you're my drug.

hoofdstuk 45

Zenuwachtig sta ik voor de spiegel. Het is zaterdag en vandaag gaat het gebeuren, ik krijg mijn diploma. Na 5 jaar leren op school ben ik eindelijk klaar. Het ging niet altijd even goed, maar ik heb het gehaald en daar ben ik trots op.

Ik pak mijn foundation en smeer het op mijn gezicht en zo volgt mijn mascara, naked 3 oogschaduw, lippenstift en eyeliner . Tevreden kijk ik naar het resultaat, er mist alleen nog één ding. Ik loop naar mijn tas en haal er een zakje uit. Ik graai met mijn hand in het zakje en haal mijn pruik eruit. Ik loop weer terug naar de spiegel en zet de pruik voorzichtig op.

Nu is het af.

***

''Alex schiet op!'' roept louis vanaf buiten. Ik zucht en ren de trap af, waar ik gelijk spijt van heb. Ik begin hard te hoesten en louis komt naar me toe gerent. ''gaat het?'' vraagt hij bezorgt. Ik knik en wacht even tot het voorbij is. Samen lopen we rustig naar de auto waar de anderen al zitten te wachten.

''hey'' zeg ik rustig en wil instappen maar dan merk ik pas dat de auto helemaal vol zit. ''kom maar bij mij op schoot'' zegt Liam met een glimlach die vlak bij de deur zit. Ik knik en klim op zijn schoot. De auto begint te rijden en ik punnik wat aan mijn vingers. Wat me opvalt is dat het erg stil is. Ik kijk op en zie iedereen naar me kijken. ''wat?'' vraag ik verbaast. Sommigen kijken weg. ''je bent echt prachtig!'' roept jade en nog wat mensen knikken instemmend. ''dankjewel'' zeg ik verlegen. ''je word nu toch niet verlegen?'' fluistert Liam in mijn oor. Ik grinnik en schud zachtjes mijn hoofd. ''je bent prachtig'' fluistert hij en streelt met zijn vingers door mijn haar. Ik kijk hem aan en glimlach zacht.

''kom snel naar binnen'' roept louis. Ik grinnik. Louis is zo hyper en ik kan al wel raden waardoor. Louis komt naar me toe gerend en trekt me aan mijn arm mee richting de deur. ''louis stop, ik wacht op mijn vader'' zeg ik lachend. ''o ja'' zegt louis en gaat weer verder met andere mensen mee naar binnen te trekken.

''hey'' hoor ik achter me. Ik draai me om en zie mijn vader. ''he pap'' zeg ik. ''je ziet er prachtig uit'' zegt hij, ik bedank hem en samen lopen we naar binnen. Mijn vader gaat bij de ouders en families zitten en ik zoek mijn vrienden op. Ik neem plaats tussen Liam en jade. De rest van de rij is bezet door andere vrienden, op één plekje na.

Ik ben druk in gesprek met jade als iemand vraagt of hij erlangs mag. Ik kijk op en mijn ogen ontmoeten de ogen van Harry. Mijn ogen worden groot en zo ook die van Harry. Hij lijkt nu pas te beseffen dat ik het ben, waarschijnlijk had hij me niet herkent door mijn haar.

''hey'' zegt hij zacht. ''he'' antwoord ik. Ik trek mijn benen op en Harry knikt. Hij loopt langs mij een en neemt plaats op het enigste plekje in deze rij, naast Liam, 2 plaatsen naast me dus. Ik rol met mijn ogen. Volgens mij mag het leven me niet.

''Hallo iedereen'' klinkt er luid door de zaal. Iedereen stopt met praten. ''van harte welkom iedereen, voordat we beginnen wil ik jullie allemaal bedanken voor jullie komst. We zijn heel blij om te vermelden dat slechts 5 mensen het niet hebben gehaald.'' Zegt de directeur.

Na nog een stom verhaal over onze toekomst begin ik weer echt met luisteren.

''als eerste willen we de 5 mensen naar voren roepen die helaas gezakt zijn: jane jonson, kelly holm, cody pierson, charlie neville en lola campbell'' verbaast kijk ik naar lola die een paar stoelen naast me opstaat. Ergens voel ik wel medelijden voor haar. Ze draait haar hoofd en kijkt me aan ''wat kijk je nou? Ga lekker terug haar het ziekenhuis, k*t bitch'' zegt ze, ze draait zeg om en loopt naar het podium.

Alles om me heen lijkt stil te zijn en het enigste wat ik zie zijn mijn handen waar ik wezenloos naar staar. De woorden blijven zich herhalen in mijn hoofd. Zei ze dit nou echt? Ik voel een traan over mijn wang rollen. ''Alex'' hoor ik iemand fluisteren, ik voel dat iemand aan mijn knie pakt. Ik kijk naar Liam die inmiddels voor mij op zijn hurken zit. ''wat?'' vraag ik zacht. ''gaat het?'' ik knik. ''ja ik was gewoon... even ergenst met mijn gedachten.'' ''ja, ergenst...'' herhaalt hij en veegt een traan weg met zijn duim.

Na een poosje probeer ik het van me af te laten glijden en luister ik weer naar alle leerlingen die hun speech houden.

''dankjewel voor de mooie speech jenna, oké de volgende die haar diploma mag komen ophalen is alexis Tate'' ik zuchten en sta op. Ik trek mijn jurkje een beetje naar beneden en loop tussen de rij door naar voren. Ik pak mijn diploma aan en schud de hand van de directeur. ''gefeliciteerd'' ik knik, bedank hem en loop naar de microfoon.

Ik kijk de zaal rond en zie allemaal bekende mensen zitten. Jade, Liam, louis en nog meer vrienden. Ik kijk naar de kant van de volwassenen. Ik kijk naar mijn vader die me een bemoedigend knikje geeft. 2 rijen achter hem zit Anne die onopvallend naar me zwaait. Ik glimlach en richt me weer op de microfoon.

Ik zucht even en begin dan te praten ''het afgelopen jaar ik moeilijk geweest voor me. Zo is mijn moeder overleden aan kanker, ben ik verslaafd geweest, ging het niet zo lekker thuis en heb ik te horen gekregen dat ik zelf kanker heb.'' Ik slik even en ga weer verder. ''maar toch ben ik deze periode door gekomen, door alle lieve vrienden. Maar zonder één persoon zou ik het nooit gered hebben. Hij heeft eigenlijk mijn leven gered, want zonder hem stond ik hier nu niet, zonder hem had ik het gewoon nooit gered. ''

Ik stop even en de zaal is muis stil. En dan pas dringt het tot me door wat ik heb gezegd, het is waar Harry heeft me gered, hij was er altijd voor me. Ik heb zo'n half jaar bij hem gewoond en welke gek doet nou zoiets? Een wild vreemde een half jaar lang in zijn huis laten wonen als je elkaar nog maar twee keer hebt gezien.

Harry.

Hij is die gek, die gek waar ik voor ben gevallen, hij was er zelfs voor me toen het uit was, hij kwam me zelfs opzoeken na het gesprek met mijn vader. Hij. Was. Er. Altijd. Voor. Mij.

Wat heb ik gedaan?

Ik schud mijn hoofd en zet het op een rennen. Ik ren het trappetje af en ren zo hard als ik maar kan tussen de rijen om door de deuren uit. Ik ren over de gang opzoek naar de dames toiletten. Als ik het bordje zie ren ik eropaf en stap de wc's binnen ik sluit mezelf op in een hokje, ik begin op de deuren te slaan en ik word helemaal gek.

Nu pas voel ik hoe weinig lucht ik heb. Ik laat me zakken en zucht diep. Wat een k*t leven heb ik toch.

''Alex!'' hoor ik iemand roepen. ''Harry?'' vraag ik zacht. ''ja waar zit je?'' ''de middelste'' het deurtje gaat zachtjes open en Harry kijkt om het hoekje. Hij loopt naar me toe en gaat tegenover me zitten. ''alles oké?'' ik schud mijn hoofd.

''ik...'' Harry kijkt me afwachtend aan. ''ik mis je'' Harry's ogen worden groot. ''echt!?'' Vraagt hij vol verbazing. ik knik zachtjes.

Harry kijkt me doordringend aan. Langzaam komt hij dichterbij mijn lippen, maar ik leun weg. ''nee Harry... niet voordat je hebt verteld waarom je het hebt gedaan'' zeg ik zacht. Harry zucht. ''moet ik het nu vertellen?'' ik knik.

''oké dan, zoals je ondertussen wel weet, ging ik vaak op vakantie in Brazilië. Toen ik een keer in dat resort was, was er een meisje: Lorena. Ik was 15 jaar oud en ging op alle meiden af die er ook maar een beetje leuk uitzagen. Ik en Lorena werden redelijk goede vrienden. Al die tijd had ik haar nummer nog. Toen we in Rio waren, raakten we weer aan de praat. We spraken af gewoon als vrienden. Toen we afscheid namen voor het hotel zoende ze me, maar dat wilde ik helemaal niet'' zegt Harry onschuldig.

''maar je trok niet terug'' zeg ik zacht. Harry knikt zachtjes. ''ik was gewoon zo geschrokken, want we zijn altijd gewoon vrienden geweest. Maar geloof me alsjeblieft, ik vind jou leuk! Echt alleen jou. En ik mis je knuffels en ik mis het om je te troosten, om samen op bed te liggen, om films te kijken, ik mis het om je te beschermen tegen alle slechte dingen, maar ik mis vooral je lippen op die van mij. '' ik glimlach en voel dat ik moet blozen. Snel druk ik mijn lippen op die van Harry, ik voel hoe hij glimlacht tijdens onze kus. Niet veel later voel ik zijn tong en ik open direct mijn mond. De zoen is zo rustig maar zo fijn. Na een poosje trekt Harry terug en rust met zijn voorhoofd tegen de mijne.

''ik heb je gemist''

vote, comment en follow?