Silvado

Hoofdstuk 3

-" Every peopele is different.  We all uniek,. ,everyone one by one.
We must Respect eace other,  because we created the world same.-"

Aphril

De zon scheen met haar warme stralen op mij gezicht. Een warm heerlijk gevoel van warmte ging er door mij lichaam heen. Bradd zat naast mij en had zijn arm over mij heen geslagen en had een zoen op mij gezicht weten te drukken. Met zijn vingers gleed hij langs mij blonde haren en begon ze te strijken. Er verscheen een genietende glimlach op mij gezicht en sloeg mij armen om zijn nek heen. Bradd trok mij tegen zich aan en duwde zijn neus in mij blonde haren en snoof de geur van de amandel shampoo op waarmee ik die vorige dag mij haren mee had gewassen.
"Zijn jullie klaar met dat kleffen gedoe, dan kunnen jullie drie paarden klaar maken voor de rit." Riep Stann op een commandeerde en geïrriteerde toon. Hij keek met een blik vol afschuw mij aan en draaide daarna zijn hoofd van mij weg. Er ontsnapte een horende diepe zucht van Bradd die op het punt stond om een weerwoord terug te zeggen maar het uiteindelijk niet deed. Mij vingers legde ik neer op zijn slanke schouder waarbij ik het botje kon zien van zijn schouder.  Met zijn groene ogen keek hij mij doorzoekend en opnemend aan maat zweeg ook maar iets te gaan zeggen. In de blikken waarmee we elkaar aanstaarden vertelde ik dat hij zich er niks van moest aantrekken , al waren dat juist de woorden die hij tegen mij moest zeggen.
Samen liepen we weg van de veranda , opweg naar de paarden die nog in het weiland stonden het gras te begrazen. Bradd floot op zijn vingers en drie hoofdjes in de verte kwamen omhoog waarbij een witte schimmel een schrille hinnik gaf. De andere twee paarden een donkerbruine ruin met kastanje bruine manen en een brede witte bles die over zijn hoofd liep met drie witten sokken behalve het linker voorbenen. En een valkkleurige merrie met een dunne doorlopende bles met een zalmkleurige neusje. Zwarte manen en alle vier boven haar hoeven witte korte sokken , achtervolgde de witte schimmelruin Socky. Bradd overhandigde mij een rood zwart kleurige touwhalster en wees naar de valkkleurige merrie die Dreamcatcher heten wat dromenvanger betekende. De merrie kwam voor het hek tot stilstand met wijde opengesperde neusgaten. Haar ogen waren groot en haar oren waren naar de voorkant toe gerricht. Haar hals kromde ze naar beneden en ging met haar elegante hoofdje omlaag en snoof kort. Dreamcatcher was een New Forest pony vertelde Bradd. Ze had een lief karakter maar voordat ze je echt haar zachtheid en volle vertrouwen toonde moest je eerst door een zuren appel heen. Soms kon ze tijdens ritten namelijk een beetje gaan uitproberen doormiddel van ineens de benen te willen nemen terwijl je erop zat of ineens weg springen omdat ze ergens bang voor was. Het was kortom een paardje waarbij je goed zelfverzekerd moest overkomen en moest laten zien dat jij de leider was. Maar als je het eenmaal gelukt was dan was het een lieve merrie die voor je wilde werken. 
Zodra ik met het rode touwhalster aan kwam waarin zwart verwerkt was deed ze een pas achteruit en gooide haar hoofd omhoog, waarbij ze met haar ogen naar achteren rolde. Bradd zag het gebeuren maar bleef staan terwijl hij het andere touwhalster om deed bij de donkerbruine merrie Ginger die er rustig bij stond en niks van het gedrag van Dreamcather leek aan te trekken. Ginger was een Arabier maar had wel dergelijk iets van volbloed weg wat je weer goed zag op de bouw van haar lichaam, en de lichte deuk in haar gezicht. Ze had een vriendelijke blik in haar ogen en leek niet zo een wilde bras te zijn die heel druk en energiek was. Dreamcather bleef op een meter afstand van mij stil staan, en leek niet van plan te zijn om dichterbij te komen. Ik kon haar uitnodigen om met mij mee te gaan doormiddel van zachtjes een kleine ruk aan het touw te geven en daarna weer te ontspannen. Ze bleef staan en had haar hele lichaam in de staak gezet alsof ze wilde zeggen dat ik het maar moest bekijken.  Bradd had de twee halstertouwen van de andere paarden over hun hals heen geslagen en was op een rustig tempo naar mij toe gelopen en had zijn blik gericht op Dreamcather . Zijn lippen kwamen van elkaar en ontspande zijn lichaam. Zijn schouders had hij ontspannen naast zijn lichaam hangen  en had een rustige uitstraling op zijn gezicht staan. Hij pakte onverwachts mijn hand beet en keek mij enkele seconden aan. De blik waarmee hij mij met zijn groene ogen aankeek leken mij van binnenin lastig te vallen alsof hij in mij gedachten probeerde te komen zoekend naar een antwoord op de vraag waarom de valkkleurige merrie staakte om mee te gaan. Met haar hoef schraapte ze over het kort gegraasde gras heen en snoof. Bradd kneep zachtjes in mij arm en draaide mij naar zich toe waarbij hij met een hand mij schouder beet pakte.
"Probeer te ontspannen Aphril. Dreamcather voelt jou spanning aan en word daarzelf ook een beetje nerveus van. Ontspan je spieren in je lichaam , en vraag haar daarna nog een keer om met je mee te gaan maar laat het ook zo overkomen dat je haar echt uitgenodigd. " vertelde Bradd terwijl hij de twee halstertouwen van de twee paarden weer had vastgepakt en er mee weg liep alsof het niks voorstelde om met twee paarden tegelijk te lopen.
Ontspannen. Probeer gewoon te ontspannen.
1:Laat je schouders rustig langs je lichaam hangen.
2: Zorg ervoor dat je uitnodigend voor het paard overkomt zodat het met je mee wilt.
3: Neem de tijd. En overtuig jezelf ervan dat je het echt wilt , en dat je overtuigend genoeg overkomt zowel voor het paard als jezelf.