Şimdi bakın bu bölüm sinir krizi geçirmenizi sağlayacak bir bölüm dayanamayacak olan varsa okumasın lkrlhfvjbr Ah kahretsin ağlıyorum...
Şimdi sövüyorsunuz üzülüyorsunuz kızıyorsunuz ama inanın bana bunlar bittikten sonra çok güzel sahneler göreceksiniz*-* Yani aklımdaki gibi yazmayı becerebilir ve o hissi yaşatabilirsem :' Yaparım ya, mutlu olun siz uwu *-*
Yüce Jayhoon biraz kutsasın sizi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jay uyandığında kollarının arasının boş olduğunu fark ettiğinde kaşlarını çatmış ve gözlerini ovuşturmuştu.
"Sunghoon?"
Seslenmesine bir yanıt alamazken elini alnına koydu ve gözlerini açtı. Ateşi düşmüştü. Oturur pozisyona gelip alnını inanamazmış gibi kontrol ederken odaya Sunghoon girdi. Onun alnına baktığını gördüğünde yanına gelmiş ve o da elini alnına koymuştu.
"Harika! Düşmüş."
Gülümseyip geri çekildiğinde Jay anlamsızca etrafına bakıyordu.
"Saat kaç?"
"Neredeyse öğlen."
Sunghoon'un masanın üzerindeki bezi aldığını gördüğünde o çıkmadan sordu.
"Sen uyumadın mı?"
"Hayır, ateşin nasıl düştü sanıyorsun?"
Sunghoon odadan çıkmadan önce ona dönüp konuştuğunda Jay arkasından bakmış ve gülümsemişti.
"Teşekkürler!"
Seslendiğinde Sunghoon'un da onu duymasıyla yüzünde bir gülümseme oluştu.
