Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💿
Asır Köksal'ın ağzından
Kelimeler idealar dünyasının bir parçasıdır. Sayılar, geometrik ifadeler ve kelimeleri kısıtlayamazsın. İki nokta arasında bulunan şey: sonsuzluktur.
Kelimeler sonsuzluktur.
Harflerin yerini değiştirerek yeni kelimeler oluşturabilir, aynı kelimede farklı anlamlar türetebilirsin. Tek bir işlem onlarca faktördür, her faktörün fonksiyonik görüntüsünü o kelimeyi duyduğunda, gördüğünde bulabilirsin.
Atomlarına ne zaman ayrılacağını bilmediğimiz bu kara parçasında ona sonsuzluğumla gitmek istedim.
En güzel sözlerimi kulaklarına fısıldamak istedim. Her cümle sonunda onu kelimelerimle büyülemek, onu sadece kelimelerimle istediğim an istediğim kıvama getirmek istedim.
Bunu yaptım da.
İlk karşılaşmamızda bana nefretle bakan o gözler yumuşaklaşmış, şimdi içlerine yıldızları katmıştı.
Bana böyle bakmasını hak ediyor muydum?
Onu hak ediyor muydum?
Merak ediyorum.
Bana gülümseyerek bakarken, o bana dokunurken, yanımda uyurken ya da ona kitap okurken...
Her şey beni geçmişe götürüyor, anılar arasındaki benzerlik yaptığı çağrışımlarla kafamı yememi sağlıyordu.
Güzel Mishenka,
Güzel Asır.
Bebeğim yanımda huzurla uyurken ben uyumuyor, gözlerimi kırpmadan baktığım bir noktada geçmişimi düşünüyordum.
Gözlerimi kapattım.
Kalabalığın arasından öylece sıyrılıp geçiyorum. Omzuma çarpan omuzlar beni sarsıyor, adımlarım sendeleniyor. Onca gürültünün içinde bile susturamıyorum zihnimi. Çarpıştığım o onca insanın arkasından bakıyorum sonra. Peşinden koşup yakalamak ve gözlerine bakarak sormak istiyorum bazı şüphelerimi. Zihnimi duyuyor musun? Sana da geliyor mu gürültüsü?
Kendimle her savaştığım an bir yıldız patlıyor içimde, parçaları kıymık olup batıyor derime. Dışarıdan nasıl görünüyorum merak ediyorum. İçimdeki dehşet gözlerime yansıyor mu? Göz göze gelmiyor kimse benimle. Onca kalabalığın içinde biri benimle göz göze gelseydi bunu da sorardım. Belki de gözlerimden korkup kaçardı dudaklarında bir çığlıkla.
Usta bir oyuncu olduğumu düşündüm hep. Kendime karşı mı oynadım oyunlarımı bilmiyorum. Oturduğum masadan burnu dik bir şekilde kalktığım her an içim en büyük hatanın varlığım olduğunu hatırlatsa da kendimi hep tanrı gibi hissettim. İçimdeki gücü hissettim, hükmetme dürtümü fark ettim.
