Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İçimizin ağrıdığı gecelerde hep daha büyük acıları göze aldık. Çünkü içimizdeki merak bunu gerektirirdi. Bir çalıda başlayan yangının bir ormana yayılacağını bile bile o merak duygusunu takip ederdik.
Asır da böyle yapmıştı.
Sedef'in kapısını bir alacaklı gibi tıklatırken içeriden gelen seslerin kesildiğini duydu. Sonra adım sesleri ona yaklaşmaya başladı. Kapı açıldı, karşısında Sedef'in annesi dikiliyordu.
"Asır-"
"Sedef nerede?"
"Buradayım!" diye bir ses yükseldi içeriden. Onun gelmesini beklemeden kadını es geçip içeri girdi. Sedef de ona doğru geldiğinden bir an çarpacak gibi oldular ama Sedef durdu. "Biliyordun değil mi?" diye sordu Asır nefretle yüzünü buruşturarak. Asır karşısında dikilen adama baktı.
İçleri cayır cayır yanan, kızıl damarların bir sarmaşık gibi gri gözbebeği etrafında sarılı olduğu gözlerine, dağınık saçlarına, ince yanaklarındaki tırnak kesiği izlere.. Ne yapmıştı kendine? Ne onun bu hale gelmesini sağlamıştı? Ve... Neyden bahsediyordu?
"Ben neyi biliyormuşum?" diye sordu Sedef boynunu dikleştirip. Tahmin ettiği şey miydi?
"Yeme beni Sedef!" diye bağırdı Asır ve onun üzerine gitmeye başladı, Sedef gerilediğinde annesi Asır'ın kolunu tuttu, "Ne yapıyorsun Asır? Konuşarak halledin probleminizi." dedi ama Asır cevap vermedi, "Söyle. O kimi seviyor söyle."
Sedef duraksadı. Bu bilginin onu bu kadar çıldırtacağını tahmin etmemişti. Büyük bir etkisi olacağını biliyordu ama bu kadar değildi. Bu kadarı çoktu..
