#nobody's home - One Ok Rock
last dance - One Ok Rock
Your tears are mine - One Ok Rock
love in the dark - Adele#
Lana Del Rey ve One Ok Rock imdadıma yetişiyor, şarkılar müthiş arada sözlerine de bakabilirsiniz, dikkatle yazılmış, çok özel. Ben de özenle seçiyorum🤗😇. Umarım keyifle dinler ve bölümü de keyifle okursunuzz, öptümm💙
☄️
"Asır sana hep yalan söyledi. O on dokuz yaşında değil."
Taş, kağıt, makas oynadığımız günler sahipsiz kaldı. Küçük bir oyunun kararsızlığımızı bitirmesi biraz çocukçaydı, ama o günlere dönmek istedim.
Tik, taklayan saatim ve beni takmayan babamla o evde, okuyacağım fakültenin hayalini kurmak istedim.
Öyle bir hayalim olmadığı halde, biraz hayal kurmak istedim. Kendimi kendim attığım o çukurdan yine kendim kurtarmak istedim.
Bazı şeyler hiç yaşanmasın istedim.
"Zamanı gelince bitecek ama o zaman hiç gelmeyecek." demişti bana Sedef, hala yakın iki arkadaşken, şimdi o yakınlığın yerini aşılamayacak duran bir mesafe almıştı. "İstediğin kadar ihmal et ilaçlarını, iyileşeceğin tarih belli. Öleceğin güne kadar iyileşmemeye duyduğun takıntı belki de bitirir seni."
"İyileşmek istemiyorum."
"Neden?"
"Bir nedeni yok." içim yanlış bir şey söylemiyordu. Bir nedeni vardı, her şeyin bir sebebi vardı.
Yarına duyduğum inançtan eser kalmamıştı.
"Ben galiba..."
"O çocuk seni neden öptü?"
"Tanımıyorum!"
Hafızam gidip, geldi. Nefes alamadığım anlarda kalbim sokaklarda saatlerce durmadan koşmamı istedi. O gece hiçbir şey yemedim. Kaç geceyi aç geçirdim?
"Babasından para almaya utanmadın mı?"
"O parayı zorla çantama sıkıştırmıştı."
Güzel günler, yarınlar ve dünler. Hepsi iç içe yıkıldı. "Tapıyorum sana," demişti. "Tanrıya tapar gibi."
"Sevmek ne Asır?"
Her şey neden planlanmış bir oyun gibi görünüyordu? Neden her seferinde bilmediğim bir sır tarafından vuruluyordum?
"Yirmili yaşlarıma girmek tuhaf geliyor." demişti bir de, değil mi? "On dokuz güzel bir yaş."
"On dokuzu neden bu kadar seviyorsun?"
Bunu öğrenebilecek miydim?
En nefret ettiğim şey yalandı. Bu adam beni yalanlarıyla sınadı. Pek çok kez. Sinir krizinin eşiğine geldiğimi, güç eşiğimin giderek azaldığında fark ettim. Ellerim titremeye başladı.
"Artık yalan yok, akşam kızıllığım."
Bu dürüstlük mü?
Bana bir kere doğruyu söyledin mi, Asır Köksal?
Hislerin?
Bir tek hislerin mi gerçekti?
Artık onların bile gerçek olduğuna inanmak istemiyordum. Böyle bir sevgi istemiyordum.
