My Angel in Disguise (Catch me I'm fallin')

Chapter 48: Intuitions

Chapter 48: Intuitions

--

Ernest's POV

"I want you now."

*gulp

Brain processing..

Processing...

Processing!

Through my adrenaline rush I raise my hand and turn around locking him in his own arms only to find out that now i'm hurting him. >___<

Geez. Gumana nanaman ang pagiging fighter ko. •____•

"Awwww."

Napabitaw agad ako sa kamay nya which is inipit ko sa likod nya.

"Sorry."

Humarap sya sakin habang hawak yung kamay na. Napayuko nalang ako.

I heard him chuckled. "It's okay i'm just kidding, kaso nakalimutan ko na fighter ka nga pala."

I glance at him. "You don't mean it, do you?"

"Actually..." He looks like thinking. Napataas tuloy ako nang kilay. "Of course not." He smiled.

That' a relief anyway. Hindi pa ako ready! -__-

After that cruise thing, dun narin kami naglunch nun, dumaan muna kami sa isang shirt buffet. Bumili sya nang color pink na shirt for the two of us. After that pinasuot nya sakin yung isa then sya din.

Pinagtiinginan naman kami nang mga koreano. >__< Dumiretso pa kami sa isang photo booth. =___= but honestly I hate pictures. Waah!

"Come on princess, try mo lang." Hila hila padin ako ni Chance papasok dun sa booth.

"Chance, I don't want to. I hate that thing. >___<"

"Please Ernest, this will be our first picture as couple."

Napatigil naman ako dun. He's right. Ito ang unang picture namin na dalawa.

I face him who's now smiling at me. Tsk. Talo nako.

"Okay."

Dali dali kaming pumasok dun sa booth at umupo dun sa stool tsaka humarap sa photographer. +_+

Nahihiya ako. >__<

"You should smile okay." Bulong sakin ni Chance.

Nagbilang na yung photographer... "1,2,3..... Click!"

After ilang shots natapos dun ang pangangalay nang lips ko sa kakangiti. ~v~

Inabot na nung babae yung mga pictures kay Chance. Akmang bubuksan pa ni Chance yung envelop pero pinigilan ko muna.

"Wait!" Hinila ko na sya. "Open that later gusto ko munang kumain."

Ngumiti naman sya sakin tsaka ako hinawakan nang maayos sa kamay. Naglakad kami sa loob nang shopping center at pumunta sa isang cafe na medyo familiar sakin. Kahit hindi ako pumupunta sa ganito when I was in the Philippines lagi ko naman yang nakikita na dala nang mga classmate ko pag pumapasok ako. Haaays. Ang babata pa hilig na magkape.

Ano pa nga ba? Ang pinagmamalaki nilang Starbucks.

Yeah may Starbucks dito sa Incheon noh. At dun kami pumasok ni Chance, gusto daw nya mag kape eh. Haays. Bahala sya basta ako gutom.

Nagorder sya dun sa counter at ako naman umupo dun couch. Ngaun lang ako nakapasok sa ganito, kahit pa nabuhay akong prinsesa sa poder nila Clyde noon hindi ako katulad nang ibang bata na spoiled, ni hindi nga ako lumalabas nang bahay eh. Ako na siguro ang batang sobrang ignorante noon. Haays.