Peace Minus You

12

Napagkasunduang magkatalikuran kaming dalawa. Hindi siya pumayag na magkaharapan kami. Baka raw magkasabuyan kami ng buhangin sa isa't isa.

"Can we change the time to ten minutes?" I asked her, I'm still fixing the timer.

Gusto ko mas matagal para matagal kami magkasama dito sa dalampasigan.

"That's too long, kasing taas ba ng Mt. Apo ang gusto mong  gawin?" She raised her left eyebrow.

I smirked at her. "Kasing taas ng Mt. Everest ang gagawin ko."

Napahalakhak siya sa sinabi ko. Ang lakas ng yabang ko doon.

"Back to the original time, three minutes."

Nang magsimula kami ay walng umiimik sa aming dalawa. We're that competitive.  Sa pagtaas ng nagagawa kong bundok ay sa paglalim naman ng hinuhukay ko.

I looked at the timer and the time remaining for us is fifty-one seconds.

"We will have a date 'pag nanalo ako." I declared as I continue building my mountain.

"If you lose, you'll buy me tree seedlings," utas niya sa likod ko.

Oh, that's probably for another tree planting of hers. No problem. Manalo o matalo ay ibibigay ko sa kaniya ang hinihingi niya.

"How many?" medyo kinakapos ng hininga kong tanong.

"A thousand."

Ang kaunti naman masyado.

"I'll make it a hundred thousand." I'm not kidding.

"Seriously?" mahina niya sabi.

"Seriously." Patuloy pa rin ako sa pagpapataas ng akin.

"FALCON!" Loren shouted from somewhere far.

Ano na naman problema niya? Hindi ko siya pinansin at patuloy lang sa paglalagay ng buhangin sa binubuong bundok.

Mananalo ako at mananalo si Pochi. Nakangiti ako habang iniisip ang magiging date namin nang may tumamang kung ano sa ulo ko na nagpadapa sa akin sa aking ginagawang bundok.

Ang bundok ko!

Hindi ko na inisip pa kung anong tumama sa ulo ko. Umayos ako ng puwesto at tiniis ang sakit ng ulo ko.

"Are you okay?"

Dinaluhan ako kaagad ni Pochi.

"Ang bundok ko," turo ko sa aking harapan bago nawala ang lahat.