Silvado

⭐Silvado Hoofdstuk 10

-In sommige gevallen moet je een beetje gas terugnemen en teruggaan naar jezelf.

Aphril

De wind deed mijn haren tot wapperen , waarbij ik een rilling over mij ruggengraat voelde heen lopen. Behoedzaam keek ik links van mij over mijn schouder heen , maar kon vreemd genoeg niks waarnemen. Het enige wat ik zag was het verlaten erf, de lange sprieten van het groene gras dat heen en weer bewoog op het ritme van de wind. Wolken die voorbij dreven , en een waterige avondzon die door de kleine openingskiertjes heen scheen van de bladeren.

Silvado liep dartelend naast mij terwijl zijn kleine hoefjes danste door het groene gras. Bij aankomst van de stallen hadden we besloten hem in een aparte box te plaatsen naast Raindancer. Toen Raindancer haar stal liep en de staldeur achter haar dicht gedaan werd wilde Silvado ook erin. Hij begon al zn kracht in te zetten en deed een paar passen naar achteren waarna hij vervolgens weer onrustig een paar passen naar voren deed. Het was een logische reactie wat iedere veulen zou doen als zijn moeder apart in de stal werd gezet en hij of zij er niet bij mocht. Hij hinnikte verward en gooide zijn hoofd omhoog waarbij hij vervolgens met zijn voorhoef over de stenengrond begon te maaien. Met mij vingers streelde ik zijn warme witte vacht terwijl een rustige sussende stem hem probeerde te kalmeren en probeerde duidelijk te maken dat er niks aan de hand was. Silvado snoof hard en ging met zijn neus richting de kleine vierkante opening van de box waar zijn moeder in stond. Raindancer duwde haar neus door de opening heen en zocht naar haar zoon. Raindancer leek zich er minder druk over te maken dan haar veulen , ze trok vervolgens haar neus weer terug en begon aan het schone stro te knabbelen. Silvado brieste luidruchtig gevolgd door daarna een kleine hinnik. Hij keek een beetje verward om zich heen en begreep niet wat hem overkwam. Hij danste met zijn hoeven nog een beetje over de grond heen maar begon al meer te ontspannen. Bradd was naast mij komen staan en hield Silvado goed in de gate maar het zag er niet naar uit dat hij mij bij hoefde te springen. Op het moment waarbij het voor mij goed voelde en ik het zelf het juiste moment ervoor vond was ik met Silvado naar zijn box gelopen die naast Raindancer stond. Bradd schoof voor mij de staldeur open. Silvado wilde in eerste instantie de stal niet betreden , maar had zich al snel bedacht toen hij de geur van zijn moeder geroken had. Hij gaf een ruk aan het touw en maakte daarmee duidelijk dat hij meteen de stal in wilde. Mijn reactie was te laat en werd bijna de stal mee ingetrokken maar kreeg uit een onverwachte hoek hulp van Bradd. Zijn handen grepen naar het halstertouw en gaf er een duidelijke ruk aan dat hij moest wachten met meteen de stal in te willen. Silvado leek hiermee het niet eens te zijn en was ook niet van plan netjes te gaan stil staan. Zijn pluizige oren draaide alle kanten op omdat overal geluid vandaan kwam. Silvado snoof nog een keer hard en kwam met zijn twee voorhoeven een stukje van de grond af waarbij hij op zijn achterbenen stond. Geschrokken sloeg ik mijn hand voor mij mond puur uit een schrik reflex omdat ik bang was dat Silvado met zijn voorbenen zou maaien en daarmee misschien Bradd kon verwonden. Bradd was snel genoeg en wist een stuk opzij te wijken. Silvado maaide goddank niet met zn voorhoeven en kwam weer snel op de vaste grond. Bradd keek hem met een strakke blik aan maar ontspande zijn blik daarna snel genoeg ook weer. Ik hoorde hem een zucht slaken en draaide zich om naar mij waarbij hij het halster van zn hoofd had afgehaald en de deur achter zich sloot. Silvado ging meteen direct naar het tralies toe waarbij aan de andere kant van het ijzerwerk zijn moeder stond. Hij hinnikte angstig en onzeker. Hij wilde bij zijn moeder zijn , hij moest haar warmte en welzijn weer willen voelen. Silvado moest nu al een beetje wennen aan het afstand nemen van zijn moeder. Natuurlijk was het voor hem vreemd en raar , maar hij moest aan deze situatie wennen en het leren accepteren dat het zo was. Bradd wandelde langs mij voorbij terwijl hij het halster van Silvado had opgehangen aan de staldeur. Raindancer stond er ondanks haar veulen haar druk aan het roepen was er rustig bij en hield alles in de gaten terwijl ze ondertussen een beetje aan het weg dommelen was. Haar zalmkleurige onderlip hing er ontspannen bij , en haar ogen waren voor de helft gesloten. Mij gevoel vertelde mij dat ik hem niet zo kon achterlaten maar Bradd vertelde dat Silvado er aan moest wennen en dat verdelgde veel tijd en geduld. Silvado was er nu oud genoeg voor om hem al naast zijn moeder op stal te zetten. Het was een leeftijd waarbij hij met soortgenoten in de wei mocht spelen ,en de rangorde van de kudde leerde kennen. De andere drie paarden die Bradd binnen had gezet waren allemaal rustig aan het knabbelen aan het hooi , terwijl er een af en toe zijn hoofd over de stalwand heen hing om te kijken wat er allemaal gebeurde.