༒︎ KARANLIĞIN RUHU༒︎ (𝙴𝙹𝙳𝙴𝚁'𝙸̇𝙽 𝚁𝚄𝙷𝚄 𝚂𝙴𝚁𝙸̇𝚂𝙸̇-𝙸)

GLODİA GÜNLÜĞÜ YOK OLUŞ SAYFALARI BÖLÜM XI

Beni çağırıyor...

Gökler beni çağırıyor...

Ledger- Not Dead Yet

✵Bölüm Şarkısı Ledger – Not Dead Yet

Keyifli okumalar! ❤

_______________

Yıldızlar soldu, bana eşlik eden ay sessizliğe büründü. İlk defa o gece bana yol göstermedi gümüşi ışık.

İlk defa o parlak takımyıldızı bana göz kırpmadı.

O gece tüm doğa bana kaç dedi...

Nereden bilebilirdim o gecenin hayatımı değiştireceğini,

O, nereden bilebilirdi ki o gecenin benim için yeniden doğuş olacağını...

O gece ben yeniden hayat buldum.

Yeniden yaşadım o gece, farklı bir bedende...

SHNAYNİE YILLIKLARI SAYFA : 71

🐉🐉🐉

Ay solgundu o gece, bulutlar hazinle kabarmış, üzgün yaşlarını her an akıtacaklardı sanki. Yıldızlar titrekçe olan biteni izliyor, ürkekçe gözlerine kalın bulut perdelerini çekiyorlardı. Hava soğuktu, acının ızdırabını sanki dövüşen iki kişinin yüzüne tokat gibi vuruyordu.

Rüzgâr acımasız, ağaçlar hevesli, bir kişinin yenilmesini bekliyorlardı.

Lâkin onlara inat, tüm kaç diyenlere inat, iştahla masalara kurulmuş ağaçlara inat iki kişi saatlerce dövüşüyordu. Alnial sürekli yaratığa baskı kuruyor, EsMillanın da desteğini alarak durdurulamaz hâle geliyordu.

Yaratık ise, saf ve bozulmamış gücüyle karşısındakine engel olmaya çalışıyordu. Ona var gücüyle karşılık verdi. Yaratık aklındaki tek bir düşünceye; ona yaşam prensibi olmuş birkaç kelama tutunmuştu sadece...

Onun ne gücü vardı, ne de büyüsü. O sadece sevgi ve acıyla yoğurulan yüreği ile karşılık veriyordu ona...

Kuru ve neredeyse ölmüş toprağın üzerinde acımasızca dövüşen iki varlıktan biri, saatler sonra diğerini yere iterek kahkaha atmaya başladı.

"Sonun geldi, ya bize boyun eğ ya da son nefesini ver. "

Alnial'ın uğursuz sesi yaratığın kulağına doldukça düştüğü yerden güç de olsa başını kaldırdı. Kadın ona çok fazla büyü uyguluyordu. Bedeni, zihni son derecede bitap düşmüştü. Yeşil gözleri, dağılan ve kandan kızıla boyanan saçlarının arasında solukça düşmana baktı. Alnialın pençeli ayaklarıyla ona doğru gelişini çapraz bir simetride görüyor, lâkin doğrulacak gücü kendinde bulamıyordu.

Kolundan destek alıp her doğrulmaya çalıştığında gözü kararıp yere düşüyordu. Ama yılmadı yaratık, son denemesinde yüzü sertçe toprağa yapışmış olsa da yılmayacaktı. Alnialın acımasız alaylarına kulak tıkayacak ve son bir defa daha kendini yukarı itecekti.