ᴊᴏᴋᴇ ✓

59 •.° ʜᴀᴠᴇ ʏᴏᴜ ᴇᴠᴇʀ ʙᴇᴇɴ ɪɴ ʟᴏᴠᴇ?

57. bölüm 2 kısım olduğu için bu bölüm 60. bölüm olarak gözüküyordu ben de unutmuşum lan finali mi yazıyorum ne ara geçtim diyorum... (ﾉ_-;)

57. bölümün birinci kısmının 114, ikinci kısmının 162 okunması...

Siz çok fenasınız...

Of ya bunu da 2 kısım yapmalıydım uzun oldu.

Ve bu bölüm god__yedam için doğum günü hediyesi~ 🎁 Doğum günün kutlu olsun 💕✨

5928 ᴋᴇʟɪᴍᴇ
___________________________________________

Sunghoon kapısının önüne geldiği eve gergince bakarken eli kapıya vurmak için kalkıyor ama bir süre havada duraksadıktan sonra geri iniyordu. Sabah erken saatlerde uyandığından beri neler söyleyeceğini ve eğer karşı çıkarlarsa nasıl sakinleştireceğini düşünüyordu ama şu an düşündüğü hiçbir şey aklına gelmiyordu. Yaklaşık 10 dakikadır orada öylece dururken sonunda vazgeçip gitmeye karar vermişti ki bir adım geriye attığında önündeki kapı yavaşça açılmıştı. Şaşkın gözlerini yerden kaldırdığında annesi düz bir ifadeyle ona bakıyordu.

"Anne-"

"İçeriye gelsene Sung."

Kapıyı Sunghoon'un girmesi için açık bırakmış ve kendisi oturma odasına geçmişti. Genç oğlan birkaç saniye kendine zaman tanıdıktan sonra içeriye girerek kapıyı arkasından kapattı. Odaya doğru küçük adımlar atarken sonunda görüş açısına koltukta oturan babası ve ayakta onu bekleyen annesi girmişti. İkisinin bakışları ona döndüğünde kendini biraz olsun gülümsemeye zorladı. Onları özlemişti ama şu anki ortam hiç de koşarak onlara sarılabileceği bir ortam değildi.

"Oğlum..."

Annesi ona sarıldığında tuttuğu nefesini bırakmış ve gözlerini kapatarak sarılmasına karşılık vermişti. Belki de düşündüğü kadar kötü geçmezdi?

"Sen iyisin değil mi?"

Kadın geriye çekilerek oğlunun yanağına elini koyup gözlerine baktığında Sunghoon gülümsedi ve elinin üzerine elini koydu.

"Evet, iyiyim."

"Sunghoon... Bize her şeyi söyleyebilirsin, biliyorsun değil mi?"

Annesi gülümseyerek söylediğinde Sunghoon'un yüzü düşmüştü.

"Gerçekten mi?"

"Elbette, biz senin aileniz. Seni dinleriz ve yanında oluruz."

Sunghoon'un yüzü tekrar aydınlandığında annesi boştaki elini de diğer yanağına koyarak yavaşça patpatladı.

"Bazen insanları dinlememek gerekir. Karşı çık gitsin. Onların dediklerini yapmak zorunda değilsin."

Anlamayarak annesine baktığında annesi hâlâ gülümsüyordu.

"Ah, ben... Anlamadım anne..."

"Demek istediğim... Sizin şu Jongseong ile olan ilişkiniz."

Sunghoon şaşkınca onu dinlemeye devam ederken orta yaşlı kadın, gencin saçlarını karıştırmıştı.

"Tatlım... Bu kadar korkmana gerek yok... Size çok mu baskı yaptılar ha? Bize şirketin zorladığını söyleyebilirsin."

"B-bekle, ne?"

Elini annesinin elinin üzerinden çekerken babası konuştu bu sefer.

"Ah o şirketler... Kendi çıkarları için ne de gençleri tehlikeye atıyorlar. Oğlumu bile sahte ilişki haberlerine dahil ettiler."