ren naar boven en pak het doosje onderuit mijn bureau la. ik kan een joint en steek hem aan ik neem een trekje en laat me achterover op bed vallen. even weg van deze shit!