BUL BENİ/texting

-16-

İyi okumalar çimlerim. 💙💙

Ne yapmaya çalışıyor? Amacı ne? o kadar merak ediyorum ki... Bir çok yakın bir çok uzak. Ne yapmam, nasıl davranmam gerektiği hakkında en ufak bir fikrim yok. Anonim olarak konuşurken de çok farklı. Bir kıskanıyor, buna kıskanma denirse tabi. Hem bana hem anonime yakın davranıyor. Şüphelenmem gerekiyor mu? Bu konuyu tek başıma düşünmekten çok sıkıldım. Kumsal'a anlatmamın zamanı geldi, geçiyor bile. 

Ders beden. Hatırlatırım ki Emir'in sınıfıyla aynı saatte beden dersi yapıyoruz. Çok iyi gerçekten. Bugün ne anonim olarak ne de Verda olarak yazmadım Emir'e. O da yazmadı. Neden yazsın ki? Dün attığı mesajına da görüldü attım. Tamam, beni bulmasını istiyorum ama şu an değil. Kafam bu kadar karışıkken değil. Karışıklığı çözmek içinde birilerine ihtiyacım var.

Bu ders Kumsal'a her şeyi anlatacağım. Dediğim gibi helva değil, pişmaniye dağıtın. Severim. Kıyafetlerimizi giydikten sonra bahçeye çıktık. Saha doğru yürürken Emir'i gördüm. Beni görmesiyle yanında duran Tuana'ya dönmesi bir oldu. Neyin tavrı bu? Ne yapmış olabilirim ki, yüzüme bakmayacak kadar.

Sıraya geçip, yoklama alındıktan sonra hoca herkesi serbest bırakmıştı. Kumsal'la her zaman ki yerimize geçtik. Ben konuya tam girecektim ki Kumsal konuştu. "Ben bir bok yedim Verda." dedi dudaklarını ısırarak. Şaşırdım mı sizce? Asla. Kumsal bu, bok yemeyip ne yapacak? "Ne yaptın yine?" diye sordum. Sadece teneffüste ayrı kaldık yani, ne yapmış olabilir? "Özcan'la konuştum." dediğinde gözlerimi büyüterek "Ne?" diye bağırdım. Can bize doğru koşarak "Bir şey mi oldu?" diye sordu. Bu çocukta her şeye atlıyor ya. Ona hayır dedikten sonra tekrar Kumsal'a döndüm. 

"Ne konuştun, ne dedin? Allah'ın salağı kesin rezil oldun değil mi?" diye aklımdaki her şeyi bir çırpıda söyeldim. Kumsal rahat bir tavırla arkasına yaslandı ve "Bu sefer çok güzel bir şey yaptım aşkım. Hiç merak etme." dedi. Merak etme deyince, etmiyorum bende zaten. "Söylesene kızım ne yaptın?" diye ısrar ettim. "Çıkışta hep beraber bizim kafeye gidiyoruz." dedi gayet mutlu bir ses tonuyla. Üzgün ses tonunu az duyarsınız. "Hep beraber?" diye sordum. Umarım beni de sürüklemez peşinden. "İşte; sen, ben, Özcan, Emir, Ensar, Tuana, Serra." dedi. Emir'de geliyor. Bende gidiyormuşum, yeni haberim oldu. "Ben gelmem, yorgunum." dedim. Kumsal oturduğu yerde dikleşerek "Sana gelir misin? demedim. Beni orada tek bırakamazsın." dedi, dudaklarını büzerek. "Serra'da geliyormuş ya." dedim. Dik dik bakmaya başladı bana. Pes ederek, omuzlarımı düşürdüm. "Tamam." dedim bıkkın bir sesle. 

Kumsal'a yine söyleyemedim. Aslında söylerdim, zamanım vardı ama söylemedim. Zaten Emir bana bu kadar soğukken söylemem ne kadar doğru olur, onu da bilmiyorum.

Kumsal'ı zorlamasıyla yine buradayım. Ne zaman isteyerek geldim ki... Evimde mutluyum desem de sürekli zorla bir yerlere götürülüyorum. Bugün olduğu gibi. Şu an her zaman geldiğimiz kafede Özcanlar' ın gelmesini bekliyoruz. Kumsal sabahtan beri Özcan' la nasıl selamlaşacağını anlatıyor. Kendimi kesmemem çok az kaldı.

"Gelince ayağa kalkacağım, hoş geldin deyip sarılacağım. Olur değil mi?" dedi büyük bir heyecanla. Arda konuştu hemen üstüne. Bu arada Arda'da burada. Kumsal onu da çağırmış.

"Biraz önce anlattığında da olur demiştik Kumsal." dedi bıkkın bir sesle. Ağzımdan aldı lafı. Sürekli aynı şeyi anlatıyor. "Aman be size de bir şey söylenmiyor." dedi arkasına yaslanıp, kollarını önünde bağlayarak.  

Özcanlar' da geldikten sonra siparişlerimizi verip, beklemeye başladık. Emir geldiğinden beri benimle konuşmuyor. Konuşmadığı gibi Tuana' ya daha yakın davranıyor. Üstüne atlayıp gırtlaklamamak için kendimi o kadar zor tutuyorum ki, delireceğim. Gerçekten sinirim bozuldu. Tahmin edin ne oluyor? Gözlerim doluyor. Herkes o kadar koyu sohbete dalmıştı ki bunu ilk fark eden Arda oldu.

"Ne oldu benim süslüme?" diyerek kolunu omzuma attı. Şu an omzunda saatlerce ağlayabilirim. "Yok bir şey." dedim kafamı omzuna yaslayarak. O sırada Emir' in bakışları bize döndü. Arda'yı öldürecek gibi bakıyor. Bende o bakışın aynısını Tuana'ya atıyorum. Tuana'nın "Emir, fotoğraf çekelim de, paylaşalım." demesiyle bakışlarını bizden çekti. Elini Tuana'nın beline koyup kameraya doğru poz verdi. Gözlerimle büyük bir savaş içindeyiz şu an. Onlar içindeki yaşları boşaltmak, ben ise içeride tutmak için uğraşıyorum.

Daha fazla dayanamayıp başımı Arda'nın boynuna gömdüm. Küçükken her düştüğümde yaptığım gibi. Göz yaşlarım boynunu ıslatırken, Arda saçlarımı okşuyordu. Ne oldu diye sormadı. Beni tanımasını seviyorum.

Emir'le Tuana'nın bu kadar yakın olmalarına daha fazla katlanamayacağıma karar verdim. Arda'nın kulağına doğru fısıldadım. "Biz kalkalım mı?" Her ne kadar ağzı ile sormasa da gözleri hala sorguluyordu. "Olur, süslü." diye fısıldadı kulağıma. İkimizde aynı anda ayaklanınca saatlerdir umurlarında olmadığımız herkes bize dönmüştü. "Biz kalkıyoruz." dedi Arda. Emir'in öldürücü bakışları hala Arda'nın üstünde. 

Özcan'la konuşmaktan benim varlığımı unutan, çok sevgili arkadaşım Kumsal atladı hemen. "Neden, niye, ne oldu?" diye sıraladı. Her zaman yaptığı gibi. Arda benim yerime cevapladı. "Benim süslümün başı ağrıyor biraz." dedi saçlarımı karıştırarak. Bu hareketi gülümsememe sebep olurken tekrar Emir'e dönüm. Yumruğunu sıkıyordu. Al o yumruğu sok bir yerine Emir. Birkaç saatliğine senden nefret ediyorum. 

"Tamam o zaman. Haber ver bana tamam mı?" diyen Kumsal'ın kollarından ayrıldım. Kafa sallamakla yetinirken, diğerlerine de kısaca veda edip, çıktık. Tabi ki de Emir' e etmedim. Hem benle konuşmasın hem de ona görüşürüz deyim. Yok öyle bir dünya.

Biz yürürken telefonuma gelen bildirimle telefonumu açtım.

Anonim: Döktüğün her göz yaşı, kalbimi bu kadar acıtırken nasıl sakin kalabilirim?

Anonim: Sana bu kadar yakınken, nasıl bu kadar uzak davranabilirim?

Anonim: Söylesene gül çiçeğim.

Verda' ya yazan kim sizce?

Arda seni ısırırım biliyor musun?

Emir'i dövmek serbest.

Tuanalar'dan az çekmedim :(

İnstagram hesabı: bulbenitexting

Yorum ve vote atmayı unutmayın.
Sizleri seviyorum. 🐩