Yapbozma 1- Beyaz Gece kitabına ait, kitaptan bağımsız devam eden özel bölüm serisinin ikinci bölümüdür.
# Lea Michele - Run to You
Birinci kitabın ana şarkılarından biri olsun, çünkü çok güzel. Geç keşfettiğim için çok üzgünüm, mutlaka dinleyin, keyifli okumalar!
🤍
Bazı günler yataktan çıkmak, okula ya da işe gitmek, ders çalışmak istemezdim. İstememek yeterli gelse iyiydi, ama öyle olmuyordu. Yine kalkıyor, yenisini alamadığın için eskimiş o kıyafetleri giyiyor, iki günde bir yağlanan o saçlarını gelişigüzel tarıyor ve topluyorsun. Bir gün, bugün, diğeriyle aynı. Tüm günler birbiriyle aynı. Bunu biliyorsun ama elinden bir şey gelmiyor. Her zaman yaptığın neyse, ona devam ediyorsun.
Keşke bazı şeyler bir dokunuş uzağımızda olsaydı.
Beğenmediğim o şarkıyı bir tuşa basıp değiştirir gibi, beni yoran o diziyi izlemeyi bırakıp başka dizi arar gibi, yazarın karakterlere can çekiştirirken benim de canımı acıttığını fark ettiğimde yaptığım gibi, tıpkı o zamanlarda yaptığım gibi bırakıp kolaylıkla değiştirebilseydim bir şeyleri.
Ama değiştiremiyordum, yapamıyordum. İstemekle olmuyordu bir şeyler, bunu yavaş yavaş öğreniyordum.
Ama en azından...iyi giden şeyler de oluyordu. O çocuk... Asır. Buraya neredeyse her gün geliyordu. Yarım saat, bir saat bile olsa oturuyor, benimle biraz sohbet edip gidiyordu.
Yine onu görme umuduyla bu kez bacaklarıma yükleniyordum. Hastaneye muayene için gidip ilaçlarımı almıştım ve bu geç kalmam demekti ama mesaiye toparlayabileceğim için kafama takmıyordum. On beş günşük tatilin bitmesine az kalmıştı, bu on beş günlük boşlukta kafe hatrı sayılır kalabalığı ağırlamıştı. Yorgunluk olsa da üzerimde, çalışmayı sevdiğim zamanlar da oluyordu.
Mesela kazandığım parayı harcamak...çok tatlı geliyordu.
Ksfeye girerken yüzüme vuran ve beni yol boyunca takip eden güneş arkamda kaldı. Kapı kapandığında o büyük kafe - restorana sonunda geldiğim için mutluydum. Kızlarla selamlaşıp ilaç poşetini çantamın içine soktum ve önlüğümü giydim.
Asır birazdan gelirdi.
Gelen müşterileri ağırlayıp gidenlerin arkasını hızla toplarken gözüm yoldaydı. Tam anlamıyla. Kirli tabakları tepsiyle mutfağa, diğer kirlilerin yanına götürürken gözüm saate kaydı. 17:57
"Nerede kaldı bu çocuk?"
Esra'nın gözü bana kaydı. "Asır'ı mı diyorsun?" başımı salladığımda devam etti. "O çoktan gelip gitti bile. Biraz sohbet etme fırsatı bulduk kızlarla, dükkan sakindi."
Duraksadım. "Ne?"
"Evet evet, işe yeni başlayan kız var ya, Eslem. Onunla bayağı sohbet ettiler. Kız dibine girdi çocuğun, Asır bey de onu beğendi sanırım, bayağı eğleniyor gibiydiler."
"NE?!"
Dolduruşa mı geliyordum yoksa bu gerçek miydi? Benden vaz mı geçmişti yani? Yeni biriyle tanıştığı ilk anda...bu yüzden mi erken gitmişti?
Keyfi bilirdi.
Bir an tüm duygularım birbirine girdi ve boşluk duygusunu hissettim, o boşluğu içimde ve ona düşüyor gibi hissettim ama bu anlıktı. Cidden! Keyfi bilirdi!
