ayrıl benden | texting ✅[tamamlandı]

☀️64

"İçinde aşk var yüzünde kin
Yüreğine sor bu da kim
Her sabah baktığın aynadaki
Bana deliriyor hala"

İki güngür dilime dolanan şarkının sözlerini mırıldanırken omzuma dokunan el ile öyle dalmıştım ki yerimden sıçradım.

"Benim, korkma." dedi Çağrı ona döndüğümde.

"Ne diye arkadan sinsi sinsi geliyorsun?" dedim homurdanarak. "Aklım gitti bir an."

"Sence," duraksadı ve gülümsedi. "Benim olduğum bir yerde başkası sana dokunabilir mi?"

Gülümsememek için çenemi sıktım. "Hmm, bilmem. Dokunabilir mi?"

Güldü. "Bayılıyorsun değil mi soruya soruyla cevap vermeye?"

Başımı salladım gülümseyerek. "Neden geldin? Nil nerede?"

"Nil kantine gitti, gelir birazdan. Ben de tek olduğunu görünce geleyim dedim iyi ki de gelmişim. O güzel sesinden bir kez daha şarkı dinlemiş oldum."

Alayla söylediği şeye göz devirdim. Çıktığımız zamanlar evinin adresini kızlara vermiştim. Hesap sormak için evime kadar geldiğinde ise beni şarkı söylerken yakalamıştı. O an da rezildim, şuan da öyleyim.

Omuz silktim. "Herkes annesinin karnından şarkıcı olarak doğmuyor ya, ne yapayım?"

"Sadece şaka yapıyorum, kaldırım çiçeği." dedi elini burnumun ucuna değdirerek.

"Neden bana kaldırım çiçeği diyorsun sürekli?"

"Bilmem." omuz silkti. "Kaldırım çiçekleri terkedilmiştir, kimse onları önemsemez. Görmezden gelinir, hatta görüntü kirliliği olduğunu düşünürler. Oysa o kaldırım çiçeğinin tek istediği şey keşfedilmektir, tıpkı senin gibi."

Yüzüne bakıp sessiz kaldığımda yine gülümsedi. "Ve sana bir şey söyleyeyim mi? Ben seni keşfettim, kaldırım çiçeği."

"Çağrı," dediğimde gözlerimin dolduğunu hissettim. "Ben ne diyeceğimi bilemedim. Teşekkür ederim."

"Niye teşekkür ediyorsun?"

"Çünkü ben hiç sevilmedim." dudaklarımı birbirine bastırıp burukça gülümsedim. "beni sevdiğin için teşekkür ederim."

Sessiz kalıp gülümsemeye devam ettiğinde onu izledim birkaç saniye.

Bir anda arkamdaki bir noktaya odaklandı ve gülüşü söndü yüzünde.

"Ne oldu?" dediğimde cevap vermeyince arkamı döndüm ve dudaklarım aralandı şaşkınlıkla.

Mert, elinde bir çiçek buketiyle bize doğru ilerliyordu.

"Hayır, hayır, hayır... Şimdi değil Mert, şimdi değil..."  yalvarırcasına yüzüne baktığımda gülümsemekle yetinmişti. Çağrı varken yapmazdı değil mi?

Yapmamalıydı.

"Müge Selek," dedi yüksek sesle. Sertçe yutkunduğumda Çağrı ise sadece Mert'i izliyordu.

Rahatsızlıkla yerimde kıpırdanıp ayaklandığımda Çağrı'nın elini bileğimde hissetmiştim. Omzumun üzerinden yüzüne baktığımda gitmemi istemiyor gibi bir hâli vardı.

Dudaklarımı birbirine bastırıp bileğimi ondan kurtardığımda Nil girdi görüş açıma. Kaşları çatık bir vaziyette bir Mert'e bir bana baktı ardından Çağrı'ya döndü.

"Gelir misin şöyle?" Mert boşta duran elime uzandığında elimi geri çekip birkaç adım atarak aramızdaki mesafeyi kapattım. Elimi çekmemle biraz bozulsa da belli etmedi.

"Millet, iki dakika buraya odaklanabilir misiniz? Söyleyeceklerim var." çevremizdeki öğrencilerin bakışları bizi bulduğunda kaşlarımı çattım. Neyin peşindeydi?

"Müge," dedi ve duraksadı. "Beni seviyordun fakat ben bunu hiçbir zaman dikkate almadım. Hata yaptım, sürekli seni bilmeden de olsa üzdüm, ağlattım. Bunun pişmanlığını fazlasıyla hissediyorum. Özür dilerim her şey için." kaşlarım bu kez şaşkınlıkla havaya kalktı. Mert'ten böyle bir şey beklemiyordum.

"Sonra zamanla sana alıştığımı, seni beğendiğimi, senden hoşlandığımı farkettim." sertçe yutkunarak hızla Nil ve Çağrı'ya baktığımda Nil tiksinircesine bakıyor, Çağrı ise sandığımdan sakin bir tavırla bizi izliyordu.

Onun bu sakinliği daha da yaktı canımı.

"Nasıl diyeceğimi bilemiyorum ama," elindeki buketi bana doğru uzattı. "Benimle çıkar mısın, Müge?"

Olduğum yerde donakaldığımda etraftaki fısıltı sesleri yükseliyordu.

"Ne?" diye fısıldadım sadece.

"Benimle çıkar mısın?" dedi bastırarak. Tekrar Nil'e döndüğümde başını olumsuz anlamda salladı. Çağrı'ya dönemedim bu kez. Belki de tepkisini görmekten korktum.

Tekrar benden cevap bekleyen Mert'e döndüm. "Hayır." dedim kendimden beklemediğim şekilde net bir tavırla. Gülümseyen yüzü bir anda soldu. "Hayır, seninle çıkamam Mert."

"Ne?" dedi dişlerinin arasından. "Müge, herkes bize bakıyor, ne diyorsun sen?" öfkeyle sadece benim duyabileceğim bir şekilde söylemişti.

Yine görmüştüm gerçek yüzünü. Mert, bu insanlara gösterdiği gibi biri değil tam olarak zorbalıkla işini halleden biriydi.

"Hayır." dedim tekrar daha yüksek bir sesle. Gözlerindeki alevi gördüm, o öfkeyle tanıştım ilk kez. Elindeki papatyaları alıp alayla gülümsedim. "Ayrıca, ben papatya sevmem." buketi resmen yüzüne çarptım. Mert olduğu yerde donakaldığında sessizce adımlayacakken Çağrı'nın adımı seslenmesiyle attığım adım havada kaldı.

"Müge, sen gerçekten emin misin kabul etmediğine?" kaşlarımı çatarak Çağrı'ya döndüm.

"Evet?"

"Peki, Mert'i seviyor musun?" etraftaki insanlar umrumda bile değildi. Mert'in yüzüne kısa bir bakış attım.

"Hayır, sevmiyorum."

Gülümsedi. "Güzel." anlamsız bir bakış attım yüzüne. O ise beni es geçip Mert'e doğru ilerledi. İlerledi... İlerledi...

"O zaman bunu yapmak için hiçbir engel kalmadı önümde," diyerek hızla Mert'in yüzüne sert bir yumruk geçirdiğinde ellerimi ağzıma götürdüm.

Böyle bir şeyi beklemiyordum.

Nil'e döndüğümde yüzüme gururla bakıp kollarını göğsünün altında birleştirdi ve izlemekle yetindi.

"Nil," dedim yüksek sesle. "Nil, bir şeyler yap!"

Nil umursamaz bir tavırla omuz silktiğinde etraftakilere baktım. Onlar da en az benim kadar şaşkındı.

"Bir şey yapsanıza!" dedim bağırarak. "Ne diye dikiliyorsunuz öyle?"

"Bırak." Nil kolumu tuttu. "Çağrı biriyle kavga ettiği zaman kimse dokunmaz ona, boşuna nefesini tüketme."

Çağrı'ya baktığımda Mert'e vurmaya devam ediyordu. "Öldürecek çocuğu!" dedim öfkeyle. "Nasıl bu kadar rahatsın Nil?"

"Öfkesini atana kadar öldürseler durmaz o." dedi tekrar aynı sakinlikle.

Elimi saçlarıma geçirdiğimde Çağrı, Mert'i bırakmıştı. Boynunu kıtlatıp bize dönerek sırıttı.

"Oh be, rahatladım."

_

Çağrı qğdlqğxöqğcöqügöwşöfşwflğdşföd

Çağrı'ya aşık olduğumu daha önce söylemiş miydim?????

Müge, aferin annem. Senden görmek istediğimiz hareketler bunlar ahsjdkdlf