Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Asır Köksal'ın ağzından..
Şeytan tüm olasılıkları hesaplar ama insan yanıltır.
Bildiğim tek şey buydu.
İnsan yanıltır.
Ve öyle de oldu.
Yanılttı.
"Sen hiçbir zaman sadık biri olmadın." sözlerim bağlı olduğu sandalyeden bana nefret dolu gözlerle bakan Gökalp'daydı.
Şafak'ı babama söylediğini biliyordum çünkü beni kütüphanede o halde bastığında bir şeyler yapmak isteyeceğini, bunu kullanmak için an kolladığını biliyordum. Neticede o sinsi biriydi ve sen istediğin kadar önüne para ya da istediği her ne ile gelirsen gel arkandan yine ve yine iş çevirirdi.
Tamam, belki benden nefret ettiği için kendince haklı bir ya da birkaç sebebi vardı ama temiz bir sayfa açıldığı an her şeyi siktir etmek ve önüne bakmak gerekirdi.
Değil mi?
"Ama bu kadar ileri gidebileceğini de tahmin edemezdim." yüzünde alaycı bir sırıtış vardı. İri cüsseli biriydi ve korkusuz görünmeyi her zaman arzuladığını biliyordum.
Ama görünmek istediğinin tam tersiydi, onun içini biliyordum.
"Bu sefer l*r*ca ile falan kurtulamam sanırım." dedi yarım ağız sırıtıp. "Ya da ne istersin Asır Köksal? K*va? S**a*k? Ya da her zamankinden mi?" durdu. "Aa, doğru. Sen bırakmak için tedaviye falan başlamıştın değil mi? Doğru doğru..Peki kim içindi? İçkisine madde karıştırdığım kız için mi?" güldü. "Hani beni bu sandalyeye bağlamana sebep olan."
Eli kolu bağlı bir şekilde, savunmasızca sandalyede otursa da dili ve zihni durmuyordu. Zaten durmamalıydı da. Cesaretini takdir ettim.
"O kız senin ayağına dolanıyor Asır Köksal.. Bu senin için kötü, düşmanların için iyi bir şey."
"Yani senin için iyi, öyle mi?" dedim sırıtıp. "Neticede baş düşmanım sensin. Ya da senden daha güçlüleri var, doğru...Liste bayağı kabarık, anlarsın ya.."
Yüzündeki sırıtış kesilip, yüzünü öfkeli bir hal aldığında gülümsedim. Dişlerini sıkmış, göz altından bana nefret eder gibi bakarken bunun benim hoşuma gittiğini düşündüm. Yani nefret edilmek. Tabi nefret ettiğim insanlardan.
"Eğer Şafak o içkiyi içseydi ve ona bir şey olsaydı seni yaşatmayacağımı bilmiyor muydun?" kaşlarımın arası çatıldı. Bu ihtimal bile kaşlarımın arasını öfkeyle doldurabilirdi. "O kadar aptal mıydın sen, yoksa ben mi hatırlamıyorum?"
