Silvado

Silvado Hoofdstuk 9

" Als je bepaalde dingen kon overdoen , verbeter dan de dingen die verkeerd gegaan zijn."

Aphril.

De vogels zongen een nieuwe ochtend te gemoed. Buiten weerklonk het geluid van vallende regendruppels , maar de vogels vonden dat geen enkel probleem , zij profiteerde hier juist van. De regen zou het gras en het droge aardoppervlak goed doen. Moeizaam sloeg ik de dekens van mij af en liet een vermoeide zucht ontsnappen. Twee keer knipperde ik met mij ogen en wreef vervolgens het slaapzand uit mij ogen en keek nog een beetje duf voor mij uit. Langzaam wandelde ik naar het raam toe en schoof een deel van de gordijnen opzij zodat ik goed hen aanbeeld van het sombere weer kon waarnemen. In de regen zag alles er altijd meteen er zo verlaten en somber uit , maar het was soms wel goed voor de natuur. Met veel moeite had ik mij in mij werkkleding gerezen en mij stevige werkkisten aangetrokken. Vervolgens had ik nog even snel een borstel langs mij haren gehaald en het vervolgens in een laag hagende staart opgestoken. Mij krukken heb ik de laatste tijd niet meer gebruikt omdat ik nu met name ook al meer controle over mij geamputeerde benen had. Mij balans had ik terug , en daar was ik erg blij mee. Echter heeft Bradd mij ook al door bepaalde situaties geholpen en stond nog altijd zo gezegd voor mij klaar. Ik was benieuwd hoe het met Christoph ging en met zijn moeder Elisabeth. Vol frisse moed begon ik deze ochtend maar een beetje positief door te brengen en het beste ervan te maken , ik hoopte dat deze dag een van de paarden zou terug keren van de kudde. Toen ik beneden aankwam trof ik Bradd aan die in de keuken een toast voorzichzelf aan het voorbereiden was. Stilletjes wandelde ik op hem af en omhelsde hem waarbij mij vingers langs zijn nek naar zijn borstkas gleden en vervolgens een fluwelen zoen op de zijkant van zijn nek drukte. Hij draaide zich om en keek mij met een zachte blik in zijn ogen aan , waarbij hij glimlachte en mij even kort naar zich toe trok en mij tegen zich aan drukte. We keken elkaar even kort aan , en vertelde dat ik alvast Cosha ging voeren en controleren of er al enig sinds een spoor was van de andere paarden. Hij vertelde dat hij er ook zo snel mogelijk zou aan komen , maar ik zei dat hij zich niet hoefde te haasten. Bradd draaide zich weer om en haalde het geroosterde brood uit de broodrooster en liep met een hap naar binnen gewerkt met de rest van het brood in zn hand naar buiten. Zijn voetstappen hoorde ik achtervolgen over het drassige zand. Kleine plassen hadden zich gevormd in het natte zand , waarbij kleine steentjes verspreid overal en nergens lagen. Toen ik bij Cosha haar weide aan kwam merkte ik dat ze wat onrustig was , ze wandelde onrustig heen en weer en gooide haar hoofd zo nu en dan omhoog en ging met haar hoef over het natte gras heen maaien. Kleine regendruppels stroomde over haar gezicht heen die van haar natte doorweekte haar lok kwamen. Toen ze mij zag begon ze onrustig te hinniken en keek met haar hoofd achter zich en toen weer naar voren. Het leek wel alsof ze me iets duidelijk probeerde te maken , want ze herhaalde opnieuw. Tegelijkertijd brieste ze hard en schudden vervolgens weer haar hoofd heen en weer waarbij de regendruppels in het rond vlogen. ' Rustig meisje wat probeer je me duidelijk te maken? heb je soms de andere paarden gehoord.' riep ik tegen haar op een rustige toon. Behoedzaam was ik verder naar het hek toe gelopen en had mij in haar ruimte gepasseerd. Cosha vond het niet erg dat ik in haar ruimte was gekomen en deed twee passen achteruit waarbij ze een stukje naar de achterkant toe liep en vervolgens daarna weer tot stilstand kwam. Ze was onrustig , maar een of andere manier wist ze dat ik in haar bijzijn was , ze was namelijk nog steeds oplettend en voorzichtig. Het deurtje van het hek had ik achter mij gesloten en was verder haar stuk opgelopen waarbij ik de emmer met biks nog steeds bij mij had , maar daar had ze nu geen belangstelling voor. Het was me nu zeer duidelijk , Cosha probeerde mij iets te vertellen. Als ik iets heb geleerd van dieren is dat ze je dingen duidelijk proberen te maken als ze je iets willen vertellen of laten zien. Alleen willen wij dat niet altijd direct zien of begrijpen , we weten dat wel dat er iets is, maar negeren het dan in bepaalde opzichten. Cosha liet het mij meteen goed zien dat er iets aan de hand was. Ze stapte in een flink tempo voor mij uit , en stopte dan weer een paar meter verder. Het was wat harder gaan regenen , en mij blonde haar was nu zo nat dat ik het meteen in een keer kon uitwringen , net alsof je onder de douch vandaan komt , maar dan alleen zonder shampoo of crèmespoeling. Het stukje waar Cosha stond liep door tot ongeveer het einde van het gehele hekwerk die langs de weg naar de ranch toe liep. Ze had kort samengevat dus een hele grote open vlakte voor haar liggen waar ze vrij was om te galopperen of hele stukken lekker hard te rennen. Cosha was verder gaan lopen en kwam tot stilstand bij een volwassen boom die langs het witte hek stond. Cosha stopte en keek nu voor zich uit langs de volwassen boom met haar donkergroene bladeren en haar hout waar mooie tekeningen in te zien was. Ik volgde haar blik en keek in dezelfde richting waar zij naar toe staarde. Met haar voorhoef schraapte ze over het natte gras heen waarbij kleine grassprietjes omhoog schoten en je om te oren vlogen. In de verte hoorde ik gehinnik , daarna hoorde ik nog een gehinnik alleen deze klonk meer angstiger. Alsof ze om hulp riepen van elkaar. Cosha hinnikte luisreeks terug en draaide haar hoofd in een ruige beweging naar mij toe waarbij ze weer direct terug keek naar het gehinnik die uit het meest dichtstbijzijnde bos leek te komen die iets achter de heide lag. Het gehinnik was goed te horen , ondanks de regen toch een overweldigend geluid produceerde. Bradd had ik inmiddels even niet meer vernomen , hij was waarschijnlijk al begonnen aan het verdere werk aan de stallen. Het gehinnik herhaalde zich , en Cosha snoof hard waarbij ze heen en weer begon te bewegen en een beetje begon te dansen op haar plaats. Haar neusgaten waren wijd opengesperd en haar oren stonden scherp en alert naar voren toe gericht. Er waren nu geen andere paarden tot beschikking , dus een ander paard pakken was zo goed als niet mogelijk. Vanuit de verte zag ik twee verschijningen in beeld komen , maar de kleur kon ik nog niet goed bepalen omdat de stromende regen het totale beeld van het zicht voor een deel had weten te belemmeren.