Peace Minus You

11

Tahimik akong naglalakad sa dalampasigan. Katatapos lang namin kumain, si Loren ay iniwan ko roon sa may villa. Unfortunately, Pochi's taking her nap. Wala tuloy akong makausap.

Alas tres na pero maiinit pa rin. Kahit ganoon ay maaliwalas naman dahil sa indayog ng hangin. Tinanggal ko ang aking suot na tsinelas at inilagay sa may gilid bago nagtungo sa isang puno ng niyog. Umupo ako bago sumandal sa puno. Nakaharap na ako ngayon sa dagat.

I took my phone out and captured some boomerang. The way the calm sea dances is so alluring. Hindi nakakasawa. I texted Pochi right away after that.

Me:
You awake?

Me:
May lagnat ka pa?

Me:
I'm here na. (:

Me:
Can't wait to see you.

Halos murahin ko ang sarili nang mapansin na marami agad akong nasend na text. I sighed before turning off the phone and let the back of my head lean on the tree.

Pumikit ako. Tanging pagsayaw ng mga dahon ng mga puno ang maririnig. Nakahilera kasi ang mga puno ng niyog sa mismong beachfront. The background made me want to just stay here and sleep. So, I did.

Mahinang tawa ang nakapagbalik ng aking diwa. I yawned while my eyes were still closed. I counted ten seconds before opening my eyes. As I slowly opened them, Pochi's bright smile welcomed me. I gave her my lazy smile. Gandang gising.

"Hi." I said in a raspy voice. Dahil panigurado sa pagkakatulog.

My eyes silently scanned her. She's wearing a black tank top, black high waist shorts, and black slippers. I see, her favorite color is black. I licked my lips and turned my attention to hey pretty expressive eyes.

Walang sabi-sabi ay umupo siya sa tabi ko. Isang dipa ang layo niya sa akin. Well, personal space.

Diretso siyang tumingin sa harap. Naka Indian sit. The wind made her hair swing.

"How's your nap?" she quickly glanced at me after saying the question.

Tumikhim ako bago sumagot. At napabalik ang atensyon niya sa akin.

"Fine. Ikaw?"

She smiled, "ayos lang."

Ngayon ay nilalaro niya na ang buhangin sa kaniyang mga kamay. She's building something.

"What are you building?" I suddenly asked.

Tinuloy niya ang pagpapatong-patong noong mga buhangin. Hindi man lang ako binalingan. I took that chance to get closer to her. Umupo ako sa tabiniya mismo. Literal.

Nang dahil sa paglapit ko ay tuluyan niya na akong napansin. Sa wakas, Pochi. Binigyan mo rin ako ng iyong gintong atensyon.

"What?" bigla niyang pagtataray. Wew, ang cute. Ganito pala siya 'pag walang sakit.

"I'll help you," I pouted at the sands.

"Falcon, bundok lang ang gagawin ko. You don't need to help. I can do it," she laughed a little.

I put both of my hands in the air. Suko na agad.

"Okay."

"Why don't you build your own?" she suggested.

Ako naman itong si uto-uto ay oo agad.

"Pataasan tayo ng magagawa in three minutes. What do you think, Pochi?" I smirked at her.

"You set the timer." She now smiled, with her competitive look. The orange hue of the sunset reflected in her eyes.

The time on the phone says it's near six pm.  Pochi's straightening her area. She destructed the one she's working on para sumabay sa kalokohan ko. Buti na lang ay game siya.

"You ready, Poch?"

She smiled and nodded her head.