Silvado

Silvado Hoofdsstuk 8

" je kan van een valkuil een moordkuil maken.

Je kan het ook tegemoed kijken en zien wat het je zult brengen. Soms zullen dingen dan onwijs meevallen. "

Bradd.

Van het ene op het andere moment was ze weer komen aanwaaien maar dan nog maal liefst met twee mensen en een hand bij zich. Maar goddank was Aphril ongedeerd en had ze zelf niks opgelopen, alleen een gevaarlijke domme zet gedaan. De vrouw en haar zoon had ik naar de bank toe verwezen en verteld dat ze daar moesten wachten. Het viel mee wat ze aan wonden hadden opgelopen, haar zoon zat met name alleen op sommige plekken onder de schaafwonden, maar dat was het ook. Beide moesten ze erg geschrokken zijn omdat de tornado hen had overvallen maar veel wist ik nog niet van hen.

Aphril was een goed mens met een zuiver hart maar met bepaalde dingen moest ik haar afentoe afremmen, zoals dit soort gevaarlijke situaties vermijden wat haar dood kan betekenen.

Nadat ik de twee behandeld had en de wonden had schoongemaakt met achol en het opgedroogde bloed met water had ik bij de moeder iets onder haar onderarm verbonden omdat ze daar een snee had zitten, hoe dat gekomen was wist ik niet omdat ik niet bij de situatie zelf was. Allebei waren ze erg stil en hadden beide nog geen enkel woord gewisseld. Ergens leek het me logisch, ze waren waarschijnlijk nog alles aan het na verwerken en het een plekje aan het geven. Ik besloot mij aan hen voor te stellen, dat was nog het minste wat ik kon doen. Ik ging voor hen stil staan en haalde even ongemakkelijk mijn hand door het haar waarbij ik een beetje op mn linkerbeen ging hangen. Mn hand stopte ik in mij broekzak terwijl ik met de ander hand naar de vrouw uitreikte en haar een korte vriendelijke maar neutrale blik toe wierp. Haar lippen zag ik trillen, en haar ogen zochten geen contact met de mijne of die met haar zoon, nee ze leek zich volledig van het oogcontact te willen afsluiten.

' Ik ben Bradd Crowly , ik werk hier op de ranch samen met Aphril. Zij is degene die jullie hier naar toe heeft gebracht. ' vertelde ik op een rustige toon. Ik glimlachte vriendelijk en nam daarna mn neutrale blik weer aan waarbij ik even opzij keek of Aphril zich nog on dezelfde ruimte bevond maar haar aanwezigheid was hier niet te bekennen. Ze moest vast moe zijn , misschien was ze wel naar boven gegaan en op bed gaan liggen , of ze was in de stallen te vinden die voor een deel nog overeind stonden. Het deed me weer telkens pijn om die zelfde pijn steek opnieuw te voelen. De steek waarbij we allemaal onze moeite erin hadden gestoken om het stallenblok en de schuur op te bouwen wat vervolgens van de kaart was geveegd door de tornado. Goddank was er niks overkomen met Silvado en Raindancer , maar hoe het met de andere paarden was wisten we nog steeds niet. Ik besloot haar te gaan zoeken terwijl een van de andere stalknechten de twee die bij ons waren binnen gebracht vergezelden. Duke was op het erf te vinden en duwde kruiwagens met lange houten planken , en de andere kruiwagen was weer gevuld met zware bakstenen. De bedoeling was dat we het stallenblok opnieuw zouden opbouwen alleen dit keer met stenen , en de onderkant van het dak met stevige houten balken , het dak zelf zou bestaan uit dakpannen en het idee was uiteindelijk dat ieder paard naar buiten kon kijken vanuit zijn of haar stal. Maar hoe het er op neer kwam was dat er het allemaal verder nog moesten uitdenken , en kijken hoe we verder aan al het materiaal kwamen. Duke zou heen en weer moeten rijden met zn pick up truck op het materiaal op te halen, hij wilde dat alleen doen. Iemand moest ook letten op de ranch en al het er omheen. We moesten op scherp blijven staan voor als de kudde ineens terug zou komen of misschien een paar van hen. Ondertussen had ik mijzelf de trap op geholpen en had inmiddels de laatste trede betreden en stond boven aan de trap terwijl mij ogen de stille gang donkere gang door tuurde. Haar kamer had ik bereikt en klopte twee keer bescheiden op haar duur. Ik hoorde geen reactie , dus duwde ik de hendel van de klink naar beneden en duwde hem langzaam open waarbij er gekraak en gepiep van het hout van de deur vrij kwam. Ik glimlachte en zag hoe vredig ze erbij lag, languit in een vrije houding op haar bed. Met haar arm hangend over haar bed rand. Haar lange blonde haren lagen netjes onder haar hoofd , en had een neutrale rustige blik op haar gezicht. Dit moment wilde ik haar niet wakker maken, zij had ook haar rust nodig. Elke dag was ze wel in de weer voor de ranch, voor de paarden. De volgende dag zou ze zich waarschijnlijk weer willen gaan storten op Silvado omdat ze met hem een goede sterke band wilde opbouwen. Ik zou haar daarbij gaan helpen voor als het nodig was. Zelf besloot ik ook maar veel even te gaan liggen op bed, puur om even mij ogen te kunnen sluiten en om even die ene vleug van rust te kunnen oppikken waarbij je lichaam voelt ontspannen . Al snel had ik mij naar mn eigen bed weten te versnellen en had mij t-shirt uitgetrokken waarbij ik mijzelf liet vallen op het matras. Een gevoel van genot en uitputting ging er door mij heen en voelde al gauw een golf van vermoeidheid over me heen komen. Mij oogleden hadden zich al snel gevuld met slaapzand en voelde hoe steeds meer ze dicht zakte en zwaarder werden. Niet veel later was ik vertrokken.