you're my drug.

hoofdstuk 18

ik stap in de auto onderweg naar school. gisteren is er niet echt iets speciaals gebeurd. ik en harry hebben nog wat tv gekeken en daarna zijn we vroeg gaan slapen.  

als we op school komen lopen we de aula in. ik zie mijn groepje vrienden al staan en natuurlijk ook lola. kan dat wijf niet gewoon weg hier?

als louis ons ziet begint hij te roepen. "hey love birds!" ik geef hem een dodelijke blik maar het is al te laat. Jade's ogen worden groot en  komt jade naar me toe gerent. even lijkt het of ze me voorbij wil rennen maar dan voel ik haar hand die me stevig mee trekt.

"love birds, wat heb ik gemist?" ik zucht.

bedankt louis.
"nee jade er is niks louis vind het gewoon leuk om me te pesten" zeg ik op een verveelde toon. ze zucht teleurgesteld. ''hou me op de hoogte als er nieuws is."

Wanneer ik en jade weer terug zijn gaan staat Harry naast me met lola aan zijn andere kant.
"wat heb je zo voor les harry?" vraag ik omdat ik hoop dat we dezelfde hebben. "biologie volgens mij " vertelt hij me met een glimlach.

"o, ik heb muziek" zeg ik teleurgesteld.  "ah harry ik heb ook biologie, zullen we naast elkaar zitten?" roept lola enthousiast. harry knikt "ja leuk, is goed" zegt hij.  ik draai me om en loop weg. "lola wat ga je doen?" roept jade. "Dingen!" roep ik terug.

en ja ik weet het. ik ben een aansteller. en ja ik word snel jaloers.

Harry is de eerste persoon in een lange tijd die ik leuk vind.
Was was vergeten hoe dat is. Ik haat dat gevoel.
En ik weet dat hij had gezegt dat hij niks voor lola voelt.
Harry brengt me gewoon zo in de war.

Diep in gedachten over van alles en nog wat let ik helemaal niet op waar ik loop tot ik ineens tegen iemand aan loop. ik kijk omhoog. "f*ck!" roep ik en draai me om. het is mijn vader!
Zo snel als ik kan ren ik terug de gang in. "ik zei toch dat ik zou komen!" roept hij.
ik kijk achterom en zie op me manier waarop hij rent dat hij niet helemaal nugter is maar toch rent hij bijna harder dan mij. De afstand tussen ons word steeds kleiner.
Kom op alex, Je kan het. Praat ik mezelf moet in.

ik ren door de grote klapdeuren die ik met moeite open krijg. Ik ren verder en verder tot ik hard aan mijn haar getrokken word. Met een harde klap val ik op de grond. "au! laat me los. Help!" gil ik buiten adem. maar er is niemand. 

waar is iedereen toch als je ze nodig hebt? Ik begin wild rond me heen te slaan. Wat niet veel effect heeft. Ineens schiet me iets te binnen. Ze zeggen altijd dat het een teken van onmacht is maar op dit moment geef ik daar helemaal niks om. Ik pak met beide handen zijn been en zet mijn tanden er in. Hij heeft een harde schreeuw en stapt achteruit
Snel sta ik op en ren naar de volgende deuren. als ik daar door ben kok ik in de aula terecht  nog even...

ik duw de deuren open en ren de aula binnen. niet veel later hoor ik weer voetstappen achter me. ik ren verder en zie mensen raar naar me kijken. ja! daar. daar staan harry, louis, jade en de rest. ik smijt mijn tas ergens tussen de tafels zodat ik harder kan rennen. ik voel de druk op mijn longen toenemen. ik ga dit niet lang meer volhouden zo. "jongens help!" gil ik zo hard als ik kan.

*harry p.o.v*

"jongens help!" hoor ik iemand gillen. ik draai me geërgerd om. dit is een middelbare chool, geen kleuterschool.. 

 o nee! het is alex. met haar vader?  tenminste dat denk ik. ik heb haar vader nog nooit in het echt gezien.  ze komt deze kant op. "kom hier nu!" roept haar de man van wie ik denk dat het haar vader is.
de tranen lopen over haar gezicht. "louis help mee, eerst haar vader!" roep ik. louis knikt en we rennen op hem af.

*alexis p.o.v*

harry en louis komen meteen naar me toe gerend. ik ren verder tot ik uit geput op de grond nee laat vallen. meteen komt jade naar me toe.

Ik voel dat ik bijna geen lucht meer binnen krijg. Vlug begin ik korter maar sneller te ademen. Ik ben zo bang. wat is er toch met die vent ik zie dat harry en louis en ondertussen nog 3 leraren er alles aan doen om mijn vader te stoppen. "Alex rustig ademen je bent aan het hyperventileren!" Roept jade. Ik probeer om te doen wat ze zegt maar het lukt me niet. Ik voel dat mijn ogen zwaar worden en dat mijn gedachtens steeds verder weg drijven.

*

ik open mijn ogen en zie een kamer die ik niet herken. ik kijk om me heen en zie jade en louis en nog wat leraren plus nog 2 ambulancebroeders. "waar ben ik?" is het eerste wat ik zeg. "in de lerarenkamer" zegt jade. aah vandaar dat ik deze kamer niet ken. ze leggen me rustig uit dat mijn vader mee is genomen door de politie en dat ik door het rennen zuurstof gebrek had.

"wacht... waar is harry?" verschrikt probeer ik om om te staan maar ik word gelijk terug gedouwd.  "rustig" zegt louis. "Harry mocht niet naar binnen omdat er eigenlijk al te veel mensen zijn." "maar ik had alleen wat zuurstof tekort, waarom word ik dan nu behandeld als iemand die 4 weken in coma heeft gelegen?" niemand geeft echt een duidelijk antwoord op mijn vraag. "mag ik naar Harry toe?" één van de ambulancebroeders knikt. rustig sta ik op en loop naar de deur. als ik de deur open, zit harry op de grond hij merkt niet eens dat ik hier sta.

"psst...." hij schrikt op en zijn ogen worden groot als hij me ziet.  meteen staat hij op. Even kijkt hij me aan en slaat dan snel zijn armen om me heen. "alles oke?" vraagt hij in de holte van mijn nek. ik knik. waardoor hij me nog steviger omhelst. "en met jou?" hij zucht even tevreden "ja kan niet beter" zegt hij terwijl ik hem los laat. hij kijkt me aan en nu pas zie ik de hechtingen in zijn voorhoofd. "harry!" roep ik terwijl ik mijn vingers op de hechtingen leg. "het is niks" ik kijk hem vol ongeloof aan. "oke het was niet lekker maar nu voel ik het bijna niet meer." ik zucht nog een keer en omhels hem dan weer. "Sorry Harry" fluister ik zacht. "Sorry voor wat?" Vraagt hij nu ook fluisterend.  "Voor mijn vader, voor de hechtingen die je nu hebt en voor de last die je van me hebt. Gewoon voor alles."
"Alex doe niet zo raar, daar hoef je geen sorry voor te zeggen. Ik doe het met liefde" zegt hij. "Wil je het alsjeblieft zeggen als ik je tot last ben?" Zeg ik. "Dat zal ik doen,maar de komende tijd ben je dat nog lang niet" fluistert hij zacht.

we lopen samen weer richting het strand. het is al donker. na vanochtend mochten we gelijk naar huis. anne was heel erg bezorgd maar ik heb gezegt dat dat niet hoeft, het is nu gebeurd en we kunnen er niks meer aan veranderden.

Harry vond dat ik ontspanning nodig had. en weetje, misschien heeft hij wel gelijk. ik kan best wel wat ontspanning gebruiken. De laatste tijd was stress vol en ik weet dat dat niet snel kan gaan veranderen.

Wanneer we op het strand komen trek ik mijn slippers van mijn voeten en gooi ze een eind verderop waar ze in het zand belanden. ik loop op mijn blote voeten door het water. de kleine golfjes die zachtjes aan komen rollen maken kleine delen van mijn benen nat. harry komt naar me toe gelopen en pakt mijn hand vast. ik grijns

"zie je al de sterren boven ons?" zegt harry. ik kijk naar boven en ik knik. "wat is daar mee?" Vraag ik nieuwschierig.

"nou kijk, wat ik voor je voel, is net als de sterren boven ons. ze zijn er altijd je kan ze alleen niet altijd zien. ze verdwijnen elke dag maar ze komen weer terug. wat ik dus eigenlijk wil zeggen is dat als je het moeilijk hebt of we hebben ruzie, dan wil ik er voor je zijn. en ik zal er voor je zijn. en ookal zie je me niet of lijkt het of ik verdwenen ben. ik zal er alles aan doen om weer terug te komen voor jou."

en ben sprakeloos. zoiets liefs heeft nog nooit iemand tegen mij gezegt. ik voel de tranen de randen van mijn ogen vullen. ik blijf stil staan. en Harry die mijn hand vast heeft nu dus ook. hij draait zich om. een traan rolt over mijn wang, maar Harry veegt hem weg met zijn duim.
 ''wat is er?" vraagt hij bezorgt. "dat is het liefste wat ooit iemand tegen me heeft gezegt" Harry streelt mijn wang en komt voor me staan. "Je bent zo anders dan andere meisjes. En dat maakt jou zo speciaal. Dat is ook de reden waarom ik jou zo leuk vind." zegt hij zacht. Hij kijkt me doorsringend aan. Zijn gezicht een paar centimeter van het meine en niet veel later drukt hij zijn zachte lippen op die van mij.

Vote? Comment?