Uyarı, bu bölüm gömülü bölümdür, hassas cümleler içerir. Etkilenebileceğinizi düşünüyorsanız, Asır'ın geçen bölümün sonunda ortadan kaybolduğunu bilip diğer bölüme kaydırabilirsiniz. Kötü etkilenmenizi, üzülmenizi istemem ^^
#Feel nothing - the plot in you#
Şafak'ın Anlatımıyla
Dün Gece
Hafif acılar konuşur durur ama derin acılar dilsizdir, der Seneca. Sesi soluğu çıkmayan o acının gürültüsünü en içimde duydum.
Onun dudakları titrerken en az elleri kadar soğuk olan yüzüklerinin üzerini kapadı elim. Bir itirafı yapmak her şeyini kaybetmek kadar zordu. İçimde bir bebek gibi büyütüp, sakındığım ona duyduğum hislerdi. Kirli bir birliktelik yaşasak da hislerim tertemizdi.
Benden beklenilmeyecek şekilde hem de.
Bir gün biri bana, birini her şeyiyle kabulleneceksin, onun acısını almak için elinden geleni ardına koymayacaksın deseydi, güler geçerdim ama şimdi...
Şimdi görüyordum ki birini hayatına almak da çıkarmak da söylenildiği kadar kolay değilmiş.
O biri hayatım olmuşken ondan vazgeçmek ölmek demekmiş.
Asır...
Burnumun ucunun yandığını hissettiğim o minik zaman diliminde hislerim dilimdeydi. "B-ben..."
Seni kendimden kopardıklarımla tamamladım. Benden aldıklarınla kapandı belki de yaraların.
Diyecek çok şeyim vardı ama birine yetti gücüm.
"Seni seviyorum."
Bir bitiş çizgisinin hemen ardında düştüm dizlerimin üstüne. O gözlerini yavaşça açarken doldu gözlerim ve ben o anda pes etmiştim.
Doğrusu, henüz başlangıç çizgisindeyken biliyordum ona karşı kazanamayacağımı. O benim kaybettiğim tek savaştı.
Boğuştuğum karanlığın kurbanı oldum.
Ben, ona aşık oldum.
İkimizin de gözlerinin içi dolmuştu. O an beni öpmese dudaklarımdan dökülen bir hıçkırık olacaktı. Başını yana kırıp dudaklarını dudaklarıma bastırdığında onu kabullendim, her seferinde olduğu gibi. Üst dudağımı dudaklarının arasına alıp beni usulca öperken bu öpüşün bana hissettirdiği duygunun farkındaydım. Dışarıdan bakan birinin bizde ne göreceğini bilmiyordum ama ben her şeyden vazgeçmiş ama kendilerinden vazgeçememiş iki aşık görüyordum.
Beni kazanmak için her şeyi yapmıştı.
Onu kaybetmemek için her şeyi yapacak hale gelmiştim.
Bunu ona kanıtlamak ister gibi öptüm. Ellerim yüzünü kavradı. Yüzünü aksi yönde çevirip beni giderek artan hislerle öptü. İçimde büyüyen kıvılcım o yangına evrilene kadar taşkınlık yapan tüm duygularımla tenine asıldım. Bacaklarım beline dolanırken duvara tekrar çarptım. Sertçe duvara yaslanan sırtım o kendini bana her itişinde, bedenlerimiz birbirine her yaslanışında bir ritim kazandı. Tırnaklarım etini kesecek birer bıçak gibi sivrileşti, hissetmeye başladığım duygu içimdeki kırgınlığı öldürdü. Elleri arasında çizildi sınırlarım. Öpüşünde de dokunuşlarında da bana anlatmak istediği bir şeyler vardı.
