you're my drug.

hoofdstuk 13

ik zie dat zijn blik veranderd. ''nee hoezo?'' ik kijk hem aan. ''omdat jullie het zo goed met elkaar kunnen vinden?'' harry's auto stopt. en ik ook.

''o kom op ik ken haar net een dag, we zijn vrienden'' ik knik. ''ja, juist... vrienden'' ik rol mijn ogen en loop weer verder . ''ik zie je thuis'' roep ik zonder om te kijken. ik hoor een auto deur open gaan. opeens voel ik twee sterke arme rond me heen. ''hé joh!'' ik spartel om los te komen. ondanks ik boos ben, kan ik hier vanbinnen wel om lachen. hij tilt me op en loopt naar de andere kant van de auto. zet me op de stoel en doet de deur dicht. hij loopt om, en stapt zelf in. ''ja, gewoon vrienden'' zegt hij als of ik niet net nog buiten stond.

ik zucht en sla mijn armen over elkaar. ''het is niet goed voor je om in de kou te lopen'' ik kijk hem bedenkelijk aan. ''kou? het is juni, het is zo'n 22 graden'' Harry grijnst. ''Dus?'' 

na 10 minuten rijden zijn we thuis. ik was dus toch dichterbij dan ik dacht. we stappen uit en ik loop naar de voordeur. harry komt aangelopen. hij voelt in zijn zak voor de sleutel. ''shit!'' ik kijk om ''wat?'' hij zucht. ''ik ben de sleutel vergeten en mijn moeder is pas om 4 uur thuis'' ik kijk op mijn horloge. ''het is pas 2 uur' 'ja dat klopt. ''heb je geen reseve sleutel ofzo?'' harry schud zijn hoofd.

''dus heb je zin om iets leuks te doen?'' ik knik.

'' weet je waarom ook niet?'' mompelt hij zacht. ''wat zei je?'' hij kijkt me geschrokken aan. ''zei ik dat hardop?'' ik knik. ''ow nou, nu we hier toch staan, heb je zin om op een date te gaan?'' ik verslik mezelf bijna terwijl ik niks in mijn mond heb. hij kijkt me bedenkelijk aan. ''gewoon als vrienden''. en ja hoor daar is die klap n m'n gezicht dat 'leven' word genoemd. ''als je het niet wil is het ook goed'' zegt Harry verlegen. ''n-nee tuurlijk wil ik op een date'' hij zucht opgelucht. ''naar het strand?''  ''ja, lijkt me leuk."

na een half uurtje lopen komen we bij het strand. ik trek mijn schoenen uit en loop naar het water toe. harry komt op zijn blote voeten achter me aan gerend. ik gooi mijn schoenen in het zand en loop verder de zee in. het water komt nu tot mijn knieen. ''alex kom terug het water is veel te koud.'' roept harry die nog aan de kant staat. ''kom me maar halen'' zeg ik uitdagend. er verschijnt een grijns op zijn gezicht.

hij komt op me af gerend. ik begin te lachen en probeer weg te rennen. het water spat alle kanten op en binnen no time zijn mijn benen en mijn buik drijf nat. wanneer ik denk wat afstand gecreëerd te hebben draai ik me om, maar tot mijn verbazing staat hij pal achter me. hij grijnst en wil me naar zich toe trekken, wanneer hij dichter bij me komt steek ik mijn voet uit maar in zijn val trekt hij me mee. ik gil en sluit snel mijn ogen. het koude water omringt me.

 proestend kom ik boven. ''styles!'' gil ik. lachend komt hij boven. ''eigen schuld''

ik begin te lachen. ''kom, anders word je zo nog ziek.'' zegt Harry. hij pakt mijn hand en trekt me mee naar de kant.

we zijn nu bijna opgedroogd. dat mag ook wel want we zitten hier nu al zo'n uur.

ik kijk voor me en zie de golven van de zee het strand op rollen. 

een koude windvlaag waait langs me heen en ik begin een beetje te trillen. ondanks de warme zomer zon is het al aardig koud.

  ''heb je het koud?'' ik knik. Harry staat op. ik kijk hem raar aan. ik trek mijn been op zodat ik ook kan gaan staan en duw mezelf naar boven.

''nee'' zegt Harry ''blijf zitten''. ik laat mezelf weer zakken. Harry gaat achter me staan en ploft achter me neer, hij legt aan elke kant van me één been en slaat zijn armen om me. hij legt zijn hoofd in mijn nek. ik voel dat ik moet blozen, wat deze jongen met me doet? geen idee maar ik houd er wel van

''al wat warmer? 'vraagt Harry. ik knik en sluit mijn ogen. hier kan ik wel aan wennen.