ayrıl benden | texting ✅[tamamlandı]

☀️68

Çağrı : Neredesin?

Müge : Gelmek üzereyim, asıl siz neredesiniz?

Çağrı : Kantinde oturuyoruz, direkt oraya gel.

Müge : Tamam.

WhatsApp'tan çıkıp telefonumu arka cebime atarak birkaç dakika daha yürüdükten sonra okula varabilmiştim.

Giriş kapısından girdiğim gibi Selda çarptı gözüme. Geçen yazdıklarına cevap verme tenezzülünde bile bulunmamıştım, görüldü atmakla yetinmiştim. Şimdi ise, elinde olsa beni öldürecek gibi bakıyordu yüzüme.

Yüzüne umursamaz bir tavırla bakıp gözlerimi ondan alarak yürümeye devam ettiğimde bu kez Mert girdi görüş açıma. Birkaç adımlık mesafe vardı aramızda.

"Müge?" hiçbir şey olmamış gibi yanıma gelirken bu yüzsüzlüğüne göz devirmemek için zor tuttum kendimi.

"Ne var?"

"Böyle mi olacaksın artık bana?" kaşlarını kaldırdı. "Sen?"

"Evet bundan sonra sana karşı böyleyim, beğenmediysen yapacak bir şey yok."

Yanından geçecekken bileğimden tuttu. "Öyle laf atıp gitmek oluyor mu?"

"Bak Mert," dedim derin bir nefes alıp yüzüne bakarak. "Seni sevmiyorum artık. Ayrıca, köpeğin buraya doğru bakıyor. Kolumu bırakırsan iyi edersin."

"Köpeğim?" dedi sorarcasına.

"Selda." dedim net bir tavırla. "Malum, her dediğini yapıyor. Merak ediyorum, tasma falan takıyor musun?"

Yüzü, şekilden şekile girerken bileğimi bıraktı ağır ağır. Hedefime ulaşmanın verdiği zaferi tadarken cevap vermeye yeltenemeden Çağrı'nın sesi doldu kulaklarıma.

"Nerede kaldın be kızım! Ağaç olduk beklemekten!" yanımıza doğru geldiğinde yüzüne samimiyetsiz bir gülüş yerleştirdi. "Ah Mert, yaraların nasıl? İyileştin mi?" iğneleyici sorusuyla göz devirdim.

"Bence biz gidelim Çağrı, kendisinin fiziksel yaralarından çok ruhsal yaralarını iyileştirmeye ihtiyacı var."

Mert yüzüme öyle bir baktı ki, gözlerinin içinde gerçekten hayal kırıklığını hissettim. Aynı şeyi bana da yaşatmıştı, bu yüzden umrumda bile olmadı bu hâli.

"Gidelim," Çağrı, Mert'e nispeten elini belime koyduğunda bir şey demeyip ona uyum sağladım ve yanına sokuldum.

Yan yana yürümeye başladığımızda arkamızda hâlâ donuk bakışlarla bizi izleyen Mert bırakmıştık.

"Krizi fırsata çevirmek bu olsa gerek," dedi Çağrı kulağıma eğilerek.

Güldüm. "Çok iyi biliyorsun bu işleri."

"Ama ben senin için söyledim." dediğinde kaşlarım çatıldı.

"Nasıl yani?"

"Anlamayacak ne var? Benim gibi harika ötesi bir varlığa sarılarak yürüme fırsatı elde ettin."

Göz devirdim. "Yalnız bana aşık olan sensin, hatırlatırım."

"Tek taraflı değil ama," dedi fısıldayarak.

"O kadar emin olma." dedim dikbaşlılıkla.

Güldü. "Bunu söylemek için geç kaldın. Çünkü biliyorum, bana aşıksın Müge Selek. Tıpkı benim sana aşık olduğum gibi."

_

☀️