Silvado

Hoofdstuk 2 ( Aphril .

- ' Paarden zijn een spiegelbeeld van ons zelfbeeld. Zij laten je dingen zien die wijzelf wel weten maar niet altijd weten wat er mee te doen. Paarden bevestigen het, doormiddel van lichaamstaal. Paarden zijn onze leermeesters. Zij leren ons lezen en schrijven.'
-----------------------------------------------------------------

Silvado heeft staan genieten van zijn poetsbeurt, hij stond gewoon half weg te dromen.  Ik glimlachte omdat ik er zo van kon genieten als Silvado op zulke jongen leeftijd kon genieten van poetsen.  Voetstappen kwamen tot stilstand voor de box van Rain dancer en besefte al gauw dat het Bradd moest zijn die zich afvroeg of ik klaar was voor de rit.  Blij draaide ik mij om toen ik een warme hand op mij schouder voelde neer dalen.  Maar daar stond niet Bradd zoals ik had gehoopt maar Stann. Mij hartslag voelde ik meteen sneller kloppen en mij ogen schoten alle kanten op zoekend naar een uitweg. De woorden die hij de vorige keer had uitgesproken waren mij nog steeds bij blijven staan, het heeft zeker die ene nacht van gisteren aan mij zitten knagen en nu.. nu stond hij voor mij met een smerige gemene grijns op zijn gezicht. De zachte borstel met zwarte haren had ik op de grond laten vallen die in het verse stro bed landen. Met mij vingers pakte ik de zilveren stangen vast van het tralies en slikte angstig. Van binnen was ik bang en onzeker ook omdat ik niet wist wat hij gong doen. Wat hij de vorige keer had gedaan stond mij nog steeds bij.

" Hey Aphril. Hoe is het met je? Vond je onze ontmoeting aangenaam de vorige keer.' Riep hij met een schijnheilige glimlach.  ' Hoe... Hoe durf je het nog aan mij te vragen , je moest je schamen.' Bromde ik op een norse toon terug. Stann kreeg een brede grijns op zijn gezicht en stond leunend met zijn hand tegen de tralies van de stal aangeleund, waarbij hij mij aanstaarde. Hij begon met zijn vrije hand mij wang te strelen en wilde mij met zijn tere roze kleurige lippen zoenen, maaf dat keurde ik niet goed. Net toen hij met zijn lippen bijna te mijne raakte schoot mij hand in een reflex naar zijn gezicht waarbij mij vingers een flinke tik uitdeelde naar zijn warme wangen. ' deze zijn nog voor de vorige keer als je dacht dat ik het vergeten was. ' brulde ik op een boze toon terwijl tranen van pure haat mijn ogen gevuld hadden.  Ik was instaat hem nog een dreun te verkopen , maar ik deed het niet. Inplaats daarvan keerde ik hem mij rug toe en verliet ik de stal terwijl een traan van ongeloof over mij wang heen bungelde. Stann had de staldeur achter zich gesloten en pakte mij beet bij mij middel waarbij hij mij tegen de houten muur aan duwde van de deur van de zadelkamer.  Hij greens en had zijn ogen al snel op mijn bovenste gericht. Hoofdschuddend keek ik hem aan nog steeds met tranen die mij ogen gevuld hadden. Hij wilde mij waarschijnlijk het liefst zonder kleren aanzien en zich op mij uitleven maar dat wilde ik niet. Nu op dit soort momenten vervloekte ik mijzelf dat mij benen geamputeerd waren , anders had ik hem nu een trap in zijn edele delen geschopt.

Mij lukken had ik nu ook niet binnen hand bereik , dus een klap met een stok verkopen hielp ook niet. De enige optie die over zou zijn was schreeuwen. Ik moest dit doen , anders kreeg hij zijn zin en dat liet ik niet gebeuren.

"BRADD!!! schreeuwde ik luid door het stallenblok heen. Stann drukte snel zijn hand voor mij mond en wierp mij een ijskoude blik toe. ' Kopdicht , je vriendje komt toch niet. Zo is hij niet , hij is vast te druk met de paarden.' Haat voelde ik nog meer opkomen en had het gevoel dat ik ieder moment kon losbarsten. Aan het begin van het stallenblok hoorde ik hoeven over de stenen vloer weerkaatsen. En daarna hoorde ik nog een tweede paard er achteraan.  Er weerklonk een luid gebries door de gang gevolgd door een ongeduldig hoef geschraapt over de vloer. Teugels hingen los over de grond , en hoef stappen kwamen dichterbij.  Toen ik mij ogen had gerricht op een groot zwart paard dat recht tegen over Stann en mij stonden maar met name stond hij voor Stann. Zwarte pluizige oren werden naar achteren in zijn nek gelegd en het zwarte paard begon op zijn achter benen te staan terwijl hij met zijn voorhoeven in de lucht maaide proberend om Stann achteruit te laten lopen. Stann schrok in eerste instantie en deed een paar passen achteruit waarbij hij met zijn armen woest in de lucht zwaaide om zich groter dan het paard te maken.  Toen hij probeerde het grote zwarte paard van hem op afstand te houden zag ik een mogenlijkheid weg te lopen. Bij de ingang stond Cosha met naast haar Bradd die zag wat er gaande was.